(ویدئو 15+) چرا شتر‌ها مار سمی می‌خورند!

در صحنه‌ای تکان‌دهنده در کشور‌های عربی برخی از پرورش‌دهندگان شتر‌ها اقدام به قرار دادن مار افعی در دهان شتر‌های بیمار کرده و آن‌ها را مجبور می‌کنند تا این مار سمی را ببلعد. آن‌ها این کار را با هدف معالجه بیماری شتر انجام می‌دهند.

فرارو نوشت: شتر یکی از حیواناتی است که در صحرا زندگی می‌کند و دلیل اصلی خوردن مار توسط شتر‌ها درمان بیماری در بدن آن‌ها عنوان شده است. درحالی که پرورش دهندگان این کار را عادی می‌دانند، اما بسیاری آن را غیرانسانی می‌دانند.

صاحب شتر به حیوان بیمار خود مار می‌دهد و سپس آب در دهانش می‌ریزد. سپس او را وادار می‌کند که از طلوع تا غروب خورشید بدون خوردن و آشامیدن زیر آفتاب بماند. در این بین سم در داخل بدن شتر واکنش نشان می‌دهد و به این ترتیب بیماری از بین می‌رود.

از این رو، پاسخ به سؤال مطرح شده که چرا مار را در دهان شتر می‌گذارند این است: برای درمان بیماری جنون شتر. این بیماری که به هیام معروف است، باعث می‌شود شتر از خوردن غذا خودداری کند. برخی افراد معتقدند که هیچ علت قابل درک برای این بیماری وجود ندارد و تنها راه درمان آن، خوراندن مار سمی به شتر است.

این یک بیماری جدی در نظر گرفته می‌شود که شتر‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، زیرا یک بیماری تخریب کننده عصبی مرگبار در نظر گرفته می‌شود. جنون شتر به دلیل تغییرات در پریون‌های مغز رخ می‌دهد که قسمت‌های مجاور را تحت تأثیر قرار می‌دهد و سپس این پریون‌ها به سمت غدد لنفاوی حرکت می‌کنند. این بیماری با خوردن گوشت شتر به انسان منتقل می‌شود، علاوه بر آن این بیماری دارای علائم متعددی از جمله موارد بی‌حالی و تنبلی، مشکل بی‌خوابی، تورم اعضای بدن، کاهش وزن، تب، اشک فراوان و ناتوانی در بلند شدن است.

عموماً اعتقاد بر این است که شتر‌هایی که از هیام رنج می‌برند در واقع از یک عفونت انگلی به نام تریپانوزومیازیس رنج می‌برند. این عفونت می‌تواند باعث مشکلات متعدد باروری از جمله سقط جنین خود به خود و مرده زایی شود.

بخشی از اعتقادات پیرامون هیام این است که وقتی شتر یک مار سمی را خورد، اشک می‌ریزد. در برخی فرهنگ ها، این اشک‌ها حتی توانایی‌های شفابخشی دارند و گاهی اوقات به عنوان درمانی برای نیش مار در انسان استفاده می‌شود.

با این حال، هیچ مدرک علمی وجود ندارد که این باور را تأیید کند. این که شتر پس از تغذیه با مار ممکن است گریه کند کاملاً حکایتی به نظر می‌رسد، و مطلقاً هیچ مدرکی وجود ندارد که اشک شتر، خاصیت درمانی برای بیماری‌های انسان داشته باشد.