(عکس) لحظه خمیازه کشیدن یک روباه قطبی

روباه‌های قطبی در یکی از سردترین و خشن‌ترین مناطق جهان زندگی می‌کنند. به لطف کت خز ضخیم آن‌ها، این روباه‌های کوچک می‌توانند دمای بدن خود را حفظ کنند.

روباه قطبی که با نام‌های روباه سفید، روباه قطبی یا روباه برفی نیز شناخته می‌شود، روباه کوچکی است که متعلق به خانواده سگان است، بومی مناطق قطب شمال نیمکره شمالی و در سراسر بیوم توندرا قطب شمال رایج است. این حیوان به خوبی برای زندگی در محیط‌های سرد سازگار است و بیشتر به خاطر خز ضخیم و گرم خود که به عنوان استتار نیز استفاده می‌شود، شناخته شده است.

روباه قطبی دمی بزرگ و بسیار کرکی دارد. طول بدن آن‌ها بین ۴۶ تا ۶۸ سانتی‌متر (۱۸ تا ۲۷ اینچ) است، با فرم بدنی به طور کلی گرد برای به حداقل رساندن فرار گرمای بدن.

روباه قطبی بسیاری از موجودات کوچک مانند موش‌های قطبی، ول‌ها، توله‌های فوک حلقه دار، ماهی، پرندگان آبزی و پرندگان دریایی را شکار می‌کند. همچنین مردار، انواع توت ها، جلبک دریایی و حشرات و سایر بی مهرگان کوچک را می‌خورد.

روباه‌های قطبی در طول فصل تولید مثل جفت‌های تک همسری را تشکیل می‌دهند و در کنار هم می‌مانند تا بچه‌های خود را در لانه‌های پیچیده زیرزمینی بزرگ کنند.

گاهی اوقات، سایر اعضای خانواده ممکن است در تربیت فرزندان خود کمک کنند. شکارچیان طبیعی روباه قطبی عبارتند از عقاب‌های طلایی، گرگ‌های قطبی، خرس‌های قطبی، دله‌ها، روباه‌های قرمز، و خرس‌های گریزلی.

اگرچه روباه‌های قطبی در تمام طول سال فعال هستند و به خواب زمستانی نمی‌روند، اما تلاش می‌کنند با کاهش فعالیت حرکتی خود، چربی خود را حفظ کنند. آن‌ها ذخایر چربی خود را در پاییز جمع می‌کنند و گاهی اوقات وزن بدن خود را بیش از ۵۰ درصد افزایش می‌دهند.

منبع: فرارو