این یک گوله پشم نیست!

"گوسفند"، یکی از آخرین سگ‌های پشمالوی ساحلی سالیش که پوست آن در سال ۱۸۵۹ به موسسه نوپای اسمیتسونیان فرستاده شد، تا اوایل دهه ۲۰۰۰ تا حد زیادی فراموش شد. 

در همین حال، تازه‌ترین تحقیقات نشان داد که سگ‌ها در جوامع بومی از جایگاه بالایی برخوردار بودند که قبلاً مورد توجه قرار نگرفته بود، که به حیوانات به عنوان اعضای خانواده احترام می‌گذاشتند و با ارزش‌ترین اقلام آن‌ها را با نشان خود تزئین می‌کردند.

پشم‌های سگ‌ها مانند گوسفند قیچی می‌شد، بافندگان ساحلی سالیش از پشم برای ساختن پتوها و سبدهایی استفاده می‌کردند که برای اهداف تشریفاتی و معنوی در نظر گرفته شده بود.

آدری لین، نویسنده اصلی، زیست شناس مولکولی که در حال حاضر در موزه تاریخ طبیعی آمریکا مشغول به کار است، به خبرگزاری فرانسه گفت: "من همیشه کنجکاو بودم که چرا و چگونه سگ‌های بومی قبل از استعمار در قاره آمریکا پس از ورود اروپایی‌ها منقرض شده‌اند."

مکان و زمانی که سگ‌ها برای اولین بار اهلی شدند هنوز مبهم است، اما واضح است که برخی از اولین افرادی که در قاره آمریکا ساکن شدند، همراهان سگ خود را از ۱۵۰۰۰ سال پیش با خود آوردند.

لین برای اولین بار زمانی که به عنوان محقق فوق دکترا در اسمیتسونیان مشغول به کار بود با میتون آشنا شد و از اینکه متوجه شد عملاً هیچ کاری روی ژنتیک سگ های پشمالو که در اواخر قرن بیستم ناپدید شدند، انجام نشده بود، متعجب و هیجان زده شد.

بر اساس تجزیه و تحلیل ژنتیکی، سگ‌های پشمالو تا ۵۰۰۰ سال پیش از خطوط دیگر جدا شده‌اند، تاریخی که با یافته‌های باستان‌شناسی در منطقه مطابقت دارد.

سگ‌های پشمالو تنها توسط زنان رده بالا بزرگ می‌شدند، عملی که بلافاصله خشم مبلغان مسیحی استعمارگر را برانگیخت.

علاوه بر این، آبله‌ای که اروپایی‌ها آوردند، در برخی موارد ۹۰ درصد از جمعیت روستای کوست سالیش را از بین برد، و بازماندگان منابع کمی برای مراقبت از حیوانات مورد علاقه‌شان باقی گذاشتند.

منبع: خبر آنلاین