(تصاویر) «فیلا برازیلیرو»؛ سگ ترسناکی که متخصص بازداشت برده‌های فراری بود!

«فیلا برازیلیرو» یا ماستیف برزیلی یک نژاد برزیلی از سگ کار بزرگ از نوع ماستیف است. از این سگ به عنوان سگ نگهبان، برای گله‌های گاو و برای شکار‌های بزرگ استفاده می‌شود. همچنین ممکن است به عنوان یک سگ همراه یا حیوان خانگی نگهداری شود. این سگ به دلیل خطرناک بودنش در برخی از کشورها ممنوع است. 

در قرن هجدهم، زمانی که برده‌داری هنوز در برزیل قانونی بود، از «فیلا برازیلیرو» برای بازگرداندن برده‌های فراری به صاحبانشان استفاده می‌شد. ماستیف برزیلی بین حدود ۱۰ تا ۱۴ سال عمر می‌کند. 

تصور می‌شود که «فیلا برازیلیرو» از سگ‌های اروپایی است که در دوران استعمار به برزیل آورده شده و از دوران پیش از کابرالین تأثیر زیادی از سگ‌های بومی آمریکای جنوبی نگرفته است و اگر هم گرفته این تاثیر بسیار کم بوده است.

این ماستیف برزیلی عمدتاً در مزارع بزرگ و گاوداری که در آنجا منشا پیدا کردند، پرورش یافتند. علاوه بر گاو، جگوار و سایر حیوانات، به این سگ‌ها تعقیب برده‌های فراری نیز آموزش داده شد.

اولین استاندارد مکتوب این نژاد در سال ۱۹۴۶ ویرایش شد. پائولیستا‌ها مسئول سازماندهی یک برنامه اصلاح نژادی برنامه ریزی شده و باز کردن یک کتاب برای ثبت سگ‌ها بودند. دکتر «پائولو سانتوس کروز» شروع به پرورش سیستماتیک فیلا برازیلیرو کرد و همچنین در تنظیم استاندارد CAFIB مشارکت داشت.

ویژگی‌های ماستیف برزیلی

در برزیل این نژاد دارای دو استاندارد اصلی است که توسط دو باشگاه متمایز تحمیل شده است؛ سازمان وابسته به FCI در برزیل و کنل کلاب برزیل که استاندارد CAFIB را بر اساس فنوتیپ باستانی این نژاد ساخته شده است. اما استاندارد فعلی CBKC/FCI شناخته شده‌ترین استاندارد بین المللی است.

فیلا برازیلیرو یک نژاد ماستیف با استخوان‌های بزرگ و پوست شل است. طبق استاندارد بین‌المللی نژاد، سگ‌ها باید بین ۶۵ تا ۷۵ سانتی‌متر قد داشته باشند و وزنشان کمتر از ۵۰ کیلوگرم نباشد. ماده سگ دارای وزن کمتری است و وزن حداقل ۴۰ کیلوگرم داشته باشد. آن‌ها ساختاری مستطیلی دارند و اگرچه حجیم هستند، اما چابکی طبیعی آن‌ها آشکار است. 

ماستیف برزیلی دارای سر بزرگ و سنگین با پوزه عمیق است. گوش‌ها بزرگ، ضخیم، مخروطی هستند و بسته به خلق و خوی سگ، آویزان هستند یا به عقب تا می‌شوند. گردن و پشت به خوبی عضلانی و قفسه سینه پهن و عمیق است.

بر خلاف اکثریت قریب به اتفاق سگ‌ها، مقعد بالاتر از کتف قرار گرفته است. پا‌ها به شدت استخوانی هستند. پوست این نژاد بسیار متمایز از نژاد‌های دیگر است، زیرا ضخیم و شل است و در سراسر بدن، عمدتا در ناحیه اطراف گردن آشکار است.

پوست ضخیم دولاپ‌های برجسته‌ای را تشکیل می‌دهد. در بسیاری از سگ‌ها، فرورفتگی به سمت قفسه سینه و شکم پیش می‌رود. برخی از سگ‌ها چین خوردگی را در کنار سر و همچنین در قسمت ساق پا تا شانه‌ها نشان می‌دهند.

موی این نژاد کوتاه و متراکم است و بافت آن معمولاً صاف و نرم است. رنگ‌های آن‌ها از یکدست، راه راه، خاکستری، پینه‌دار، خال‌خالی یا سیاه و خرمایی متفاوت است. آن‌ها تقریبا هرگز سفید نیستند. رنگ‌های معمولی حنایی، سیاه و راه راه هستند. پرده‌های یک رنگ اصلی ممکن است دارای خطوط راه راه کمتر یا با شدت بسیار قوی باشند. گاهی اوقات ماسک سیاه‌رنگ روی صورتش دارد. 

پوشش ماستیف برزیلی صاف و کوتاه است. رنگ‌های سیاه، حنایی (قرمز، زردآلویی یا تیره) و رنگ‌های راه راه (حنایی، سیاه یا قهوه‌ای) به جز خاکستری موشی، سیاه و خرمایی، آبی، خال خالی و سفید مجازند. در استاندارد FCI روی پاها، قفسه سینه و نوک دم، علامت‌های سفید که بیش از یک چهارم سطح پوشش نباشد مجاز است.

استاندارد CAFIB مو‌های مشکی، خاکستری موشی، مشکی و خرمایی، آبی یا خال خالی را نمی‌پذیرد، زیرا آن‌ها را نشانه‌ای از تلاقی می‌داند. از طرفی سگ‌هایی را با علامت‌های سفید بزرگ در هر قسمت از بدن می‌پذیرد. 

استاندارد فیلا برازیلیرو

در برزیل، «فیلا برازیلیرو» را می‌توان در سه استاندارد مختلف ارائه شده توسط سه باشگاه جداگانه پرورش داد. اول؛ استاندارد تحمیل شده توسط CBKC یک باشگاه وابسته به FCI که محبوب‌ترین در جهان است، اما دورترین فاصله از نژاد اصلی این سگ در چهار دهه پیش دارد.

دو استاندارد دیگر شامل CAFIB و AMFIBRA یا همان انجمن جهانی پرورش دهندگان سگ فیلا برازیلیرو هستند. هر دو بر اساس اولین استاندارد نژادی هستند که توسط پائولو سانتوس کروز، مردی که «پدر نژاد» معرفی شده، قرار گرفته‌اند. با این حال، استاندارد CAFIB محبوب‌ترین از این دو است. اما هر دو باشگاه هدف خود را حفظ فیلای خالص با نزدیک‌ترین ظاهر سگ‌های قدیمی معرفی می‌کنند.

تفاوت بزرگ بین این سه استاندارد عمدتاً به دلیل اتهام رسوایی آمیزش نژادی سگ‌های ثبت شده توسط CBKC در دهه‌های ۷۰، ۸۰ و ۹۰ و در نتیجه تغییرات زیادی که در استاندارد CBKC ایجاد شد و باعث شد سگ‌هایی از نژاد‌های خارجی، مانند ماستیف انگلیسی، گریت دین و ماستیف ناپلی را نیز شامل شود. 

خود پائولو سانتوس کروز که به همین دلایل در تشکیل CAFIB شرکت کرد و حتی ریاست باشگاه را برعهده داشت، مقاله‌ای در سال ۱۹۷۹ منتشر کرد و در آن توضیح می‌داد که چگونه یک فیلای خالص باید از یک فیلای غیرخالص متمایز شود. 

غیرقانونی بودن ماستیف برزیلی در برخی کشور‌ها 

در فیجی، بریتانیا، نروژ، استرالیا، هنگ کنگ و قبرس، داشتن هر یک از این سگ‌ها بدون معافیت خاص از دادگاه غیرقانونی است. در ترکیه، داشتن و پرورش فیلا برازیلیرو غیرقانونی است. در ترینیداد و توباگو به طور خودکار به عنوان یک سگ خطرناک طبقه بندی می‌شود، به این معنی که آن‌ها را نمی‌توان وارد کرد و نر‌ها باید عقیم شوند.

منبع: راز بقا