(تصاویر) گاو برانگوس؛ غول گوشتی ۱۱۰۰ کیلویی آمریکایی با تولید روزی ۱۰ لیتر شیر که توسط انسان به وجود آمده است

گاو نژاد برانگوس (Brangus Cattle) برای بهره‌گیری از ویژگی‌های برتر گاو‌های «آنگوس» و «برهمن» توسعه یافته است. ترکیب ژنتیکی این نژاد به نسبت سه هشتم برهمن و پنج هشتم آنگوس تثبیت شده است. 

این ترکیب، نژادی را ایجاد کرده که ویژگی‌های دو نژاد موفق والدین خود را با هم داراست. برهمن‌ها به دلیل انتخاب طبیعی سختگیرانه، مقاومت در برابر بیماری‌ها، استقامت کلی و غریزه مادری فوق‌العاده‌ای که دارند و از سوی دیگر، آنگوس‌ها به خاطر اینکه به کیفیت بالای گوشت معروفند و ماده‌های آنها عملکردی عالی در باروری و توانایی شیردهی دارند برای این ترکیب نژادی انتخاب شده‌اند. 

چگونگی آغاز توسعه نژاد برانگوس

برای بررسی تاریخچه توسعه نژاد برانگوس باید به قبل از تأسیس انجمن پرورش‌دهندگان برانگوس آمریکا در سال ۱۹۴۹ بازگردیم. با این حال، برانگوس‌های ثبت‌شده امروزی از حیوانات پایه‌ای که در آن سال ثبت شدند یا از گاو‌های برهمن و آنگوس ثبت‌شده پس از آن مشتق شده‌اند. 

بخش عمده‌ای از کار‌های اولیه در زمینه تلاقی این دو نژاد در ایستگاه تحقیقاتی وزارت کشاورزی ایالات متحده در جینرت ایالت لوئیزیانا انجام شد. طبق گزارش سالنامه کشاورزی وزارت کشاورزی ایالات متحده در سال ۱۹۳۵، این تحقیقات از حدود سال ۱۹۳۲ آغاز شد. 

در همان دوران، تعدادی از دامداری‌های خصوصی در ایالات متحده و کانادا نیز برنامه‌های آزمایشی مشابهی را اجرا کردند. هدف آنها ایجاد یک نژاد گوشتی مطلوب بود که توانایی طبیعی برهمن برای زنده ماندن در شرایط نامساعد را با کیفیت‌های برتر آنگوس ترکیب کند. 

در تاریخ ۲ ژوئیه ۱۹۴۹، پرورش‌دهندگان از ۱۶ ایالت آمریکا و کانادا در وینیتای اوکلاهاما گرد هم آمدند و انجمن پرورش‌دهندگان برانگوس آمریکا را تأسیس کردند که بعد‌ها به انجمن بین‌المللی پرورش‌دهندگان برانگوس (IBBA) تغییر نام داد.

این انجمن ابتدا در کانزاس سیتی میسوری مستقر بود، اما از سال ۱۹۷۳ دفتر دائمی آن به سن آنتونیوی تگزاس منتقل شد. امروزه، این نژاد در بسیاری از کشور‌ها از جمله ایالات متحده، کانادا، مکزیک، استرالیا، آمریکای مرکزی، آرژانتین و برخی مناطق آفریقا پرورش داده می‌شود. 

ویژگی‌های نژاد برانگوس

برای ثبت به‌عنوان برانگوس، گاو‌ها باید سه هشتم برهمن و پنج هشتم آنگوس، کاملاً مشکی و بدون شاخ باشند. همچنین، والدین آنها باید در انجمن بین‌المللی برانگوس ثبت شده باشند. علاوه بر این، گاو‌های پایه‌ای آنگوس و برهمن باید قبل از ثبت در IBBA، در انجمن‌های نژادی مربوطه خود ثبت شده باشند. 

تحقیقات نشان داده که گاو‌های برانگوس در شرایط گرمای شدید و رطوبت بالا مقاوم هستند. همچنین، در مناطق سردتر می‌توانند پوشش موی کافی برای حفاظت در برابر سرما ایجاد کنند. گاو‌های ماده مادران خوبی هستند و گوساله‌های آنها معمولاً در هنگام تولد اندازه متوسطی دارند. 

وزن یک گاو نر برانگوس بین ۹۰۰ تا ۱۱۰۰ کیلو و وزن ماده‌ها حدود ۵۰۰ تا ۷۰۰ کیلوگرم است. از طرف دیگر این گاو به طور میانگین ۴ تا ۱۰ لیتر شیر در روز تولید می‌کنند؛ بنابراین در یک دوره شیردهی ۶ تا ۸ ماهه یک گاو ماده برانگوس حدود ۷۰۰ تا ۲۰۰۰ لیتر شیر تولید می‌کند. این نکته را باید در نظر گرفت که نژاد برانگوس یک گاو گوشتی است و طبیعتا به اندازه گاو هلشتاین، جرسی یا براون سوئیس شیر تولید نمی‌کند. 

مطالعات در لوئیزیانا نشان داده که گاو‌های ماده برانگوس در طول ماه‌های تابستان وزن خود را افزایش می‌دهند، در حالی که گاو‌های آنگوس وزن از دست می‌دهند. این نشان می‌دهد که برانگوس‌ها بهتر با آب‌وهوای ساحلی سازگار هستند. 

همچنین، گوساله‌های برانگوس در هنگام تولد و از شیرگیری وزن بیشتری نسبت به آنگوس‌ها دارند. با این حال، گاو‌های آنگوس در میزان باروری برتری داشته و زودتر زایمان می‌کنند و گوساله‌های آنها هنگام تولد قوی‌تر هستند. 

نژاد برانگوس در شرایط استرس‌زا مقاومت خوبی نشان داده و در شرایط تغذیه‌ای مناسب رشد مطلوبی دارد. امروزه، این نژاد به دلیل ویژگی‌های برجسته‌اش در بسیاری از مناطق جهان محبوبیت یافته است.

منبع: راز بقا