عکس؛ گونه‌ای خرموش که فقط در موزه‌ها دیده شده بود، برای اولین‌بار در طبیعت مشاهده شد
پژوهشگر اهل جمهوری چک موفق شده است برای نخستین بار از خرموش پشمی زیرآلپی در زیستگاه طبیعی‌اش عکس بگیرد.
در سراسر جهان، برخی گونه‌ها تنها ازطریق نمونه‌های موزه‌ای شناخته شده‌اند. متأسفانه در مورد برخی از آن‌ها، همین اطلاعات محدود تنها دانشی است که تا ابد در اختیار خواهیم داشت؛ اما در مورد دیگر گونه‌ها، مجموعه‌های موزه‌ای می‌توانند نقطه‌ی آغاز پژوهش‌ها و کشفیات گسترده‌تری باشند.
گونه‌ای خرموش که پیش‌تر تنها از طریق نمونه‌های تاریخی موجود در موزه‌ها شناخته می‌شد، اکنون زنده و سالم در ارتفاعات پاپوآ گینه نو مشاهده و تصویربرداری شده است. این نخستین‌بار است که حضور این جانور در حیات وحش به‌طور مستند ثبت می‌شود.
خرموش پشمی زیرآلپی (Mallomys istapantap) نخستین‌بار در سال ۱۹۸۹ به‌طور علمی توصیف شد و این اطلاعات صرفا براساس نمونه‌ی موزه به‌دست آمد. این جانور درطول ۳۰ سال گذشته فقط یک‌بار به‌صورت زنده مشاهده شد و هرگز عکسی از آن گرفته نشد. تصاویر این موجود (به‌جز نمونه‌ی موزه‌ای) تنها نقاشی‌هایی هستند که سال ۱۹۹۵ ترسیم شده‌اند. با‌این‌حال، فرانتیشک ویملکا، دانشجوی دکترای اهل جمهوری چک تصمیم گرفت به جستجوی آن برود.
ویملکا در جریان ماموریتی شش‌ماهه در جزیره گینه نو، همکاری نزدیکی با جوامع بومی محلی برقرار کرد. این گروه‌ها در حال بررسی بلندترین قله پاپوآ گینه نو، یعنی کوه ویلهلم، بودند و ویملکا موفق شد ۶۱ گونه پستاندار را در این کوه به‌صورت مستند ثبت کند. ویملکا در بیانیه‌ای گفت: «اگر همراهی و کمک شکارچیان بومی که در کوه‌ها همراهم بودند و در یافتن جانوران یاری‌ام کردند نبود، هرگز نمی‌توانستم این داده‌ها را جمع‌آوری کنم».
نکته مهم سفر علمی ویملکا این بود که او موفق به یافتن خرموش پشمی زیرآلپی شد. این جانور در ارتفاعی بین ۳۲۰۰ تا ۳۷۰۰ متر بالاتر از سطح دریا کشف شد. ویملکا با استفاده از دوربین‌های تله‌ای و همراهی زمین‌داران محلی در جستجوهای شبانه، نخستین فردی بود که تصاویر و ویدئوهایی از این گونه را ثبت کرد.
ویملکا موفق شد اندازه‌گیری‌های پنج نمونه نر بالغ را ثبت کند که وزن آن‌ها در بازه ۹۹۵ گرم تا ۱٫۵ کیلوگرم قرار داشت. علاوه‌براین، محتوای معده‌ی جانور نیز مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد رژیم غذایی آن عمدتا شامل گونه‌های سرخس است و به این ترتیب، گیاه‌خواری آن تایید شد. ویملکا همچنین به خصوصیتی پی برد که در هیچ‌یک از منابع مربوط به خرموش پشمی زیرآلپی ذکر نشده بود: رنگ قهوه‌ای متمایل به قرمز و پررنگی که در سینه جانوران نر و ماده دیده می‌شد.
ویِملکا در مقاله خود توضیح می‌دهد: «ترکیب روش‌های مدرن و سنتی شناسایی، همراه با دانش گسترده شکار بومیان محلی، به ثبت نخستین تصاویر از این جونده شگفت‌انگیز پس از بیش از ۳۰ سال و اولین مشاهدات علمی از نمونه‌های زنده آن منجر شد».
مطالعه در مجله‌ی Mammalia منتشر شده است.
منبع: خبرآنلاین
