چرا طوطیهای کاکلی میرقصند؟

طوطیهای کاکلی دستکم ۳۰ حرکت رقص مختلف دارند. هر چند همه گونهها همه این حرکات را انجام نمیدهند، برخی از آنها حرکات را به شکلی ترکیب میکنند که دیگران نمیکنند و حرکات پیچیدهتری انجام میدهند.
فرادید| هدف رقصیدن طوطیهای کاکلی روشن نیست، چون اگرچه ممکن است این رفتار از حرکات جفتگیری تکامل یافته باشد، اما این روزها بسیار شایع شده است.
به گزارش فرادید، طوطیهای کاکلی که شامل ۲۱ گونه طوطی استرالیایی و جنوب شرق آسیا میشوند، حیوانات خانگی بسیار محبوبی هستند. گاهی به نظر میرسد آنها با ضرب آهنگ درونی خودشان میرقصند، اما این روزها ویدئوهایی از آنها منتشر میشود که نشان میدهد برخی صاحبان برای آنها موسیقی پخش کرده و از رقصیدن آنها فیلم گرفتهاند.
ناشاتا لوبکه از دانشگاه چارلز اِستِرت ۴۵ ویدیو از این حرکات را بررسی و حرکات پرندگان را دستهبندی کرده است. سپس برای ۶ پرنده در باغوحش «واگا واگا» موسیقی و یک پادکست بدون موسیقی پخش کرده است. نتیجهای که لوبکه و همکارانش گرفتند این بود که رقصیدن محدود به محبوبترین گونههای در اسارت نیست و حتی پرندگانی که صاحبانشان آنها را به رقص تشویق نکردهاند هم این رفتار را دارند.
بسیاری از نمایشهای جفتگیری که توسط پرندگان نر انجام میشود به رقص تشبیه میشود. برخی از آنها بسیار پیچیدهاند و حتی ممکن است تیرانوسورها هم همین کار را کرده باشند. با این حال، تنها طوطیها هستند که از ریتمهای «بیرونی» برای رقص استفاده میکنند. «طوطیهای کاکلی نخلی» نر حتی چوبهای درام مخصوص خودشان را میسازند تا با آن ضرب بزنند و برقصند.
در پژوهشهای قبلی، ۱۶ حرکت متمایز در یک طوطی کاکلی تاجزرد به نام «اسنوبال» و دیگران شناسایی شد که نشان میداد رقصیدن نشانهای از سلامت آنهاست. لوبکه و همکارانش با افزایش نمونهها دریافتند که دستکم ۹ گونه طوطی کاکلی میرقصند، اگرچه برای برخی گونهها ویدیوهای کافی برای تحلیل بیشتر وجود نداشت.
سه حرکت رقص شناساییشده قبلی، از جمله حرکتی به نام «هِدبَنگ با پای بلندشده» در ویدیوها یا پرندگان باغوحش دیده نشد که شاید از مد افتاده باشند. با این حال، ۱۷ حرکت جدید ثبت شد. به نظر نمیرسد نبودِ برخی حرکات به دلیل کمبود موسیقی متال باشد، چون هِدبَنگ بدون همراهی موسیقی یکی از حرکات محبوب بود. همچنین برخی پرندگان چند حرکت را به روشهایی که پیشتر دیده نشده بود ترکیب کردند و ۱۷ رقص خاص و منحصربهفرد ساختند.
از ۳۰ حرکت رقص طوطیهای کاکلی، ده حرکت در ویدیوهای وایرالشده شبکههای اجتماعی یا در باغوحش واگا واگا دیده شدهاند و دانشمندان نامهای خاصی روی آنها گذاشتهاند و میزان انجامشان را ثبت کردهاند
برخی گونهها حرکات خاصی را بیشتر انجام میدهند، اما گونههایی که بیشترین اشتراک را در حرکات رقص دارند، لزوماً نزدیکترین خویشاوندان نیستند.
بسیاری از حرکات رقص شبیه رفتارهای جفتیابی پرندگان نر همان گونه است. اما این حرکات حتی وقتی هیچ جفت احتمالی یا انسانی نیست و توسط پرندگان ماده هم انجام میشود، دیده شدهاند. بنابراین، این رقصها فراتر از صرفاً رفتارهای جفتیابی هستند. در واقع، برخی بهقدری پرشور میرقصند که ممکن است شانس جفتیابیشان را کاهش دهند.
همان بخش از مغزِ پیشین که امکان هماهنگی حرکات بدن با ریتم را میدهد، کنترل یادگیری صوتی را هم بر عهده دارد و این موضوع موجب گمانهزنی در مورد ارتباط این دو شده است. با این حال، نویسندگان اشاره میکنند در حالی که تقلید صوتی در بسیاری از خانوادههای پرندگان و پستانداران دیده میشود، تنها انسانها و طوطیها هستند که به ریتم موسیقی واکنش نشان میدهند.
نویسندگان تردید ندارند که توانایی رقص طوطیهای کاکلی نشاندهنده «هوش» آنهاست و این اهمیت دارد که در اسارت آنها را از دید ذهنی تحریک کرد. اگرچه پرندگان باغوحش هنگام پخش موسیقی آویچی، نسبت به پادکست یا سکوت، تمایل قابلتوجهی برای رقصیدن نشان ندادند، اما پروفسور رافائل فریر، نویسنده ارشد، میگوید: «شباهت رقص طوطیهای کاکلی به رقص انسانها نشاندهنده فرآیندهای شناختی و احساسی پیشرفته در طوطیهاست و پخش موسیقی ممکن است رفاه آنها را بهبود بخشد. پژوهشهای بیشتری لازمست تا روشن شود آیا موسیقی میتواند در پرندگان اسیر موجب تحریک رقص شود و به عنوان روشی برای غنیسازی محیط زندگی آنها عمل کند.»
مترجم: زهرا ذوالقدر