آسمان به زمین نیامد

بالاخره بعد از حدود پنج‌سال فیلم عصبانی نیستم روی پرده آمد تا طلسم اکران‌نشدن این فیلم که در تمام این سال‌ها نفس این فیلم و سازنده‌اش را بند آورده بود، شکسته شود. حالا این‌که فیلم اکران‌شده با فیلم اصلی چقدر متفاوت است و چقدر حذف‌شده بحث دیگری است.

آن‌هایی که چهار سال بود انتظار تماشای عصبانی نیستم را در داخل کشور می‌کشیدند، بالاخره بامداد چهارشنبه دوازدهم اردیبهشت‌ماه توانستند در پردیس سینمایی کوروش به تماشای عصبانی نیستم بنشینند.

اکرانی که با سخنان رضا درمیشیان که حاوی کنایه‌هایی آشکار به فیلمسازان ارگانی این مرزوبوم بود، نوید یک دوران نمایش پرتب‌وتاب و جنجالی را می‌داد. اتفاقی که در کوتاه زمانی بعد از آن به واقعیت بدل شد؛ تا فروش بالای فیلم در نخستین روز نمایشش جایزه‌ای باشد برای پنج‌سال توقیف و آزار فیلمی که با هیچ متر و معیاری سزاوار این برخورد‌های حذفی خشن نبود...

در مراسم افتتاحیه فیلم، باران کوثری دل پری داشت. او گفت: این فیلم اگر امروز اکران می‌شود نتیجه مطالبه شماست. همیشه می‌گفتم اگر یک پلان این فیلم هم روی پرده بیاید، پیروزی است، زیرا به یک مسأله بزرگ برای همه ما تبدیل شده بود. اکران فیلمی مثل عصبانی نیستم دل سوخته و صبر و شجاعت می‌خواست.

رضا درمیشیان هم که خسته از پنج‌سال حذف بی‌دلیل به نظر می‌رسید، وقتی روی سن آمد تا خوشامد بگوید به میهمانان ضیافت رونمایی از این فیلم سال‌ها در محاق مانده، به سیم آخر زده بود و بیشتر از همه هم خطابش به ابراهیم حاتمی‌کیا بود که همین دو ماه و چند روز پیش بعد از گرفتن جایزه آخرین فیلمش به زمین و زمان تاخته بود که چرا با عبارت فیلمساز ارگانی او را زیر سوال می‌برند.

رضا درمیشیان چنین گفت: من رضا درمیشیان هستم. یک فیلمساز غیروابسته، غیرسفارشی‌ساز و غیرخودی. افتخار می‌کنم که برای مردم فیلم می‌سازم و نه از جیب مردم. این فیلم را تقدیم می‌کنم به همه دانشجویان مظلوم سرزمینم.

رضا درمیشیان درحالی خود را مستقل و غیروابسته می‌نامد که مخالفان فیلمش با استناد به آمار کمک‌های مالی بنیاد سینمایی فارابی به پروژه‌های سینمایی که حکایت از کمک ٣٠٠‌میلیون تومانی این بنیاد به فیلم عصبانی نیستم دارد، استقلال و غیردولتی بودن این فیلم را زیر سوال می‌برند. البته موافقان هم پاسخی در آستین دارند و بر این گمانند که حمایت در قالب‌های خاص است که یک سینماگر را از استقلال دور می‌کند و دریافت وامی که به بیشتر پروژه‌ها اختصاص یافته، دلیلی برای زیر سوال بردن استقلال فیلمساز نمی‌تواند باشد.

داستان تکراری
وقتی دو سه هفته پیش اعلام شد که فیلم عصبانی نیستم به‌عنوان یکی از فیلم‌های اکران دوم بهار روی پرده خواهد آمد، مخاطبان آن خبر فکر می‌کردند که این بار هم مثل دفعات قبل اکران این فیلم در آخرین دقایق لغو خواهد شد. حقیقت این است که پیش از این، چهار بار وعده نمایش قطعی این فیلم در آخرین لحظات لغو شده بود و حال‌وهوای رسانه‌ها خبر از این داشتند که این بار نیز همان داستان تکراری مکرر در مکرر خواهد شد. اما این بار داستانی دیگر در کار بود.

آغاز داستان
وقتی در سی‌ودومین دوره جشنواره فیلم فجر فیلم عصبانی نیستم به نمایش درآمد، خیلی‌ها شگفت‌زده شدند. عصبانی نیستم، فیلمی جسور و البته خوش‌ساخت بود که دردسر‌های عاشقانه زندگی یک دانشجوی ستاره‌دار را روایت می‌کرد. فیلم در آن روز و روزگار بسیار دیده و پسندیده شد و نشریات و رسانه‌ها آن را پدیده آن دوره از جشنواره خواندند.

به‌ویژه بازی نوید محمدزاده بی‌نام‌و‌نشان که بالاتر از استاندارد بازی‌های آن سال بود و گمان‌ها بر این بود که جشنواره با سیمرغی بحق از این بلندپروازی تجلیل خواهد کرد. درنهایت هم فیلم در ٦ رشته نامزد دریافت جایزه شد. اما به‌ناگاه ورق برگشت و فیلم به یکباره در گرداب اتفاقات و حوادث غیرقابل پیش‌بینی افتاد. گردابی که برای رهایی نیازمند تقلایی پنج‌ساله بود.

وقتی در شب اختتامیه جشنواره به جای نوید محمدزاده، رضا عطاران سیمرغ بازیگری را گرفت، معلوم شد که عزم آشکاری برای برخورد با این فیلم وجود دارد. بعدتر خبرآنلاین خبر داد که در شب پایانی آن دوره گردانندگان جشنواره تهدید شده‌اند اگر سیمرغ به دست پسر عاصی فیلم عصبانی نیستم برسد اتوبوس‌های مخالفان برج راهی برج میلاد خواهند شد. این آغاز داستانی بود که برای رسیدن به خط پایانی پنج‌سال زمان لازم بود.

برخورد‌های مکرر
بعد از آن بار‌ها اکران فیلم در آخرین لحظات کنسل شد. نخستین بار در پاییز ۹۳ بود که گفته شد عصبانی نیستم به نمایش عمومی درمی‌آید، اما کمیسیون فرهنگی مجلس در نامه‌ای به وزارت ارشاد خواستار بازنگری مجوز نمایش این فیلم شد. بعد از سه‌سال دوباره مهر ٩٦ هم به‌عنوان روز نمایش فیلم مشخص شد، اما یک هفته مانده به شروع نمایش خانه دختر جایگزین فیلم شد.

۲۹ آذرماه ۱۳۹۶ و اکران در بهمن ماه دو موعد زمانی دیگر برای اکران عصبانی نیستم بود که اولی را انتشار بیانیه بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع) و دومی را هم بهانه‌ای به نام تغییر پخش‌کننده کنسل کرد، تا تکلیف فیلم به سال جدید کشیده شود.

پاداش امید
درمیشیان که در روز‌های پایانی پاییز نوشته بود: بى‌نهایت ناامید، ناامید، ناامید، غمگین، دلسرد، تنها، تنها، تنهاتر، افسرده، تلخ و تلخ‌تر هستم، به‌هرحال فیلمش را اکران کرد و فیلم هم مورد استقبال قرار گرفت. عصبانی نیستم در نخستین روز اکران خود بیش از ١٨٢‌میلیون تومان فروش کرد تا آغاز باشکوهی را رقم زده باشد. این درحالی است که فیلم مجید مجیدی که حمایت رسانه‌ای و تبلیغاتی گسترده‌ای دارد در نخستین روز نمایش خود تنها ٩‌میلیون تومان فروخت. این شاید پاداش استقلال این فیلم بوده باشد.