هپاتيت آ، بی، سی؛ بيماری‌های كبدی
نوعي عفونت ويروسي كه كبد را مورد آسيب قرار مي‌دهد و يك بيماري بي‌علامت است اما در صورت مراجعه نكردن براي درمان، مزمن شدن عفونت موجب زخم شدن كبد شده و پس از چند سال به سيروز كبد (سخت و زخم شدن بافت كبد) منجر مي‌شود.
کد خبر :
۴۰۱۴۹
بازدید :
۷۱۵۳
به گزارش اعتماد، نوعي عفونت ويروسي كه كبد را مورد آسيب قرار مي‌دهد و يك بيماري بي‌علامت است اما در صورت مراجعه نكردن براي درمان، مزمن شدن عفونت موجب زخم شدن كبد شده و پس از چند سال به سيروز كبد (سخت و زخم شدن بافت كبد) منجر مي‌شود.
در مواردي، مبتلايان سيروز كبد دچار نارسايي كبد و سرطان كبد هم مي‌شوند. راه انتقال ويروس هپاتيت سي بي‌شباهت به نحوه انتقال ويروس ايدز نيست.
استفاده از سرنگ مشترك و آلوده براي تزريق مواد مخدر يا روانگردان و داروهاي نيازمند تزريق (و حتي خون و فرآورده‌هاي خوني آلوده به ويروس)، خالكوبي با سرنگ‌هاي غير ايمن، انتقال از مادر به جنين و در هنگام زايمان، استفاده از لوازم شخصي فرد آلوده (تيغ و مسواك)، انتقال از طريق ترشحات و خون بيمار آلوده مهم‌ترين راه‌هاي ابتلاست اما تجهيزات آلوده و ضدعفوني نشده پزشكي هم مي‌تواند ويروس را به افراد سالم منتقل كند.
در حالي كه بيماران نيازمند دريافت مستمر فاكتورهاي انعقادي خون، مانند بيماران هموفيلي يا تالاسمي به‌شدت در معرض خطر ابتلا به هپاتيت سي قرار دارند، پيش‌بيني مي‌شود كه حدود ٢٠٠ ميليون نفر در دنيا مبتلا به هپاتيت سي باشند. هپاتيت سي هم از عفونت‌هاي شناخته شده در دهه ٨٠ ميلادي است و در حالي كه حدود ١٥ الي ٢٠ درصد موارد ابتلا به دليل موفق نبودن درمان به مرحله حاد مي‌رسد و حدود ٨٠ درصد مبتلايان هم دچار عفونت مزمن مي‌شوند، مرگ ناشي از درمان نكردن بيماري يا پاسخ ندادن به درمان حدود ٣٠ الي ٥٠ درصد است.
علايم بيماري در مرحله حاد معمولا با علايم برخي بيماري‌هاي عفوني شباهت دارد. كاهش اشتها، خستگي، تهوع، دردهاي مفصلي يا عضلاني، و كاهش وزن از شايع‌ترين علايم است اما برخي موارد مرحله حاد، با زردي همراه است.
سيروز كبد در مصرف‌كنندگان الكل كه مبتلا به ايدز يا هپاتيت بي باشند شايع‌تر است و مبتلايان سيروز كبدي، بيش از سايرين در معرض ابتلا به سرطان كبد قرار دارند. در ايران بنا بر آخرين آمار رسمي، شيوع هپاتيت C كمتر از نيم درصد جمعيت كشور است اما بيشترين مبتلايان در ايران، مصرف‌كنندگان تزريقي مواد مخدر و روانگردان‌ها هستند.
برخي راه‌هاي انتقال ويروس هپاتيت نوع آ و بي، از الگوي هپاتيت سي پيروي مي‌كند اما مصرف آب آلوده، تماس با فرد آلوده و تماس جنسي با فرد حامل ويروس هم مي‌تواند موجب بيماري جامعه سالم شود. علائم بيماري در هر سه نوع هپاتيت مشابه است اما خطر آفريني اين دو نوع از هپاتيت در مقايسه با هپاتيت سي به مراتب كمتر است ضمن آنكه واكسيناسيون براي اين دو نوع از هپاتيت در دوران نوجواني، يكي از راه‌هاي پيشگيري از ابتلا در سنين بزرگسالي است. افرادي كه در مناطق با شيوع بالاي هپاتيت آ كار مي‌كنند، مبتلايان ايدز، مصرف‌كنندگان تزريقي مواد مخدر، مردان همجنس‌گرا، اعضاي خانواده بيمار مبتلا به هپاتيت آ و بيماران مصرف‌كننده فاكتورهاي انعقادي به‌شدت در معرض ابتلا به هپاتيت آ هستند.
تعدد شركاي جنسي و رابطه جنسي غيرايمن، ارتباط جنسي با بيمار حامل ويروس هپاتيت بي، همجنس‌گرايي، ابتلا به عفونت‌هاي مقاربتي براي افراد با رفتارهاي جنسي پرخطر، مبتلايان نارسايي كليه كه ناچار به همودياليز هستند، استفاده از سرنگ مشترك آلوده و زندگي با بيمار آلوده به ويروس هپاتيت بي، احتمال ابتلاي سايرين را هم افزايش داده و به عنوان مهم‌ترين راه‌هاي انتقال و آلودگي محسوب مي‌شود. بنا بر آخرين آمار رسمي، بيشترين مبتلايان هپاتيت بي و سي در ايران، افراد در گروه سني ٢٠ تا ٤٠ سال بوده و شيوع هپاتيت بي در ايران، از نرخ ٥ درصد تا پيش از الزام به واكسيناسيون همگاني در ابتداي دهه ٧٠، به كمتر از دو درصد كاهش يافته و در حال حاضر، حدود يك ميليون و چهارصد هزار نفر در ايران، مبتلا به هپاتيت بي و ٢٠٠ هزار نفر هم مبتلا به هپاتيت سي هستند.
۰
