کدام وزرا می‌روند؟ کدام وزرا می‌مانند؟
کد خبر :
۴۰۶۴۸
بازدید :
۱۳۵۵
با نگاهی به کابینه حسن روحانی می‌توان چنین تصور کرد که حداقل ۵۰ درصد اعضای هیات دولت در آینده باقی خواهند ماند و البته ترکیب جناحی حسن روحانی نیز تغییری پیدا نکرده است بلکه همچنان او سعی کرده هر دو گروه سیاسی در هیات دولت را حفظ کند.
روزنامه آفتاب یزد نوشت: «دیگر تا ۱۴ مردادماه چیزی نمانده. زمانی که ترکیب هیات دولت پیشنهادی حسن روحانی مشخص خواهد شد. رئیس‌جمهور در میان همه دیدارهایش با جریان چپ یا راست، در میان سهم‌خواهی‌های گروه‌های مختلف و در میان همه خبرهایی که از تحمیل برخی افراد در کابینه از سوی از ما بهتران شنیده می‌شود، دست آخر لیست وزرا و معاونانش را با رغبت یا بی رغبت با اراده یا بی اراده باید با دستان خود بنویسد. از همین روست که اکنون گمانه‌زنی‌های زیادی درباره بودن یا نبودن وزرای فعلی در دولت دوازدهم شنیده می‌شود. نام‌هایی که برخی از آنها بودنشان قطعی شده و برخی نبودنشان. برخی هم هنوز از سرنوشتشان اطلاعی در دست نیست(!)
محمدجواد ظریف
شاید بیش از همه وزیر کاردان حسن روحانی و مرد شماره یک توافق هسته‌ای یعنی وزیر خارجه ایران، محمدجواد ظریف مطرح باشد؛ کسی که زمانی به دلیل فشارهای روزافزون بر دولت، وزیر شدن و انجام کار در این پست را مناسب نمی‌دانست و به همین دلیل ژنرال مردد لقب گرفت اما ظاهرا حسن روحانی به این راحتی‌ها دست از سر ظریف برنمی‌دارد و حضور او در کابینه قطعی است. هر چند زمانی این شائبه که جهانگیری، معاون اولی دولت را رها خواهد کرد تا شهردار تهران شود، باعث شده بود موضوع معاون‌اولی ظریف در دولت دوازدهم نیز قوت بگیرد.
حتی برخی می‌گفتند محمود واعظی، وزیر ارتباطات فعلی، وزیر خارجه آتی خواهد شد تا ظریف معاون شود اما شهردار نشدن جهانگیری و تکذیبیه واعظی دلیلی بر آن است که ظریف همچنان وزیر خارجه خواهد بود. نشان به آن نشان که روحانی در بخشی از تبلیغات انتخاباتی سال ۹۶ سعی کرد از محبوبیت ظریف و حضور او در کابینه به سود خود بهره جوید. این یعنی ظریف وزیر خارجه نباشد، حتما در کابینه است.
بیژن نامدار زنگنه
وزیر نفت روحانی یکی دیگر از ژنرال‌ها‌ی مردد بود. حتی همین یکشنبه نیز بار دیگر موضوع عدم تمایل او برای باقی ماندن در وزارت نفت نقل محافل شد. او هم به خصوص بعد از فشارهای توامان پس از قرارداد توتال در تیررس دلواپسان قراردارد اما از مجالس دولتی خبر می‌رسد که حضور این وزیر نیز در کابینه قطعی شده است.
وزیر بهداشت
قاضی‌زاده ها‌شمی، وزیر بهداشت، سومین ژنرال مرددی است که خودش چندی پیش درباره روند فشارها بر دولت گفته بود، با این وضعیت نمی‌توان وزارت را ادامه دهد. ناگفته نماند وزیر بهداشت گهگاه با از کوره در رفتنش در مقابل دوربین‌ها و رسانه‌ها سوژه نامناسبی برای مردم هم شد. مشاجره و توهین وی به یکی از فرمانداران ایلام و توهین به خبرنگار یک روزنامه کافی بود تا نام وی علی رغم تمام زحماتی که در این ۴ سال کشیده بود، به بدی در اذهان تداعی شود. هر چند حسن روحانی قرار نیست به خاطر یکی دو مشاجره رسانه‌ای وزیر خوب ۴ ساله‌اش را در لیست کابینه نگذارد.
وزیر ورزش و جوانان تا وزیر دفاع
مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان که چند ماهی بیشتر نیست به جای محمود گودرزی بر این جایگاه قرار گرفته است، ظاهرا از جمله کسانی است که حسن روحانی می‌خواهد فرصت بیشتری در پست وزارت به او دهد تا واقعا بتواند عیار سلطانی‌فر را در این وزارت بسنجد، سیاستمدار اصلاح‌طلب و رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی، از قرار معلوم جایش در کابینه دولت دوازدهم گرم است.
البته پیشتر نیز این انتظار می‌رفت که وزیر دفاع دولت نیز حاشیه امنی در کابینه داشته باشد. از این رو حسین دهقان را هم باید به عنوان گزینههای قطعی در کابینه آتی برشمریم.
وزیر جهاد کشاورزی
در میان همه این وزرا محمد حجتی، وزیر کشاورزی دولت که زمانی گفته می‌شد ممکن است در آستانه انتخابات شهرداری تهران، دولت را رها و کاندیدای شهر تهران شود، از همه جایش امن‌تر است. به تازگی یک مقام ارشد در وزارت جهاد کشاورزی در این باره به ایسنا گفت: با درخواست تشکل‌های مختلف بخش خصوصی و تاکید رییس‌جمهور، معاون اول رییس‌جمهور و برخی از بزرگان نظام، محمود حجتی در وزارت جهاد کشاورزی می‌ماند.
آخوندی
ناگفته نماند سرنوشت برخی از وزرا هم با اما و اگرهای زیادی همراه است. کسانی که یا ماندنشان ۵۰ - ۵۰ است، یا به طور قطع دیگر در آن وزارتخانه جایی ندارند؛ هر چند ممکن باشد که در کابینه یا جزو یکی از معاونان و روسای دفاتر رئیس‌جمهور باقی بمانند. آخوندی، وزیر راه و شهرسازی کابینه روحانی یکی از این افراد است؛ وزیری که تا به حال از دو استیضاح مجلس جان سالم به در برده (!) آخوندی در مجلس دهم هم به مجلس فراخوانده شد. موضوع خرید هواپیماهای ایرباس و بوئینگ هنوز که هنوز است بحث اختلاف اصولگرایان و دولتی‌ها‌ست.
آخوندی هم البته به مانند وزیر بهداشت زود عصبانی می‌شود؛ آن هم جلوی رسانه‌ها و خبرنگاران. عصبانیت او در مقابل پرسش یکی از خبرنگاران تا روزها پتکی بر سردولت دوازدهم شد. زمانی که آخوندی خود را به شورای شهر پنجم معرفی می‌کرد تا نامش را به عنوان یکی از گزینههای شهرداری تهران در لیست بگذارد، معلوم بود که او خود نیز به بقای در دولت امیدوار نیست؛ هر چند وزارتخانه و سازمان‌های تحت پوشش وزارتخانه او رانت‌هایی را به برخی رسانه‌های دلواپس می‌دهند تا در حاشیه امن مخالفان قرار گیرند.
وزیر کشور
رحمانی فضلی، وزیر کشور دولت روحانی که اصلاح‌طلبان از همان روز اول تا به امروز بر مدیریت او در وزارت کشور مخالف بودند، جزو یکی از گزینههای دو به شک حسن روحانی به شمار می‌آید؛ به خصوص که روحانی بعد از انتخابات انتقاداتی به وزارت کشور کرد. انتقاداتی از جنس همان هشدارهایی که زمانی به علی جنتی، وزیر سابقش در فرهنگ و ارشاد داده بود و چون موثر نیفتاد، وزیر از کار برکنار شد.
وزیر قبلی نیست! ولی وزیر هست
یکی از معدود وزرایی که با قطعیت گفته دیگر همان وزارتخانه سابق را ندارد اما از طرفی در کابینه خواهد بود، محمود واعظی است. او در نمایشگاه الکامپ اعلام کرد که در دولت جدید قطعاً در کابینه خواهم بود اما در وزارت ارتباطات نیستم.
وزرای کم‌پیدا با سرنوشتی نامعلوم
از آنجایی که روحانی درباره وزارت اطلاعات تصمیم نمی‌گیرد، سرنوشت محمود علوی هم معلوم نیست؛ هر چند این اواخر انتقادهایی به علوی هم مطرح بود (!) مصطفی پورمحمدی هم همین وضعیت را دارد. در این میان کمتر نام‌ها‌ی وزیر نیر و کار مطرح می‌شود. آنها هم جزو گزینههای کم‌فروغ آینده وزارتند. به این ترتیب می‌توان گفت که ممکن است هر یک از این اسامی برای دوره بعد کابینه حذف شوند. وزیر علوم، محمد فرهادی نیز یکی از گزینههای احتمالی حذف در کابینه آتی دولت روحانی است.
نعمت‌زاده، رفتنش قطعی است
اما در این بین برخی وزرا نیز هستند که رفتن‌شان قطعی است. در راس آنها محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر ۷۲ ساله روحانی است. زمانی که روحانی به جوانگرایی در کابینه اشاره کرد، خیلی‌ها می‌گفتند او مقصودش از این صحبت بیش از هر چیزی، حذف نعمت‌زاده در کابینه آینده است. نعمت‌زاده که علاوه بر رفتار و گفتارش در برابر کمپین «نه به خرید ایران‌خودرو» تا حدی نامحبوب شده بود، همیشه سن و سالش در کابینه سوژه حمله و هجمه به دولت بود و ظاهرا روحانی به فکر راهی برای رهایی از این مخمصه افتاده و نعمت‌زاده را در دولت دوازدهم دیگر به کار نخواهد گرفت.
اذعان دانش‌آشتیانی به رفتن
یکی دیگر از وزرایی که رفتنش قطعی شده، وزیر نوپای آموزش و پرورش، دانش‌آشتیانی است. او که موضوع تجارت دخترش، سوژه جنگ مناظره‌ها‌ی انتخاباتی شده بود و همین مسئله ضربه بزرگی به دولت و البته وی و خانواده‌اش بود، حالا از این خبر می‌دهد که خود با حسن روحانی درباره عدم حضورش در کابینه حرف زده است. وزیر آموزش و پرورش گفت: به دکتر روحانی دلایل عدم حضورم در کابینه دوازدهم را گفته‌ام. این یعنی این که باید از الان به فکر جانشینی برای وزارت آموزش و پرورش دولت روحانی بود.
رفتن تحمیلی طیب‌نیا
طیب‌نیا، وزیر اقتصاد هم ظاهرا رفتنی است؛ وزیر اصلاح‌طلبی که طی چهار سال توانست اقتصاد بی‌سروسامان به جای مانده از دولت احمدی‌نژاد را سامان بدهد، حالا بر طبق شنیده‌ها باید جای خود را با محمد نهاوندیان، رئیس دفتر فعلی رئیس‌جمهور عوض کند. این تغییر اما ظاهرا از تغییراتی است که بر حسن روحانی تحمیل شده است وگرنه او خودش راضی به این تغییر نیست.
مولاوردی وزیر آموزش و پرورش؟
در این میان اما وضعیت معاونان رئیس‌جمهور نیز قابل بحث است. همچنین نباید به راحتی از سه زن در هیات دولت یعنی مولاوردی، معاون زنان رئیس‌جمهور، ابتکار، رئیس سازمان محیط زیست و امین‌زاده، دستیار ویژه رئیس‌جمهور در حقوق شهروندی به سادگی گذشت. خیلی‌ها می‌گویند که ممکن است روحانی لااقل یک وزیر زن در کابینه‌اش داشته باشد و حالا که رفتن دانش آشتیانی از وزارت آموزش و پروش قطعی شده، نام مولاوردی به عنوان وزیر آینده آموزش و پرورش بر سر زبان‌ها افتاده است. به نظر می‌آید که حضور هر سه این زنان نیز در دستگاه دولت حتمی است. حالا با هر عنوانی...
امان از سن بالا
شاید بودن یا نبودن محمدباقر نوبخت، سخنگوی ۶۷ ساله دولت، جای سوال دارد. از میان مشاوران حسن روحانی هم باید حسام‌الدین آشنا را تمام شده دانست؛ کسی که با توئیت‌ها و بعضا عکس‌ها‌یی که از او منتشر می‌شود، تبدیل به پاشنه آشیل دولت و زنگ خطری برای حسن روحانی شده است. گل به خودی‌ها‌ی آشنا تمامی ندارد.
اختیار تام اسحاق
در این میان اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور هم فعلا ماندگار است؛ کسی که تمام‌قد در انتخابات ریاست‌جمهوری پشت روحانی ایستاد. حتی برخی می‌گویند اوست که در تعیین کابینه، اختیار تام از حسن روحانی گرفته و دلیل تهدید به استعفای چند روز پیشش نیز فشارهایی بوده که بر او و دولت در باره کابینه دولت دوازدهم آورده می‌شد.
با نگاهی به کابینه حسن روحانی می‌توان چنین تصور کرد که حداقل ۵۰ درصد اعضای هیات دولت در آینده باقی خواهند ماند و البته ترکیب جناحی حسن روحانی نیز تغییری پیدا نکرده است بلکه همچنان او سعی کرده هر دو گروه سیاسی در هیات دولت را حفظ کند.
روزنامه آفتاب یزد نوشت: «دیگر تا ۱۴ مردادماه چیزی نمانده. زمانی که ترکیب هیات دولت پیشنهادی حسن روحانی مشخص خواهد شد. رئیس‌جمهور در میان همه دیدارهایش با جریان چپ یا راست، در میان سهم‌خواهی‌های گروه‌های مختلف و در میان همه خبرهایی که از تحمیل برخی افراد در کابینه از سوی از ما بهتران شنیده می‌شود، دست آخر لیست وزرا و معاونانش را با رغبت یا بی رغبت با اراده یا بی اراده باید با دستان خود بنویسد. از همین روست که اکنون گمانه‌زنی‌های زیادی درباره بودن یا نبودن وزرای فعلی در دولت دوازدهم شنیده می‌شود. نام‌هایی که برخی از آنها بودنشان قطعی شده و برخی نبودنشان. برخی هم هنوز از سرنوشتشان اطلاعی در دست نیست(!)
محمدجواد ظریف
شاید بیش از همه وزیر کاردان حسن روحانی و مرد شماره یک توافق هسته‌ای یعنی وزیر خارجه ایران، محمدجواد ظریف مطرح باشد؛ کسی که زمانی به دلیل فشارهای روزافزون بر دولت، وزیر شدن و انجام کار در این پست را مناسب نمی‌دانست و به همین دلیل ژنرال مردد لقب گرفت اما ظاهرا حسن روحانی به این راحتی‌ها دست از سر ظریف برنمی‌دارد و حضور او در کابینه قطعی است. هر چند زمانی این شائبه که جهانگیری، معاون اولی دولت را رها خواهد کرد تا شهردار تهران شود، باعث شده بود موضوع معاون‌اولی ظریف در دولت دوازدهم نیز قوت بگیرد.
حتی برخی می‌گفتند محمود واعظی، وزیر ارتباطات فعلی، وزیر خارجه آتی خواهد شد تا ظریف معاون شود اما شهردار نشدن جهانگیری و تکذیبیه واعظی دلیلی بر آن است که ظریف همچنان وزیر خارجه خواهد بود. نشان به آن نشان که روحانی در بخشی از تبلیغات انتخاباتی سال ۹۶ سعی کرد از محبوبیت ظریف و حضور او در کابینه به سود خود بهره جوید. این یعنی ظریف وزیر خارجه نباشد، حتما در کابینه است.
بیژن نامدار زنگنه
وزیر نفت روحانی یکی دیگر از ژنرال‌ها‌ی مردد بود. حتی همین یکشنبه نیز بار دیگر موضوع عدم تمایل او برای باقی ماندن در وزارت نفت نقل محافل شد. او هم به خصوص بعد از فشارهای توامان پس از قرارداد توتال در تیررس دلواپسان قراردارد اما از مجالس دولتی خبر می‌رسد که حضور این وزیر نیز در کابینه قطعی شده است.
وزیر بهداشت
قاضی‌زاده ها‌شمی، وزیر بهداشت، سومین ژنرال مرددی است که خودش چندی پیش درباره روند فشارها بر دولت گفته بود، با این وضعیت نمی‌توان وزارت را ادامه دهد. ناگفته نماند وزیر بهداشت گهگاه با از کوره در رفتنش در مقابل دوربین‌ها و رسانه‌ها سوژه نامناسبی برای مردم هم شد. مشاجره و توهین وی به یکی از فرمانداران ایلام و توهین به خبرنگار یک روزنامه کافی بود تا نام وی علی رغم تمام زحماتی که در این ۴ سال کشیده بود، به بدی در اذهان تداعی شود. هر چند حسن روحانی قرار نیست به خاطر یکی دو مشاجره رسانه‌ای وزیر خوب ۴ ساله‌اش را در لیست کابینه نگذارد.
وزیر ورزش و جوانان تا وزیر دفاع
مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان که چند ماهی بیشتر نیست به جای محمود گودرزی بر این جایگاه قرار گرفته است، ظاهرا از جمله کسانی است که حسن روحانی می‌خواهد فرصت بیشتری در پست وزارت به او دهد تا واقعا بتواند عیار سلطانی‌فر را در این وزارت بسنجد، سیاستمدار اصلاح‌طلب و رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی، از قرار معلوم جایش در کابینه دولت دوازدهم گرم است.
البته پیشتر نیز این انتظار می‌رفت که وزیر دفاع دولت نیز حاشیه امنی در کابینه داشته باشد. از این رو حسین دهقان را هم باید به عنوان گزینههای قطعی در کابینه آتی برشمریم.
وزیر جهاد کشاورزی
در میان همه این وزرا محمد حجتی، وزیر کشاورزی دولت که زمانی گفته می‌شد ممکن است در آستانه انتخابات شهرداری تهران، دولت را رها و کاندیدای شهر تهران شود، از همه جایش امن‌تر است. به تازگی یک مقام ارشد در وزارت جهاد کشاورزی در این باره به ایسنا گفت: با درخواست تشکل‌های مختلف بخش خصوصی و تاکید رییس‌جمهور، معاون اول رییس‌جمهور و برخی از بزرگان نظام، محمود حجتی در وزارت جهاد کشاورزی می‌ماند.
آخوندی
ناگفته نماند سرنوشت برخی از وزرا هم با اما و اگرهای زیادی همراه است. کسانی که یا ماندنشان ۵۰ - ۵۰ است، یا به طور قطع دیگر در آن وزارتخانه جایی ندارند؛ هر چند ممکن باشد که در کابینه یا جزو یکی از معاونان و روسای دفاتر رئیس‌جمهور باقی بمانند. آخوندی، وزیر راه و شهرسازی کابینه روحانی یکی از این افراد است؛ وزیری که تا به حال از دو استیضاح مجلس جان سالم به در برده (!) آخوندی در مجلس دهم هم به مجلس فراخوانده شد. موضوع خرید هواپیماهای ایرباس و بوئینگ هنوز که هنوز است بحث اختلاف اصولگرایان و دولتی‌ها‌ست.
آخوندی هم البته به مانند وزیر بهداشت زود عصبانی می‌شود؛ آن هم جلوی رسانه‌ها و خبرنگاران. عصبانیت او در مقابل پرسش یکی از خبرنگاران تا روزها پتکی بر سردولت دوازدهم شد. زمانی که آخوندی خود را به شورای شهر پنجم معرفی می‌کرد تا نامش را به عنوان یکی از گزینههای شهرداری تهران در لیست بگذارد، معلوم بود که او خود نیز به بقای در دولت امیدوار نیست؛ هر چند وزارتخانه و سازمان‌های تحت پوشش وزارتخانه او رانت‌هایی را به برخی رسانه‌های دلواپس می‌دهند تا در حاشیه امن مخالفان قرار گیرند.
وزیر کشور
رحمانی فضلی، وزیر کشور دولت روحانی که اصلاح‌طلبان از همان روز اول تا به امروز بر مدیریت او در وزارت کشور مخالف بودند، جزو یکی از گزینههای دو به شک حسن روحانی به شمار می‌آید؛ به خصوص که روحانی بعد از انتخابات انتقاداتی به وزارت کشور کرد. انتقاداتی از جنس همان هشدارهایی که زمانی به علی جنتی، وزیر سابقش در فرهنگ و ارشاد داده بود و چون موثر نیفتاد، وزیر از کار برکنار شد.
وزیر قبلی نیست! ولی وزیر هست
یکی از معدود وزرایی که با قطعیت گفته دیگر همان وزارتخانه سابق را ندارد اما از طرفی در کابینه خواهد بود، محمود واعظی است. او در نمایشگاه الکامپ اعلام کرد که در دولت جدید قطعاً در کابینه خواهم بود اما در وزارت ارتباطات نیستم.
وزرای کم‌پیدا با سرنوشتی نامعلوم
از آنجایی که روحانی درباره وزارت اطلاعات تصمیم نمی‌گیرد، سرنوشت محمود علوی هم معلوم نیست؛ هر چند این اواخر انتقادهایی به علوی هم مطرح بود (!) مصطفی پورمحمدی هم همین وضعیت را دارد. در این میان کمتر نام‌ها‌ی وزیر نیر و کار مطرح می‌شود. آنها هم جزو گزینههای کم‌فروغ آینده وزارتند. به این ترتیب می‌توان گفت که ممکن است هر یک از این اسامی برای دوره بعد کابینه حذف شوند. وزیر علوم، محمد فرهادی نیز یکی از گزینههای احتمالی حذف در کابینه آتی دولت روحانی است.
نعمت‌زاده، رفتنش قطعی است
اما در این بین برخی وزرا نیز هستند که رفتن‌شان قطعی است. در راس آنها محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر ۷۲ ساله روحانی است. زمانی که روحانی به جوانگرایی در کابینه اشاره کرد، خیلی‌ها می‌گفتند او مقصودش از این صحبت بیش از هر چیزی، حذف نعمت‌زاده در کابینه آینده است. نعمت‌زاده که علاوه بر رفتار و گفتارش در برابر کمپین «نه به خرید ایران‌خودرو» تا حدی نامحبوب شده بود، همیشه سن و سالش در کابینه سوژه حمله و هجمه به دولت بود و ظاهرا روحانی به فکر راهی برای رهایی از این مخمصه افتاده و نعمت‌زاده را در دولت دوازدهم دیگر به کار نخواهد گرفت.
اذعان دانش‌آشتیانی به رفتن
یکی دیگر از وزرایی که رفتنش قطعی شده، وزیر نوپای آموزش و پرورش، دانش‌آشتیانی است. او که موضوع تجارت دخترش، سوژه جنگ مناظره‌ها‌ی انتخاباتی شده بود و همین مسئله ضربه بزرگی به دولت و البته وی و خانواده‌اش بود، حالا از این خبر می‌دهد که خود با حسن روحانی درباره عدم حضورش در کابینه حرف زده است. وزیر آموزش و پرورش گفت: به دکتر روحانی دلایل عدم حضورم در کابینه دوازدهم را گفته‌ام. این یعنی این که باید از الان به فکر جانشینی برای وزارت آموزش و پرورش دولت روحانی بود.
رفتن تحمیلی طیب‌نیا
طیب‌نیا، وزیر اقتصاد هم ظاهرا رفتنی است؛ وزیر اصلاح‌طلبی که طی چهار سال توانست اقتصاد بی‌سروسامان به جای مانده از دولت احمدی‌نژاد را سامان بدهد، حالا بر طبق شنیده‌ها باید جای خود را با محمد نهاوندیان، رئیس دفتر فعلی رئیس‌جمهور عوض کند. این تغییر اما ظاهرا از تغییراتی است که بر حسن روحانی تحمیل شده است وگرنه او خودش راضی به این تغییر نیست.
مولاوردی وزیر آموزش و پرورش؟
در این میان اما وضعیت معاونان رئیس‌جمهور نیز قابل بحث است. همچنین نباید به راحتی از سه زن در هیات دولت یعنی مولاوردی، معاون زنان رئیس‌جمهور، ابتکار، رئیس سازمان محیط زیست و امین‌زاده، دستیار ویژه رئیس‌جمهور در حقوق شهروندی به سادگی گذشت. خیلی‌ها می‌گویند که ممکن است روحانی لااقل یک وزیر زن در کابینه‌اش داشته باشد و حالا که رفتن دانش آشتیانی از وزارت آموزش و پروش قطعی شده، نام مولاوردی به عنوان وزیر آینده آموزش و پرورش بر سر زبان‌ها افتاده است. به نظر می‌آید که حضور هر سه این زنان نیز در دستگاه دولت حتمی است. حالا با هر عنوانی...
امان از سن بالا
شاید بودن یا نبودن محمدباقر نوبخت، سخنگوی ۶۷ ساله دولت، جای سوال دارد. از میان مشاوران حسن روحانی هم باید حسام‌الدین آشنا را تمام شده دانست؛ کسی که با توئیت‌ها و بعضا عکس‌ها‌یی که از او منتشر می‌شود، تبدیل به پاشنه آشیل دولت و زنگ خطری برای حسن روحانی شده است. گل به خودی‌ها‌ی آشنا تمامی ندارد.
اختیار تام اسحاق
در این میان اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور هم فعلا ماندگار است؛ کسی که تمام‌قد در انتخابات ریاست‌جمهوری پشت روحانی ایستاد. حتی برخی می‌گویند اوست که در تعیین کابینه، اختیار تام از حسن روحانی گرفته و دلیل تهدید به استعفای چند روز پیشش نیز فشارهایی بوده که بر او و دولت در باره کابینه دولت دوازدهم آورده می‌شد.
با نگاهی به کابینه حسن روحانی می‌توان چنین تصور کرد که حداقل ۵۰ درصد اعضای هیات دولت در آینده باقی خواهند ماند و البته ترکیب جناحی حسن روحانی نیز تغییری پیدا نکرده است بلکه همچنان او سعی کرده هر دو گروه سیاسی در هیات دولت را حفظ کند.
۰
