10 فیلم تاثیرگذاری که تصویری دقیق و بی نقص از افسردگی دارند

افسردگی یک اختلال در سلامت روانی است که می تواند به اشکال بی شماری بروز کند و می تواند بر هر کسی تاثیر متفاوتی بگذارد.

برخی افراد ممکن است احساس تنهایی، گوشه گیری یا بی انگیزگی کنند، در حالی که برخی دیگر علائم شدیدتری را تجربه می کنند. درک افسردگی برای افرادی که افسردگی ندارند بسیار دشوار است (به همین دلیل است که فیلم های مربوط به آن بسیار مهم هستند).

دیوید فاستر والاس درد واقعی افسردگی را به زیبایی در کتاب خود به نام Infinite Jest به این ترتیب خلاصه می کند: «کسی که به اصطلاح “افسرده روانی” است و سعی می کند خودش را بکشد، این کار را از روی “ناامیدی” یا درماندگی یا هر باور انتزاعی که دارایی ها و بدهی های زندگی را در بر نمی گیرد، انجام نمی دهد.

و مطمئناً نه به این دلیل که ناگهان مرگ برایش جذاب جلوه می کند. فردی که درد و رنج نامرئی (افسردگی) در او به حد غیرقابل تحملی می رسد، خود را به همان شکلی خواهد کشت که یک فرد به دام افتاده در یک ساختمان بلند در حال سوختن بالاخره از پنجره به پایین می پرد.

در مورد افرادی که از پنجره خانه های در حال سوختن می پرند اشتباه نکنید. ترس آن ها از سقوط از ارتفاع زیاد هنوز هم به همان اندازه ای زیاد است که وقتی من یا شما مثلاً در همان پنجره می ایستادیم و نمای بیرون را چک می کردیم، داشتیم؛ یعنی ترس از سقوط ثابت باقی می ماند.

متغیر در اینجا ترس دیگر است، شعله های آتش: وقتی شعله ها به اندازه کافی نزدیک می شوند، افتادن و مردن وحشت کمتری نسبت به ترس دیگر پیدا می کند. این به معنای ترجیح دادن سقوط نیست؛ بلکه ترس از شعله های آتش است».

مشکلات روانی و به ویژه افسردگی می تواند بر زندگی روزمره فرد تاثیر منفی بگذارد، بسیاری از احساسات منفی را به همراه داشته باشد و حتی می تواند به توانایی خواب، کار و لذت بردن از زندگی آسیب برساند.

تصویر سینمایی از سلامت روان می تواند بر افراد تاثیر مثبت بگذارد و به طرفداران سینما اجازه می دهد که افراد افسرده را درک کرده و با آن ها همدردی کنند، چیزی که ممکن است آرامش را برای دوستان و خانواده ها به ارمغان بیاورد. وقتی ستاره های سینما در مورد افسردگی صحبت می کنند، یا فیلم ها اضطراب و افسردگی را نشان می دهند.

حتی کسانی که خودشان از این اختلال رنج می برند نیز ممکن است با یک یا دو شخصیت فیلم همزادپنداری کرده و احتمالاً راه های مفیدی برای مقابله و کنار آمدن با افسردگی پیدا کنند.

کاملاً مشخص است که این موضوع به طور کلی یک موضوع جهانی و مهم در حوزه هنر است، به همین خاطر در ادامه این مطلب شما را با ۱۰ مورد از بهترین فیلم ها که افسردگی را دقیق و درست به تصویر می کشند آشنا می کنیم.

۱۰- Starfish (2016)

استارفیش  یا  ستاره دریایی  یک فیلم درام است که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد و نقدهای متفاوتی دریافت کرد؛ برخی از افراد آن را درک نمی کردند و برخی دیگر معنای مورد نظر خود را در سرعت روایت پر پیچ وخم آن یافتند.

فیلم به طور خاص بر احساس غم و اندوه متمرکز است، اما بخشی از غم و اندوه از دست دادن عزیزان نیز یاد گرفتن نیز یادگیری فائق آمدن بر افسردگی است که به دنبال دارد. از دست دادن بهترین دوست قهرمان داستان به طور اتفاقی در همان روزی اتفاق می افتد که دنیا در حال به پایان رسیدن است.

ای تی وایت از تصویرسازی سورئال و سناریوهای رویاگونه برای به تصویر کشیدن تلاش شخصیت اصلی داستان برای یافتن معنا در یک چشم انداز متروک و پساآخرالزمانی استفاده می کند. روایت فیلم نسبتاً مبهم است و این همان جایی است که برای برخی افراد بی معنا می شود.

در حالی که شخصیت اصلی به دنبال “معنای” مورد نظر خود است، مخاطب نیز در حالی که روایت او را تماشا می کند، سعی دارد معنای مورد نظر خود را پیدا کند. به نوعی، این تصویر به طور دقیق نشان می دهد که افسردگی برای فردی که از آن رنج می برد، چگونه حسی است.

معنای زندگی چیست وقتی یک فرد احساس می کند که دنیا به پایان رسیده است؟ ستاره دریایی بینندگان را تشویق می کند که به جستجو ادامه دهند زیرا پاسخ وجود دارد و همان جاهاست.

۹- The Virgin Suicides (1999)

اثر کلاسیک سوفیا کاپولا،  خودکشی باکره ها ، بر اساس کتابی به همین نام ساخته شده است. در همان ابتدای فیلم یکی از جوان ترین خواهران خودکشی می کند و از آن به بعد شاهد ورود به یک گرداب رو به پایین هستیم. دختران از همان ابتدا منزوی هستند، اما واکنش والدین شان باعث بدتر شدن این وضعیت می شود. واقعیت این است که خود دختران از این رویداد آسیب دیده اند.

خودکشی باکره ها عواقب شدید افسردگی را نشان می دهد و نشان می دهد افسردگی تنها بر فردی که تصمیم می گیرد به زندگی خود پایان دهد تاثیر نمی گذارد. افسردگی تاثیری طولانی مدت بر روی بازماندگان دارد، و گاهی اوقات این تاثیر می تواند نتایج مرگباری در پی داشته باشد.

مانند مورد خواهران بزرگ تر در این فیلم. کیرستن دانست در این فیلم با بازی خود به ستاره تبدیل شد و بازی او به تنهایی برای پیشرفت داستان و تماشای آن کافی است. این فیلم با استقبال خوبی مواجه شد و به عنوان یکی از بهترین اقتباس های کتاب به فیلم شناخته می شود.

۸- Melancholia (2011)

همه مردم به یک شکل با پایان و قیامت قریب الوقوع کنار نمی آیند؛ و این فرضیه همان چیزی است که در فیلم تحسین شده لارس فون تریر یعنی  مالیخولیا  می بینیم. در این فیلم فوق الهاده در مورد پایان دنیا، کیرستن دانست نقش جاستین را بازی می کند؛ یک تازه عروس که به همراه همسرش، مایکل (الکساندر اسکارشگارد)، یک تغییر به یادماندنی در مسیر زندگی اش را جشن می گیرد.

این عروسی با آنچه او تصور می کرد فاصله زیادی دارد و تنش بین چند نفر از اعضای خانواده به اوج خود رسیده است. بعدها مشخص می شود که سیاره ای به نام مالیخولیا در حال حرکت به سمت زمین است و جاستین که در چنگال افسردگی گرفتار شده، این موضوع را به عنوان یک سرنوشت آرام بخش در نظر می گیرد.

خواهرش کلر (شارلوت گینزبورگ) از شنیدن این خبر برآشفته و نمی تواند با آن کنار بیاید. کلر برخلاف خواهرش از زندگی راضی است و برنامه های بزرگی برای آینده خود دارد.

این کنار هم قرار گرفتن و مقایسه شرایط دو شخصیت، بسیار مورد تاکید قرار می گیرد؛ به طوری که افراد با طرز تفکر کلر ممکن است به این سوال برسند که چرا جاستین این طور احساس می کند. وقتی با سرنوشتی اجتناب ناپذیر مواجه می شویم.

نقش کسانی که دیوانه و وحشت زده به نظر می رسند برعکس می شود. مالیخولیا بخشی از سه گانه افسردگی تریر است که البته به طور غیر رسمی اما بامسما برای این سه گانه انتخاب شده است. قبل از آن، تریر در سال ۲۰۰۹  ضد مسیح  (Antichrist) و در سال ۲۰۱۳  نیمفومانیاک  (Nymphomaniac) را ساخت.

این سه فیلم در دوره ای از زندگی تریر ساخته شدند که او خود نیز با افسردگی شدید دست و پنجه نرم می کرد. مالیخولیا بیشتر از دو فیلم دیگر آشکارا با موضوع افسردگی سر و کار دارد و در مجموع نسبت به دو فیلم دیگر بیشتر مورد استقبال منتقدان و طرفداران قرار گرفته است.

۷- World’s Greatest Dad (2009)

با چنین ذهنیت منفی پیرامون سلامت روانی، افراد مبتلا به افسردگی همیشه مورد توجه قرار نمی گیرند یا با دلسوزی زیادی با آن ها برخورد نمی شود. با این حال، وقتی کسی از افسردگی می میرد، مردم به شدت احساس همدردی می کنند. 

بهترین بابای دنیا  داستان لنس کلایتون را دنبال می کند، نویسنده ای آینده دار و معلم شعر دبیرستان که با زنی در ارتباط است که نمی خواهد این رابطه فاش شود و پسری دارد که که از آقای نویسنده خوشش نمی آید.

اما پس از مرگ غیرمنتظره پسرش (بر اثر خفگی ناشی از خودارضایی)، این پدر آن را خودکشی جلوه داده و حتی تا جایی پیش می رود که یک یادداشت خودکشی فصیح از زبان پسرش می نویسد، که محبوبیت زیادی به دست آورده و پدر را ترغیب می کند تا به نوشتن تحت نام پسر مرده اش ادامه دهد.

کلیتون (با بازی رابین ویلیامز با مقدار زیادی طنز تکان دهنده) کسی است که در خفا از افسردگی رنج می برد. اندوهش او را قادر ساخته تا چنین نامه خودکشی قانع کننده ای را خلق کند، اما همه کسانی که این یادداشت را می خوانند و آن را زیبا می دانند، با پسر مرده اش همدردی می کنند؛ همان افرادی که پیش از این فرزندش را یک فرد ناخوشایند و بازنده می دانستند (و نوشته های کلایتون را بی کیفیت می دانستند) اکنون او را شاعری با استعداد می دانند که به بیماری روانی نیز مبتلا بود.

این فیلم یک تصویر ظریف از چگونگی همدردی بی چون و چرا با قربانیان خودکشی است، در حالی که تاکید می کند که برخی هستند که بی صدا رنج می برند، اما شناخته نمی شوند.

۶- Sylvia (2003)

سیلویا پلت نویسنده ای مشهور و نابغه پشت پرده کتاب The Bell Jar بود و به خاطر نوشتن درباره افسردگی اش مشهور بود. سیلویا با پرداختن عمیق به افسردگی و رابطه اش با همسرش تد هیوز (با بازی دنیل کریگ جوان) که در انتها منجر به خودکشی او شد، اشعارش را ساماندهی می کرد.

این فیلم بی سروصدا و ظریف، پلات (با بازی گوینث پالترو غمگین) را با مهربانی و مهارت به تصویر می کشد و دشواری هایی را که هیوز در حین زندگی با او با آن ها مواجه بود، نشان می دهد.

با این حال، علیرغم داشتن یک رابطه خارج از ازدواج، در مورد اینکه علت مرگ او با خیانت مرتبط بود همواره بحث وجود داشت، چیزی که او تا آخر عمر به خاطر آن احساس گناه می کرد.  سیلویا  معضلات صادقانه و واقع بینانه ازدواج، زندگی در حالی که با افسردگی دست و پنجه نرم می کنید، و چگونگی تاثیر این بیماری بر اطرافیان را به تصویر می کشد.

۵- Cake (2014)

کلر پس از از دست دادن پسرش در یک حادثه غم انگیز رانندگی، از درد مزمن رنج می برد که او را بسیار عصبانی می کند. آن طور که او متوجه می شود، سوء مصرف داروهای تجویزی به امتناع او از پذیرش مرگ پسرش و همچنین مرگ یکی از دوستانش از گروه حمایتی اش باز می گردد.

غم و اندوه می تواند دردناک باشد و در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند؛ هنگامی که از شش ماه بیشتر شود، به عنوان یک اختلال افسردگی طبقه بندی می شود.  کیک  یک نمایش احساسی از اثرات مخرب غم و افسردگی است و اینکه چگونه می تواند منجر به علائم خطرناک دیگری مانند خواب بیش از حد، از دست دادن علاقه به سرگرمی ها، خشم و کج خلقی و زودرنجی شدید شود.

بازی قوی جنیفر آنیستون و این فیلم مالیخولیایی ممکن است به افرادی که شاید شدت چنین اختلالاتی را به درستی درک نکنند، بینش قابل توجهی نسبت به افسردگی بدهد.

۴- Numb (2007)

در این فیلم با حضور متیو پری در نقش اصلی، وقتی هادسون میلبنک فیلمنامه نویس متواضع احساس می کند که از بدن، ذهن و محیط اطرافش جدا شده است، از یک روان درمانگر درخواست کمک می کند.

او مبتلا به افسردگی و اختلال شخصیت زدایی حاد تشخیص داده می شود و داروهای مختلفی برای اختلال او تجویز می شود، اما هنگامی که به نظر می رسد هیچ دارویی جواب نمی دهد، هادسون با پزشک دیگری مشورت می کند که معتقد است داروهای دیگر راه حل مشکل او هستند.

وقتی هادسون با دختر زیبایی آشنا می شود که او را با تعداد زیادی تجربه های مثبت و جذاب آشنا می کند، او تمام تلاش خود را می کند تا عشق این دختر را به دست آورد. در حالی که مصرف دارو اغلب برای افراد مبتلا به افسردگی یک ضرورت است، فیلم Numb یا  کرخت  از تمایل صنعت داروسازی و پزشکی مدرن به تجویز بیش از حد دارو، بدون پرداختن مستقیم به مشکلات ریشه ای و مشکلاتی که منجر به بیماری های روانی می شود، انتقاد می کند.

۳- The Skeleton Twins (2014)

در یکی از بهترین فیلم های درام از این کمدین های بامزه، دوقلوهای عجیب مگی (کریستن ویگ) و میلو (بیل هیدر) پس از اقدام به خودکشی میلو و ایده پردازی مگی در مورد خودکشی، دوباره با هم ارتباط برقرار می کنند.

این دوقلوها احساس می کنند که به انتهای خط رسیده اند و برای پیدا کردن لذت و هدف در زندگی با مشکل مواجه شده اند، موضوعی که باعث می شود اغلب تصمیمات غیرمنطقی و مخرب بگیرند. آن ها در تلاش برای یافتن یک روش سالم برای مقابله با افسردگی خود، شروع به کشف راه هایی برای ترمیم رابطه خود می کنند.

دوقلوهای اسکلتی  تصویری واقعی از نحوه برخورد با افسردگی (و ترومای خانوادگی) و از سرگیری دوباره روابط را ارائه می دهد. این موضوع مخاطب را تشویق می کند که احساس تنهایی و آسیب پذیری خود را بررسی کرده و در عین حال مشکلاتی را که اطرافیانش ممکن است تجربه کنند، را نیز درک کند؛ گاهی اوقات این احساس بسیار ملموس تر از آن چیزی است که مردم فکر می کنند.

۲- Anomalisa (2015)

فیلم انیمیشن استاپ موشن چارلی کافمن با نام  انومالیسا  در مورد یک متخصص خدمات مشتریان به نام مایکل استون است که در ایجاد رابطه ای معنادار با دیگران مشکل داشته و احساس بیگانه بودن از دنیا می کند.

اگر چه او ممکن است در بهتر کردن زندگی مردم متخصص باشد، اما از نظر پزشکی کاملاً افسرده است. استون همه آدم های دنیا را تقریبا شبیه به هم می داند، در حالی که تام نونان صداپیشگی همه شخصیت های فیلم غیر از دو نفر را بر عهده دارد.

او خود را مطرود و رها شده می بیند و مشکلات وجودی موجود در زندگی با افسردگی را نشان می دهد. با این حال، او با زنی به نام لیزا آشنا می شود که یک ناهنجاری در دنیای اوست و پس از این آشنایی بار دیگر احساس پیدا کرده و دیدگاهش تغییر می کند.

این فیلم تفکر برانگیز به عمق مشکلات عشق و روابط عاطفی می پردازد و خودخواهی و تصمیم گیری در سایه افسردگی را عمیقاً بررسی می کند؛ این فیلم شاهکاری افسرده کننده از یک نویسنده کارگردان خبره و بااستعداد است.

۱- Interiors (1978)

افسردگی برای فردی که از آن رنج می برد دردناک است، اما برای اطرافیان به خصوص خانواده نیز می تواند ویرانگر و آزار دهنده باشد. افسردگی ممکن است ناامید کننده باشد و افراد گاهی اوقات ممکن است باعث آزار و دلسردی کسی شوند که برایشان اهمیت دارد؛ این کار به صبر و عشق زیادی نیاز دارد. 

صحنه های داخلی  این تقلا و مشکل را با دنبال کردن خانواده ای که پس از جدایی پدر و مادر در حال از هم پاشیدن است به تصویر می کشد. علت طلاق این است که پدر خانواده از مراقبت از همسرش خسته می شود در شرایطی که مادر خانواده با افسردگی مزمن و زوال عقل دست و پنجه نرم می کند.

هنگامی که مادر، ایو، اقدام به خودکشی می کند، سال ها تحت درمان قرار می گیرد و بدون پدر، یکی از دخترانش به نام جویی در مراقبت از او تنها باقی می ماند. این فیلم نشان می دهد که چگونه روابط می تواند از افسردگی آسیب ببیند وقتی که جویی تمام استرس و خشم خود را از مادرش می گیرد.

این فیلم یک تصویرسازی واضح، دقیق و شفاف از این است که چقدر صبور بودن در کنار دوستان و خانواده ای که از افسردگی رنج می برند دشوار بوده و چقدر آسیب رساندن یا رها کردن روابط در زمان سخت شدن ادامه آن ها، آسان است.

منبع:  روزیاتو