( تصاویر) چرا همه خرس پدینگتون را دوست دارند؟

با شروع ماه فوریه یا همان نیمه بهمن‌، اکران جهانی فیلم «پدینگتون ۳» یا همان «پدینگتون در پرو» در سینماها شروع شده است. طبق طرح داستان این قسمت، توله خرس محترم (حالا با پاسپورت بریتانیایی!) به همراه تمام خانواده براون به سرزمین مادری خود یعنی پرو می‌رود و در آنجا با ماموریت دشواری برای یافتن خاله لوسی روبرو می‌شود. اما این روز‌ها پدینگتون یکی از محبوب ترین فرنچایزهای سینمای خانوادگی است.

بر همین اساس ما در این مطلب این نکته را بررسی خواهیم کرد که چگونه یک خرس دست و پا چلفتی شیرین از صفحات کتاب‌های کودکان، کل بریتانیا (و فراتر از آن) را عاشق خود کرد.

ماجرا از نزدیک ایستگاه قطار شروع شد

مایکل باند فقید سال‌ها بعد این نکته را پیرامون آن شب و اولین برخوردش با آن خرس عروسکی بیان کرد که او خیلی خسته و اندکی بدبخت به نظر می‌رسید. با این اوصاف این کشف باند آن شب تبدیل به یک هدیه کریسمس برای همسرش برندا مری جانسون و البته الهامی برای نوشتن اولین کتاب مایکل برای خرس پدینگتون شد. در آن زمان، باند قبلاً و پیش از روبرویی با آن خرس دستاوردهایی در تجارت ادبی داشت، اما آنها سودآور نبودند.

نمایی از کتاب و پوستر اولین نسخه سینمایی خرسی به نام پدینگتون

در نتیجه این رویارویی کتاب «خرسی به نام پدینگتون» در 10 روز نوشته شد. و جالب اینجاست که انتشارات شاخص ویلیام کالینز و پسران برای آن 75 پوند به باند پرداخت کردند، و پس از آن تصاویری را توسط پگی فورتنوم تهیه کردند و آن را در 13 اکتبر 1958 در کل بریتانیا منتشر کردند. طولی نکشید که داستان‌های سلسله‌وار پدینگتون به سرعت شتاب گرفت و در سال 1965 مایکل باند نویسنده کار تلویزیونی خود را ترک کرد تا تمام وقت خود را به نوشتن ماجراهای خرس پدینگتون اختصاص دهد.

در این کتاب، بچه خرسی تنها که اصالتاً اهل سرزمین‌های جنگلی پرو است، با خانواده براون در ایستگاه پدینگتون ملاقات می‌کند. او با خود یک چمدان کوچک وسایل شخصی، یک شیشه خالی مارمالاد و یک برچسب به گردن داشت که از او می‌خواست از صاحبش مراقبت کند. باند این عناصر را در خاطرات دوران کودکی خود در ریدینگ یافت؛ اما چرا؟

چون او اندکی قبل از شروع جنگ جهانی دوم، کودکان یهودی را با یک برچسب نام و یک کیف حاوی وسایلشان که از بخش خاص اروپا به آن‌جا آمده بودند و در شهر آن‌ها چند روزی را مانده بودند، دیده بود. البته باید بدانید که کار باند در دنیای ادبیات کودکان تنها به پدینگتون محدود نشد، اما او مشهورترین شخصیت مایکل باند باقی ماند.

خاستگاه محبوبیت پدینگتون

اگر با شخصیت پدینگتون چه در ادبیات داستانی و چه در سینما آشنا شده باشید، بدون شک دیده‌اید که این خرس شیرین یک جنتلمن بسیار دوستانه است و همیشه هنگام ملاقات با مردم کلاه خود را به نشانه احترام از سر برمی‌‌دارد. در عین حال، او همیشه دست و پا چلفتی، خرس گونه و کشش بیمارگونه به مشکلاتی دارد که همیشه با نتیجه‌ای خوش حل می‌شود. بنابراین مقاومت در برابر جذابیت و شارژ پایان ناپذیر خوش بینی او به سادگی غیرممکن است.

پدینگتون یک الگوی بزرگ است: او به ما (کوچک و بزرگ) می‌آموزد که با همه مهربانانه رفتار کنیم، مؤدب باشیم و از صمیم قلب به نیازمندان کمک کنیم. او همچنین یک نمونه موفق از همگون سازی است - بنابراین انگلیسی‌ها خود را در آداب رفتاری او می‌بینند. در همین حال، خانواده براون، تجسم پاسخگویی و شفقت نسبت به کسانی است که از یک جهت متفاوت هستند.

نمایی از مایکل باند با پدینگتون در خانه اش در سال 2014

بیش از یک نسل از کودکان، و نه تنها بریتانیایی‌ها، با داستان‌های خنده دار درباره پدینگتون بزرگ شدند. این کتاب‌ها به 40 زبان ترجمه شده‌اند و تیراژ کلی آن بیش از 35 میلیون نسخه است. شخصیت‌های داستان باند تا به امروز به صحنه تئاتر، تلویزیون، دکورهای فیلم، شراکت تجاری با برندها و انواع کالاها - از جغجغه تا کتاب آشپزی - مهاجرت کرده‌اند.

با همه این تفاسیر خرس کت آبی رنگ، یعنی پیدنگتون، محبوبیت خود را مدیون سریال تلویزیونی پدینگتون است که از سال 1976 تا 1980 بر اساس فیلمنامه‌ای از مایکل باند از بی بی سی پخش شد. زمان برنامه به خوبی انتخاب شده بود: چرا که بلافاصله بعد از اخبار عصر منتشر می‌شد، بنابراین بزرگسالان نیز می‌توانستند چند دقیقه از آن را دنبال کنند.

این اقتباس سینمایی در سرزمین مادری خود به یک موفقیت تبدیل شد و به لطف ارزش‌های جهانی موجود در داستان، جایی برای خود در برنامه‌های شبکه‌های خارجی، مانند نیکلودئون آمریکایی یا ZDF آلمان، به دست آورد. این سریال حتی با تاخیر قابل توجهی به آفریقای جنوبی هم راه یافت.

یک گنج ملی بریتانیایی

جالب است بدانید که در سال 1994، یک اسباب‌بازی خرس پدینگتون این افتخار را داشت که اولین چیزی باشد که از تونل مانش و انگلستان به طرف فرانسه عبور کرد. تقریباً 30 سال بعد، او جایگاه خود را به عنوان یک گنج ملی با شرکت در جشن پلاتینیوم جوبیل الیزابت دوم تأیید کرد.

در آن مراسم و نمایشی که از آن بیرون آمد، او به ناچار در مقابل ملکه بی قراری می‌کند و سپس ساندویچ مارمالاد خود را به او تقدیم می‌کند. چیزی که در گفته‌های سازندگان شنیده شده این است که چیزی مشابه این اتفاق قرار است در قسمت سوم فیلم پدینگتون به نمایش درآید.

اما این خرس قبلاً از کاخ باکینگهام بازدید کرده است. در سال 2006، پدینگتون یکی از مهمانان ستاره در یک مهمانی کودکان در باغ قصر به مناسبت هشتادمین سالگرد تولد الیزابت دوم شد که به طور گسترده در تلویزیون پوشش داده شد. از دیگر مهمانان می‌توان به موتور بخار توماس، وینی پو و پیتر پن اشاره کرد. کروئلا دویل، کاپیتان هوک و دیگر آنتاگونیست‌های معروف نیز راهی برای رسیدن به این رویداد بزرگ پیدا کردند.

ماجراجویی در سینمای بزرگ

اما وقتی یک شخصیت به محبوبیت خاصی دست پیدا می‌کند، بدون شک باید به این باور رسید که او در پرده سینما نیز موفق است. اما با این وجود هفت سال از اعلام تولید فیلم تا انتشار اولین نسخه سینمایی پدینگتون گذشت. حتی در حین تولید، بازیگر اصلی و صداپیشه نیز تغییر کرد؛ این یعنی کالین فرث با ابراز پشیمانی پروژه را ترک کرد و اظهار داشت که صدایش با این شخصیت سازگار نیست.

به همین منظور این نقش به بن ویشاو جوان‌تر رسید که در یکی دیگر از فرانچایز‌های محبوب بریتانیایی - یعنی فیلم‌های باند - بازی کرده بود. اما نسخه سینمایی پدینگتون موردی است که در آن مواد داستانی واقعاً در دستان خوبی برای تولید قرار گرفت. منظور من پل کینگ، کارگردان و فیلمنامه نویس بریتانیایی است.

او این لایواکشن را بدون از دست دادن روح آثار اصلی و ریشه ادبی آن، همراه با ویژگی‌های عجیب این خرس کوچک بی دست و پا، اما جذاب، وارد قرن بیست و یکم کرد. در حالی که نگرانی‌های اولیه بینندگان به دلیل رتبه PG و ظاهر ساده و دیجیتالی خرس پدینگتون در تریلر‌های اولیه وجود داشت، اما هنرمندی‌ تیم تولید در نهایت باعث شکل‌گیری یک اثر استادانه و دوست داشتنی در سینما خانوادگی شد.

نکته روش فرنچایز پدینگتون آن است که در طول این سه فیلم، خرس دوست داشتنی داستان کارهای خوب را به اطرافیان خود القا می‌کند، زیرا در این واقعیت هیچ آدم بدی وجود ندارد - فقط کسانی هستند که هنوز با پدینگتون آغشته . همراه نشده‌اند.

در داستان این فیلم‌ها در جایی دور از خانه، او خانواده‌ای پیدا می‌کند و به بخشی جدایی ناپذیر از آن تبدیل می‌شود، قطعه گمشده پازل که بدون آن دیگر تصور خانواده آقای براون ممکن نیست. حتی غیبت توله خرس برای همسایه‌ها که نگران سرنوشت عضو جدید جامعه خود نیز هستند، نیز در این داستان خودنمایی می‌کند. برای مثال قسمت دوم، جایی که پدینگتون به دلیل سوء تفاهم به زندان می‌افتد، یکی از بهترین دنباله‌های تاریخ سینما محسوب می‌شود (طبق گزارش IMDb و Rotten Tomatoes، فیلم در رتبه اول قرار دارد).

اما در فیلم مورد انتظار «پدینگتون در پرو»، قهرمانان از جایی که زندگی توله خرس آغاز شد، یعنی اعماق جنگل‌های پرو بازدید می‌کنند. پدینگتون عمیقاً به آن مکان، عمه لوسی و تاریخ مشترک آنها وابسته است، اما قلب او ده سال است که متعلق به یک خانواده خاص دیگر شده است. اما بدون حضور پل کینگ (او فقط به عنوان تهیه کننده اجرایی در این فیلم خدمت می‌کرد)، این سفر دریایی به آمازون کمی سخت بود.

حتی به گفته برخی منتقدان ماجراجویی‌های خرس در زیستگاه بومی‌اش به اندازه لندن سنگ‌‌فرش شده شاد و عجیب نبود، و به نظر می‌رسید که افزایش مقیاس و عجیب‌وغریب بودن فضای جدید شور و گرمای گذشته را کاهش داده است. اما ما هنوز آن را ندیده‌ایم پس قضاوت آن درست نیست. باید صبر کرد و بعد از آن در مورد قسمت سوم نظر داد. اما در پایان باید بدانید که با ساخت چهارمین فیلم و سری اسپین‌آف، همه امیدواریم که این فرنچایز همچنان از بین نرود.  اکنون شما به ما بگویید که آیا با داستان و شخصیت پدینگتون آشنا هستید؟! و آیا به نظر شما فرنچایز سینمایی آن یک اثر دوست داشتنی است یا خیر؟!

منبع: ویجیاتو