نقد فیلم نووکائین (Novocaine)؛ قاتل عاشق پیشه‌ای که دردی احساس نمی‌کند!

فیلم‌های اکشن کمدی چند سال اخیر اکثرا از فرمول‌های تکراری پیروی می‌کند و کمتر شاهد آثاری فیلم The Nice Guys یا فیلم The Gentlemen هستیم. حالا اگر سبک اکش فیلم‌های جان ویک را با آثار کمدی ترکیب کنیم چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ احتمالا نتیجه آن فیلم نووکائین خواهد شد که به‌تازگی نسخه با کیفیت آن منتشر شده است. فیلم Novocaine داستان نیتن کین را دنبال می‌کند که یک درونگرا با اخلاق ملایم با یک اختلال نادر، عدم حساسیت مادرزادی به درد است که باید عشق خود را که در سرقت از بانک گروگان گرفته شده است، نجات دهد.

دن برک و رابرت اولسن که سابقه خیلی خاصی ندارند روی صندلی کارگردانی این فیلم کمدی اکشن نشسته‌اند و جک کواید، امبر میدتاندر، جیکوب باتالون، بتی گابریل و مت والش از بازیگران شناخته شده آن هستند. شاید سوال این باشد که فیلم شاید فیلمساز شناخته شده‌ای نداشته باشد و ستارگان فیلم هم شاید افراد خیلی متقاعد کننده‌ای نیستند تا به سراغ چنین فیلمی برویم، آیا ارزش وقت گذاشتن و رفتن به سراغ آن را دارد؟ همین نکته که شخصیت اصلی داستان دردی احساس نمی‌کند و همچنین به خوردن خوراکی‌های جامد حساسیت دارد باعث می‌شود تا نظر ما جلب شود.

داستان فیلم در مجموع چیز جدیدی ندارد، اما با مانور دادن روی ویژگی خاص نیتن باعث می‌شود احساس کنیم در حال تماشای اثری نسبتا متفاوت است؛ حتی اگر در واقعیت هم اینطور نباشد. به‌طور مثل حتی تویست شخصیت شری هم خیلی قرار نیست ما را غافلگیر کند و فیلم خیلی سریع‌تر دست خود را رو کرده است، اما این موارد صرفا بهانه‌ای برای داستان‌گویی فیلم است و سازندگان حساسیت خاصی به خرج نداده‌اند. هدف اصلی ارائه فیلمی سرگرم‌کننده با خشونت بالا است که می‌توان گفت در این هدف موفق هستند و فیلم از زمان شروع روند اصلی اتفاقات لحظه‌ای آرام نخواهد گرفت.

همچنین ارجاعات جالب به مسائلی مثل هویت واقعی افرادی که در شبکه‌های اجتماعی با آن‌ها آشنا می‌شویم از نکات قابل توجه فیلم است. فیلم درواقع نقد خوبی از چنین شرایطی را ارائه می‌کند که تنها دوست نیتن خود را به شخصیتی توصیف می‌کند که فرسنگ‌ها با آن فاصله دارد و این می‌تواند یکی از تجربیاتی باشد که بسیاری از ما آن را تجربه کرده‌ایم. این موضوع نکته مثبتی است که درکنار ارائه یک اثر سرگرم‌کننده شاهد پرداختن به چنین موضوعاتی باشیم؛ بدون آنکه به داستان و روایت فیلم ضربه بزند و تنها به‌عنوان محتوای اضافه درکنار داستان اصلی ارائه شود.

اما دو بخش مهم فیلم نووکائین طبق انتظار بخش اکشن و کمدی آن است. از آنجایی‌که با یک فیلم بزرگسالانه طرف هستیم، سازندگان از هیچ چیزی برای نمایش صحنه‌های اکشن بسیار خشن دریغ نکرده‌اند. اما جنس خشونت آن با خشونتی که از فیلم‌های جان ویک به‌طور مثال تصور دارید کمی متفاوت است. شخصیت نیتن کین قرار نیست در طول این مسیر از یک بانکدار ساده به یک قاتل حرفه‌ای تبدیل شود و در عوض او از توانایی نداشتن حس درد برای کنار گذاشتن دشمنانش بهره می‌برد. به همین منظور او مشکلی با اینکه دست خود را کاملا در روغن داغ فرو کند ندارد.

حالا سازندگان فیلم تصور می‌کنند بینندگان می‌توانند برخی از این صحنه‌ها را تحمل کنند که شاید برای همه اینگونه نباشد. در مقابل صحنه‌های کمدی فیلم از دیگر نقاط مثبت فیلم هستند. در کمدی زیاده‌روی نشده است و هر زمان نیازی به آن باشد، از این صحنه‌ها استفاده شده است. به‌طور کلی لحن و روایت فیلم کمدی است؛ دلیل آن هم شخصیت‌های فیلم هستند که قرار نیست قاتلان حرفه‌ای باشند و این لحن کمک می‌کند هرگز فکر نکنیم نیتن کین تبدیل به قاتل سریالی شده است و این نکته مثبتی می‌تواند باشد.

فیلم Novocaine از خوش ساخت‌ترین و سرگرم‌کننده‌ترین فیلم‌های اکشن کمدی چند سال اخیر است که با داشتن روایتی جالب، صحنه‌های اکشن جذاب درکنار زیاده‌روی در خشونت بالا در برخی از صحنه‌ها و همچنین استفاده صحیح از کمدی به اثری جذاب تبدیل شده است. انتخاب درست بازیگران و فاصله گرفتن از فیلم‌های مشابه و گفتن داستان خود و ارائه یک پایان مشخص و شفاف باعث می‌شود با یکی از بهترین‌های این ژانر طرف باشیم که می‌تواند برای کمتر از ۲ ساعت طرفداران خود را سرگرم کند.