تصاویر؛ عکس های شخصی، زندگی خصوصی و بیوگرافی ورا فارمیگا

فرادید| ورا فارمیگا در ۶ آگوست ۱۹۷۳ در کلیفتون، نیوجرسی، ایالات متحده به دنیا آمد. او با قد ۱٫۶۵ متر، از اواخر دهه ۱۹۹۰ فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز کرد. فارمیگا به خاطر نقش‌هایش در فیلم‌هایی مانند بالا در آسمان (Up in the Air, ۲۰۰۹)، احضار (The Conjuring, ۲۰۱۳) و سریال متل بیتس (۲۰۱۳-۲۰۱۷) شناخته می‌شود. او همچنین به دلیل بازی در فیلم‌های ترسناک، لقب «ملکه جیغ» را از طرفداران این ژانر دریافت کرده است.

ورا فارمیگا دومین فرزند از هفت فرزند یک خانواده مهاجر اوکراینی است که در نیوجرسی زندگی می‌کردند. پدرش، میخایلو فارمیگا، تحلیلگر سیستم‌های کامپیوتری، و مادرش، لوبا فارمیگا، معلم مدرسه بود. او تا ۶ سالگی به زبان انگلیسی صحبت نمی‌کرد و در یک مدرسه مذهبی اوکراینی تحصیل کرد. فارمیگا در سال ۱۹۹۱ از مدرسه رقص سنتی اوکراینی فارغ‌التحصیل شد و در کودکی به رقص مردمی و نواختن پیانو و گیتار مشغول بود.

 

او در دبیرستان منطقه‌ای مرکزی هانتردون تحصیل کرد و سپس در دانشگاه سیراکیوس در رشته هنرهای نمایشی ثبت‌نام کرد و در سال ۱۹۹۵ مدرک کارشناسی هنرهای زیبا را دریافت کرد. در دانشگاه، او در نمایش مرغ دریایی (The Seagull) بازی کرد و جایزه بهترین نمایش تئاتر را برای دانشگاهش به ارمغان آورد.

ورا فارمیگا دو بار ازدواج کرده است. او در سال ۱۹۹۷ با سباستین روشه، بازیگر فرانسوی، ازدواج کرد، اما این ازدواج در سال ۲۰۰۴ به طلاق انجامید. در سال ۲۰۰۸، او با رن هاکی، نوازنده و موسیقیدان آمریکایی، ازدواج کرد و این زوج دو فرزند دارند: یک پسر به نام فین (متولد ۲۰۰۹) و یک دختر به نام جینور (متولد ۲۰۱۰). فارمیگا و همسرش در مزرعه‌ای در نیویورک زندگی می‌کنند، جایی که او از باغبانی و نگهداری از سه بز لذت می‌برد. او همچنین به بافتنی علاقه‌مند است و اغلب در زمان استراحت بین فیلمبرداری‌ها به این کار مشغول می‌شود. فارمیگا هالیوود را به دلیل دشواری حفظ شهرت مثبت دوست ندارد و فیلم‌های مستقل را ترجیح می‌دهد. او همچنین گفته که فیلمنامه‌هایی را که پس از خواندن نپسندیده، سوزانده است.

فارمیگا کار خود را با تئاتر برادوی در سال ۱۹۹۶ با نمایش Taking Sides آغاز کرد. اولین نقش تلویزیونی او در سریال Roar (۱۹۹۷) کنار هیث لجر بود که به او کمک کرد وام‌های دانشجویی‌اش را پرداخت کند. در سینما، او با نقش‌های فرعی در فیلم‌هایی مانند پاییز در نیویورک (۲۰۰۰) کنار ریچارد گیر و ۱۵ دقیقه (۲۰۰۱) با رابرت دنیرو شروع کرد. اولین نقش اصلی سینمایی او در فیلم مستقل تا استخوان (Down to the Bone, ۲۰۰۴) بود که برایش جایزه بهترین بازیگر زن از جشنواره فیلم ساندنس را به ارمغان آورد.

 

او در سال ۲۰۰۹ با بازی در نقش الکس گورن در بالا در آسمان کنار جرج کلونی به شهرت جهانی رسید و نامزد جایزه اسکار، بفتا و گلدن گلوب بهترین بازیگر مکمل زن شد. فارمیگا در سریال متل بیتس (۲۰۱۳-۲۰۱۷) نقش نورما بیتس را ایفا کرد و برای آن نامزد جایزه امی بهترین بازیگر زن شد. او همچنین در سری فیلم‌های احضار (۲۰۱۳، ۲۰۱۶، ۲۰۲۱) نقش لورین وارن را بازی کرد که موفقیت تجاری بزرگی داشت و او را به «ملکه جیغ» در ژانر وحشت تبدیل کرد. دیگر آثار برجسته او شامل رفتگان (۲۰۰۶)، پسر با لباس خواب راه‌راه (۲۰۰۸)، یتیم (۲۰۰۹) و سریال هاکای (۲۰۲۱) در نقش النور بیشاپ است.

فارمیگا علاوه بر بازیگری، در کارگردانی و تهیه‌کنندگی نیز فعالیت دارد. او در سال ۲۰۱۱ فیلم زمین بالاتر (Higher Ground) را کارگردانی کرد که در جشنواره ساندنس نمایش داده شد و نقدهای مثبتی دریافت کرد. او همچنین تهیه‌کننده اجرایی سریال متل بیتس و آتش‌نشان (Fire Country) بود. فارمیگا در زمینه موسیقی نیز استعداد دارد و پیانو و گیتار را به‌خوبی می‌نوازد. او در ورزش رزمی جوجیتسو کمربند نارنجی دارد و پیش از بازیگری به‌عنوان پیشخدمت و کارمند خدمات مشتری در یک شرکت تهویه مطبوع کار می‌کرد.

فارمیگا جوایز متعددی دریافت کرده است، از جمله:

فارمیگا به موسیقی، به‌ویژه نواختن پیانو و گیتار، علاقه‌مند است و گفته که عاشق فیلم‌های رومن پولانسکی، مانند Repulsion و بچه رزمری، است. او به باغبانی، بافتنی و نگهداری از حیوانات خانگی، به‌ویژه بزها، علاقه دارد. فارمیگا همچنین به ورزش جوجیتسو مشغول است و کمربند نارنجی دارد. او به دلیل ریشه‌های اوکراینی‌اش به فرهنگ این کشور علاقه‌مند است و در کودکی رقص سنتی اوکراینی را آموخت. فارمیگا به فیلم‌های مستقل علاقه دارد و معتقد است حفظ چهره‌ای شریف در هالیوود دشوار است.

فارمیگا زندگی کم‌حاشیه‌ای دارد و به‌ندرت درگیر جنجال‌های رسانه‌ای شده است. با این حال، او در مصاحبه‌ها از سوزاندن فیلمنامه‌هایی که نپسندیده صحبت کرده که این موضوع توجه رسانه‌ها را جلب کرد. همچنین، انتخاب نشدن او برای نقش‌هایی در فیلم‌های کازینو رویال (به اِوا گرین رسید)، من آنجا نیستم (به کیت بلانشت رسید) و کشتی‌گیر (به ماریسا تومی رسید) گاهی در رسانه‌ها بحث‌برانگیز بوده، اما او این موارد را با حرفه‌ای‌گری مدیریت کرده است.