تصاویر؛ عکس های شخصی، زندگی خصوصی و بیوگرافی اینگرید تولین

فرادید| اینگرید لیلیان تولین (Ingrid Lilian Thulin)، بازیگر و کارگردان برجسته سوئدی، متولد ۲۷ ژانویه ۱۹۲۶ در سولفتئو، سوئد، و درگذشته ۷ ژانویه ۲۰۰۴ در استکهلم، سوئد، بود.

اینگرید تولین در سولفتئو، در منطقه آنگرمانلاند در شمال سوئد، در خانواده‌ای متوسط به دنیا آمد. پدرش، آدام تولین، ماهیگیر بود و مادرش، نانا لارسون، خانه‌دار. او از کودکی به هنرهای نمایشی و رقص باله علاقه‌مند بود و در جوانی درس‌های باله را دنبال کرد. اینگرید در سال ۱۹۴۸ به مدرسه سلطنتی هنرهای دراماتیک سوئد (Royal Dramatic Theatre) در استکهلم پذیرفته شد، جایی که مهارت‌های بازیگری خود را پرورش داد. این آموزش پایه‌ای برای ورود او به دنیای تئاتر و سینما شد.

یتولین فعالیت حرفه‌ای خود را در دهه ۱۹۴۰ با بازی در تئاترهای استکهلم آغاز کرد و به سرعت به یکی از اعضای ثابت گروه تئاتر سلطنتی دراماتیک (Dramaten) تبدیل شد. او در اوایل دهه ۱۹۵۰ وارد سینما شد و در فیلم‌های سوئدی نقش‌های کوچکی ایفا کرد. همکاری‌اش با اینگمار برگمان، کارگردان افسانه‌ای سوئد، در فیلم توت‌فرنگی‌های وحشی (Wild Strawberries, ۱۹۵۷) او را به شهرت رساند. نقش او در این فیلم، در کنار بازیگرانی مانند ویکتور شوستروم، نقطه عطفی در حرفه‌اش بود.

تولین به دلیل بازی در فیلم‌های اینگمار برگمان به شهرت جهانی رسید. او در آثار برجسته‌ای مانند آستانه زندگی (Brink of Life, ۱۹۵۸) بازی کرد و برای این فیلم جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره کن را به طور مشترک با دیگر بازیگران زن فیلم دریافت کرد. او همچنین برای نقشش در سکوت (The Silence, ۱۹۶۳) اولین جایزه گولدباگه بهترین بازیگر زن سوئد را برد.از دیگر فیلم‌های مهم او با برگمان می‌توان به چهره (The Magician, ۱۹۵۸)، نور زمستانی (Winter Light, ۱۹۶۳)، ساعت گرگ و میش (Hour of the Wolf, ۱۹۶۸) و فریادها و نجواها (Cries and Whispers, ۱۹۷۲) اشاره کرد که برای آن نامزد جایزه بفتا بهترین بازیگر مکمل زن شد. تولین همچنین در سینمای بین‌المللی فعالیت کرد و در فیلم‌هایی مانند سالن کیتی (Salon Kitty, ۱۹۷۶) در ایتالیا و موسی قانون‌گذار (Moses the Lawgiver, ۱۹۷۴) ظاهر شد. او به ایفای نقش‌های پیچیده و غم‌انگیز، اغلب زنانی با عمق احساسی و رنج درونی، شهرت داشت.تولین علاوه بر بازیگری، به کارگردانی نیز روی آورد و فیلم کوتاه جنگ مقدس (Holy War, ۱۹۶۲) را کارگردانی کرد که نشان‌دهنده توانایی او در پشت دوربین بود.

اطلاعات محدودی درباره زندگی شخصی اینگرید تولین در دسترس است، زیرا او به حفظ حریم خصوصی خود اهمیت می‌داد. او دو بار ازدواج کرد. اولین ازدواجش با کلز سیلاندر، تاجر سوئدی، در سال ۱۹۵۲ بود که پس از چند سال به طلاق انجامید. در سال ۱۹۶۴ با هری شین، یکی از بنیان‌گذاران تئاتر سلطنتی دراماتیک، ازدواج کرد و این رابطه تا پایان عمرش ادامه داشت. تولین فرزندی نداشت و بیشتر زندگی‌اش را وقف حرفه بازیگری و تئاتر کرد.در سال‌های پایانی عمر، تولین به رم، ایتالیا، نقل‌مکان کرد و در آنجا زندگی می‌کرد. او به فرهنگ ایتالیایی علاقه‌مند بود و در چندین پروژه سینمایی ایتالیایی نیز مشارکت داشت. با این حال، پس از تشخیص بیماری سرطان، به سوئد بازگشت و در استکهلم تحت درمان قرار گرفت.

تولین علاوه بر بازیگری و کارگردانی، به آموزش بازیگری نیز علاقه داشت و در کارگاه‌های تئاتر در سوئد و ایتالیا شرکت می‌کرد. او به سینمای هنری و نقش‌های چالش‌برانگیز متعهد بود و اغلب نقش‌هایی را انتخاب می‌کرد که به مسائل عمیق انسانی، مانند تنهایی، رنج و هویت، می‌پرداختند. همکاری نزدیک او با اینگمار برگمان نشان‌دهنده تعهدش به سینمای تأملی و فلسفی بود. اواخر زندگی و درگذشتدر اواخر عمر، تولین به دلیل ابتلا به سرطان از فعالیت‌های حرفه‌ای فاصله گرفت. او در سال ۲۰۰۳ به استکهلم بازگشت و در بیمارستان بستری شد. اینگرید تولین در ۷ ژانویه ۲۰۰۴، در سن ۷۷ سالگی، در استکهلم درگذشت. مرگ او پایان دوره‌ای از سینمای هنری سوئد بود که او یکی از چهره‌های کلیدی آن به شمار می‌رفت.

اینگرید تولین با بیش از چهار دهه فعالیت در سینما و تئاتر، به عنوان یکی از برجسته‌ترین بازیگران سوئدی شناخته می‌شود. او جوایز متعددی دریافت کرد، از جمله جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره کن (۱۹۵۸) برای آستانه زندگی، جایزه گولدباگه برای سکوت (۱۹۶۳) و نامزدی بفتا برای فریادها و نجواها (۱۹۷۲). همکاری‌های او با اینگمار برگمان او را به نمادی از سینمای هنری اروپا تبدیل کرد، و نقش‌هایش در فیلم‌های کلاسیک همچنان مورد مطالعه و تحسین قرار می‌گیرند.

اینگرید تولین با استعداد بی‌نظیر و تعهد به هنر، یکی از برجسته‌ترین بازیگران سینمای سوئد و جهان بود. همکاری‌های او با اینگمار برگمان و توانایی‌اش در ایفای نقش‌های عمیق و احساسی، او را به چهره‌ای ماندگار در تاریخ سینما تبدیل کرده است.