تصاویر؛ عکس های شخصی، زندگی خصوصی و بیوگرافی ونچه فوس

فرادید| ونچه فوس (Wenche Foss)، با نام اصلی اوا ونچه استینفلدت-فوس (Eva Wenche Steenfeldt-Foss)، در ۵ دسامبر ۱۹۱۷ (۱۴ آذر ۱۲۹۶) در کریستیانیا (اوسلو کنونی)، نروژ متولد شد و در ۲۸ مارس ۲۰۱۱ (۸ فروردین ۱۳۹۰) در اسلو درگذشت. او بازیگر، خواننده و صداپیشه نروژی بود که به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین چهره‌های تئاتر، سینما و تلویزیون نروژ در قرن بیستم شناخته می‌شود. ونچه با لقب «دیوای نروژ» (Norges diva) به دلیل حضور قدرتمند در صحنه‌های تئاتر و نقش‌های ماندگارش در فیلم‌هایی مانند صحنه یک ازدواج (Scener fra et ekteskap, ۱۹۷۳) و من دینا هستم (I Am Dina, ۲۰۰۲) شهرت یافت. او بین سال‌های ۱۹۳۵ تا ۲۰۱۱ فعالیت حرفه‌ای داشت و در نروژ به‌عنوان نماد فرهنگی شناخته می‌شود.

کودکی و خانواده

ونچه فوس در اسلو، در خانواده‌ای از طبقه متوسط به دنیا آمد. مادرش، مارگرت استینفلدت (Margrethe Steenfeldt)، و پدرش، کریستین آندریاس فوس (Christian Andreas Foss)، مهندس بودند. او یک برادر به نام لارس فوس (Lars Foss) داشت. ونچه از کودکی به هنرهای نمایشی علاقه‌مند بود و در محیط فرهنگی اسلو پرورش یافت. او در جوانی به یادگیری رقص و موسیقی پرداخت و استعدادش در اجرا از سنین پایین آشکار شد.

تحصیلات

اطلاعات دقیقی درباره تحصیلات رسمی ونچه فوس در دسترس نیست، اما او از جوانی در کلاس‌های رقص و تئاتر شرکت کرد. ونچه در سال ۱۹۳۳ در سن ۱۶ سالگی در مدرسه باله اپرای نروژ آموزش دید و سپس به تئاتر روی آورد. تجربه عملی او در تئاترهای محلی و اجراهای اولیه‌اش در اسلو، پایه‌های حرفه بازیگری‌اش را شکل داد.

حرفه بازیگری و خوانندگی

ونچه فوس بیش از هفت دهه در تئاتر، سینما، تلویزیون و اجراهای موسیقی فعالیت داشت و به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین هنرمندان نروژ شناخته می‌شود:

• تئاتر:
  • ونچه کار خود را در سال ۱۹۳۵ با بازی در تئاتر Det Norske Teatret آغاز کرد. او به‌سرعت به ستاره تئاتر نروژ تبدیل شد و در نمایش‌های متعددی از آثار کلاسیک (مانند شکسپیر و ایبسن) تا نمایشنامه‌های مدرن نقش ایفا کرد.
  • او در تئاتر ملی نروژ (Nationaltheatret) و دیگر سالن‌های معتبر اسلو اجراهای به‌یادماندنی داشت و به‌خاطر حضور صحنه‌ای قدرتمند و توانایی در ایفای نقش‌های دراماتیک و کمدی تحسین شد.
• سینما:
  • صحنه یک ازدواج (Scener fra et ekteskap, ۱۹۷۳): نقش مکمل در این فیلم به کارگردانی اینگمار برگمان، که شهرت بین‌المللی برای او به ارمغان آورد.
  • من دینا هستم (I Am Dina, ۲۰۰۲): نقش مادر دینا، که یکی از آخرین نقش‌های سینمایی او بود و بازی‌اش مورد تحسین قرار گرفت.
  • همدردی با شیطان (Sympathy for the Devil, ۱۹۶۸): نقش در یک فیلم نروژی.
  • او در بیش از ۴۲ فیلم سینمایی و تلویزیونی بین سال‌های ۱۹۳۵ تا ۲۰۱۱ بازی کرد.
• تلویزیون:
  • ونچه در سریال‌های متعدد نروژی، از جمله هتل سزار (Hotel Cæsar)، حضور داشت. او همچنین در برنامه‌های گفت‌وگو و اجراهای تلویزیونی به‌عنوان خواننده و مجری ظاهر شد.
  • او در نقش‌های کمدی و دراماتیک در تلویزیون نروژ درخشید و به دلیل طنز و جذابیتش محبوبیت زیادی کسب کرد.
• خوانندگی و صداپیشگی:
  • ونچه به‌عنوان خواننده در اجراهای رِوی (revue) و تئاتر موزیکال فعالیت داشت و صدای گرم و احساسی‌اش مورد تحسین بود.
  • او همچنین در برخی پروژه‌های صداپیشگی، به‌ویژه در آثار رادیویی و تئاتری، شرکت کرد.

زندگی شخصی

• ازدواج و فرزندان:
  • ونچه دو بار ازدواج کرد:
    1. آلف اسکات-هانسن (Alf Scott-Hansen، ۱۹۳۹-۱۹۵۳): این ازدواج با طلاق پایان یافت.
    2. توماس استنگ (Thomas Stang، ۱۹۵۳-۱۹۹۸): این ازدواج تا زمان مرگ توماس ادامه داشت. حاصل این ازدواج یک پسر به نام فابیان استنگ (Fabian Stang، متولد ۱۹۵۵) بود که بعداً شهردار اسلو شد.
  • او رابطه نزدیکی با پسرش فابیان داشت و در زندگی شخصی‌اش به‌عنوان مادری حمایت‌گر شناخته می‌شد.
• محل زندگی: ونچه بیشتر عمر خود را در اسلو گذراند، اما در سال‌های پایانی زندگی‌اش به دلیل بیماری گاهی در بیمارستان یا مراکز مراقبت اقامت داشت.
• علایق و سرگرمی‌ها: او به تئاتر، موسیقی، رقص و فرهنگ اسکاندیناوی علاقه‌مند بود. ونچه همچنین به فعالیت‌های خیریه، به‌ویژه حمایت از بیماران سرطانی، اهمیت می‌داد و پس از ابتلا به سرطان پستان در دهه ۱۹۷۰، به‌عنوان یک نجات‌یافته، در این زمینه فعالیت کرد.
• ویژگی‌های ظاهری: ونچه با ظاهری جذاب و حضور صحنه‌ای کاریزماتیک شناخته می‌شد. تصاویر او نشان‌دهنده استایل کلاسیک و ظریف اسکاندیناوی است.

جوایز و افتخارات

• جایزه آماندا: ونچه چندین بار نامزد و برنده جایزه آماندا، معتبرترین جایزه سینمایی نروژ، شد.
• جوایز تئاتر: او جوایز متعددی برای اجراهای تئاتری‌اش از جمله جایزه منتقدان نروژ دریافت کرد.
• لقب شوالیه: در سال ۱۹۵۵ نشان شوالیه درجه یک سنت اولاو (Knight 1st Class of St. Olav) به او اعطا شد و در سال ۱۹۷۲ به درجه فرمانده ارتقا یافت.
• جایزه افتخاری ایبسن: در سال ۱۹۸۸ به پاس یک عمر فعالیت هنری، جایزه افتخاری هنریک ایبسن را دریافت کرد.
• ونچه به دلیل تأثیر فرهنگی عمیقش در نروژ به‌عنوان «گنجینه ملی» شناخته می‌شود.

درگذشت

ونچه فوس در ۲۸ مارس ۲۰۱۱ در سن ۹۳ سالگی در اسلو درگذشت. علت مرگ او مشکلات قلبی و بیماری‌های مرتبط با کهولت سن اعلام شد. تا سال‌های پایانی عمر، او همچنان در تئاتر و تلویزیون فعال بود و حتی در سن ۹۰ سالگی در پروژه‌هایی حضور داشت. ونچه در شبکه‌های اجتماعی حضور نداشت، اما میراث او از طریق آثارش و فعالیت‌های پسرش فابیان استنگ زنده مانده است.