تصاویر؛ عکس های شخصی، زندگی خصوصی و بیوگرافی کیرستن سورلی

فرادید| کیرستن سورلی در ۵ اکتبر ۱۹۲۶ در شهر آسکیم، اوستفولد، نروژ به دنیا آمد و در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۳ در اسلو درگذشت. او به‌عنوان بازیگر و کارگردان صحنه فعالیت داشت و در طول زندگی حرفه‌ای خود در تئاترهای معتبر نروژ و حتی خارج از این کشور نقش‌آفرینی و کارگردانی کرد.

پیشینه خانوادگی و کودکی

کیرستن سورلی در آسکیم به دنیا آمد و فرزند مهندس ارلینگ توربیورن سورلی (1895-1969) و الیزابت گی‌یِرسو (1898-1985) بود. وقتی دو ساله بود، خانواده‌اش به اسلو نقل مکان کردند، جایی که پدرش برای مدتی مدیر فنی تئاتر دت نیِ تِئاتر (Det Nye Teater) بود. این محیط خانوادگی با ارتباط نزدیک به دنیای تئاتر، علاقه کیرستن به هنرهای نمایشی را تقویت کرد.

زندگی شخصی

کیرستن سورلی از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۸ با اود گریته، برنامه‌ساز و شخصیت رسانه‌ای نروژی، ازدواج کرده بود. این ازدواج پس از سه سال به جدایی انجامید. او مادر هیلده گریته، بازیگر نروژی، و مادرخوانده تریه تونسن، ویولونیست برجسته، بود. اطلاعات بیشتری درباره زندگی شخصی او به‌صورت عمومی منتشر نشده است، اما او به‌عنوان فردی حرفه‌ای و متعهد به هنر شناخته می‌شد.

تحصیلات

سورلی در سال‌های ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۵ در رشته سرامیک در آکادمی ملی صنایع دستی و هنری نروژ (Statens Håndverks- og Kunstindustriskole) تحصیل کرد. اگرچه ابتدا به‌عنوان سرامیست آموزش دید، علاقه‌اش به تئاتر او را به سوی بازیگری و کارگردانی سوق داد. این پیشینه هنری به او دیدگاهی خلاقانه در کارگردانی اجراهای تئاتری بخشید.

شروع حرفه بازیگری

کیرستن سورلی در سال ۱۹۴۷ با ایفای نقش لامپیتو در نمایش لیزیستراتا اثر آریستوفانس در سنترالتئاتر (Centralteatret) اولین تجربه بازیگری خود را به دست آورد. او در سال‌های ۱۹۴۷-۱۹۴۸ در این تئاتر مشغول بود و سپس بین سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۱ به دت نیِ تِئاتر پیوست. او همچنین در اجراهای رِوو (revue) در تئاترهای ادرکوپن (Edderkoppen) و شات نوآر (Chat Noir) حضور داشت که به او فرصتی برای نمایش توانایی‌هایش در اجراهای طنز و سرگرم‌کننده داد.

فعالیت‌های سینمایی و تلویزیونی

کیرستن سورلی در چند فیلم نروژی بازی کرد، از جمله:

Savnet siden mandag (۱۹۵۵)

Kvinnens plass (۱۹۵۶)

Sankthansfest (۱۹۴۷) او همچنین در برخی تولیدات تلویزیونی حضور داشت، اما شهرت اصلی او به دلیل فعالیت‌های تئاتری و کارگردانی بود.

کارگردانی تئاترسورلی در سال ۱۹۶۱ به لیلّا تِئاترن (Lilla Teatern) در هلسینکی، فنلاند رفت و در آنجا برای اولین بار به‌عنوان کارگردان فعالیت کرد. او با کارگردانی یک رِوو به نام U-pop، که ترکیبی از متون طنز و تیز بود، تجربه‌ای نو در تئاتر مدرن به دست آورد. پس از بازگشت به اسلو در سال ۱۹۶۵، او این سبک را در ریکستئاتر معرفی کرد. از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۵ به‌طور ثابت با ناسیونالتئاتر (Nationaltheatret) همکاری کرد و سپس از سال ۱۹۷۹ تا زمان بازنشستگی در ۱۹۹۶ در اسلو نیِ تِئاتر (Oslo Nye Teater) فعالیت داشت. برخی از اجراهای برجسته او عبارتند از:

The Fantasticks (شات نوآر، ۱۹۶۵): اولین نسخه نروژی این مینی‌موزیکال که به دلیل آتش‌سوزی تنها یک بار اجرا شد.

To akter for fem kvinner اثر بیورگ ویک (ناسیونالتئاتر، ۱۹۷۴)

Deilige dager (روزهای خوش) اثر ساموئل بکت (۱۹۶۸، که خودش نیز ترجمه کرد)

Hjem (خانه) اثر دیوید استوری (۱۹۷۴)

Sensommer اثر ارنست تامپسون (اسلو نیِ تِئاتر، ۱۹۸۱)

Dampen اثر نل دان (اسلو نیِ تِئاتر، ۱۹۸۲) او همچنین در تئاترهای دیگر مانند تروندلاگ تِئاتر، روگالاند تِئاتر و دن ناسیوناله سنه کارگردانی کرد و در سراسر کشورهای نوردیک فعالیت داشت.

سبک و ویژگی‌های هنری

کیرستن سورلی به دلیل توانایی‌اش در کارگردانی اجراهای متنوع، از کمدی و رِوو تا درام‌های عمیق، شناخته می‌شد. او با بازیگران برجسته‌ای مانند ونشه فوس، لیف یوستر، آسه بایه و پر آبیل همکاری کرد و توانایی خلق فضایی حرفه‌ای، گرم و طنزآمیز در اجراهایش را داشت. او اغلب نمایشنامه‌ها را خودش ترجمه یا اقتباس می‌کرد و به دلیل درک عمیق از نقش‌ها و موقعیت بازیگران، اجراهایش مورد تحسین قرار می‌گرفت. سورلی همچنین به‌عنوان رئیس انجمن کارگردانان صحنه نروژ (Norsk Sceneinstruktørforening) بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ فعالیت کرد.

جوایز و افتخارات

اطلاعات دقیقی درباره جوایز خاص کیرستن سورلی در دسترس نیست، اما اجراهای او، به‌ویژه در ناسیونالتئاتر و اسلو نیِ تِئاتر، به دلیل کیفیت بالا و استقبال عمومی مورد تحسین قرار گرفتند. تولیداتی مانند Dampen و Når den ny vin blomstrer از موفقیت‌های بزرگ او بودند که مخاطبان زیادی را جذب کردند.

نقش در فرهنگ نروژ

کیرستن سورلی با فعالیت‌هایش در تئاتر نروژ و کشورهای نوردیک، به‌ویژه در معرفی اجراهای مدرن و گروهی، تأثیری ماندگار بر صحنه تئاتر نروژ گذاشت. توانایی او در ترکیب طنز، احساسات انسانی و حرفه‌ای‌گری، او را به یکی از کارگردانان برجسته نسل خود تبدیل کرد. همکاری‌اش با بازیگران و نویسندگان مطرح و همچنین ترجمه و اقتباس نمایشنامه‌ها، به غنای فرهنگی تئاتر نروژ افزود.