امروز در فضا: مأموریت نهایی تعمیر تلسکوپ هابل راه‌اندازی شد

پنج مأموریت با هدف تعمیر تلسکوپ هابل صورت گرفت که اس‌تی‌اس-۱۲۵ آخرین آن بود.

۱۱ مه ۲۰۰۹، شاتل فضایی آتلانتیس در پنجمین مأموریت خدماتی تعمیر تلسکوپ فضایی هابل پرتاب شد. این مأموریت که اس‌تی‌اس-۱۲۵ نام داشت، آخرین مأموریت تعمیر هابل محسوب می‌شد.

تلسکوپ هابل

در ماه مه سال ۱۹۹۰ نخستین تصویر هابل به زمین ارسال شد. این تصویر واضح نبود و می‌توان گفت تفاوت زیادی با تصاویر تلسکوپ‌های زمینی نداشت. مشخص شد که به‌دلیل وجود انحراف در زاویه کانونی آینه‌ اصلی، عکس‌های گرفته‌شده از وضوح کاملی برخوردار نیستند‌‌.

خوشبختانه هابل در ارتفاع ۵۶۹ کیلومتری سطح زمین قرار داشت و تعمیر آن توسط فضانوردان ممکن بود. فضانوردان با سفر به مدار زمین، می‌توانستند نسبت به تعمیر، تعویض و نوکردن قطعات آن اقدام کنند. پنج مأموریت با هدف تعمیر تلسکوپ هابل صورت گرفت.

هابل در مدت مأموریت خود تحول بزرگی در دانش ما ایجاد کرد و توانست از جهان ۱۴ میلیارد سال پیش تصویربرداری کند و دانشمندان توانستند توسط آن سن تقریبی جهان را حدس بزنند.

تلسکوپ فضایی این امکان را به اخترشناسان داد تا بتوانند فاصله کهکشان‌ها را محاسبه کنند و نشانه‌های تولد ستاره‌ها و منظومه‌های سیاره‌ای را پیدا کنند.

ساخت تلسکوپ فضایی هابل بیست سال طول کشید و هزینه ساخت آن بیش از پنج میلیارد دلار بود.

مأموریت اس‌تی‌اس-۱۲۵

مأموریت تعمیراتی پنجم هابل در ۱۱ مه سال ۲۰۰۹ شروع شد. در این مأموریت، دو ابزار جدید طیف‌نگار کیهانی و دوربین به هابل اضافه شدند. همچنین دو ابزار قدیمی از کار افتاده آن نیز برای اولین‌بار در خارج از جو زمین تعمیر شدند.

فضانوردان اس‌تی‌اس-۱۲۵ از چپ به راست: مایکل ماسیمینو، مایکل گود، گرگوری جانسون، اسکات آلتمن، کاترین مک‌آرتور، جان گرانسفلد و اندرو فیوستل.

یکی از دو ابزار جدید، طیف‌نگار بود که به هابل اجازه می‌داد اجرام کم‌نور کیهان را در نور فرابنفش مشاهده کند. این ابزار به محققان کمک می‌کند تا شکل‌گیری کهکشان‌ها و دیگر ساختارهای مقیاس بزرگ در جهان را مطالعه کنند.

دومین ابزار، دوربین میدان گسترده-۳ بود که جایگزین دوربین میدان گسترده و دوربین سیاره‌ای قدیمی شد که در اولین مأموریت خدماتی در سال ۱۹۹۳ نصب شده بود. این دوربین جدید می‌توانست جهان را در نور مرئی، مادون قرمز و فرابنفش رصد کند.

در این مأموریت، هابل به اوج توانایی خودش رسید. همچنین، فضانوردان ناسا برای افزایش طول عمر آن تمامی باتری‌ها، ژیروسکوپ‌ها، سنسورهای راهنما و سه قطعه‌ الکترونیکی دیگر را طی پنج روز پیاده‌روی فضایی، تعویض کردند. این عملیات پس از ۱۳ روز به پایان رسید و این آخرین دیدار فضانوردان ناسا با هابل بود.

منبع: دیجیاتو