(تصاویر) از فضانوردان لگویی تا «شاون گوسفند» در فضا

فضانوردان سعودی در حال کار کردن در «ایستگاه فضایی بین‌المللی»

۳۰ مه ۲۰۲۳. «ریحانه برناوی»(Rayanah Barnawi) و همکارش «علی القرنی»(Ali Al-Qarni) فضانوردان ماموریت «آکسیوم-۲»(Ax-۲)، روی آزمایش‌های علوم زیستی در «ایستگاه فضایی بین‌المللی»(ISS) کار می‌کنند.

سرگرمی در گرانش صفر

۲۹ مه ۲۰۲۳. پرواز کردن در فضا قطعا یک کار جدی است اما این بدان معنا نیست که زمانی برای تفریح کردن وجود ندارد. در این عکس، ریحانه برناوی دیده می‌شود که پس از انجام دادن آزمایش‌های علمی در ایستگاه فضایی بین‌المللی استراحت می‌کند. برناوی اولین زن فضانورد از عربستان سعودی است که به عنوان یکی از دو متخصص مأموریت از سوی این کشور در ماموریت آکسیوم-۲ حضور یافت.

تکمیل استقرار تجهیزات توسط کاوشگر قمرهای یخی مشتری

۲۶ مه ۲۰۲۳. ماموریت «کاوشگر قمرهای یخی مشتری»(JUICE) متعلق به «آژانس فضایی اروپا»(ESA)، استقرار تجهیزات خود را شش هفته پس از پرتاب به پایان رساند. این فضاپیما آنتن‌های دستگاه «بررسی امواج رادیویی و پلاسما»(RPWI) خود را گشود و مرحله اولیه چالش‌برانگیز ماموریت خود را تکمیل کرد.

آخرین گام برای آغاز گردشگری فضایی

۲۵ مه ۲۰۲۳. شرکت «ویرجین گلکتیک»(Virgin Galactic) یک پرواز آزمایشی را با موفقیت به پایان رساند که راه را برای آغاز عملیات گردشگری فضایی تجاری این شرکت هموار می‌کند. این شرکت متعلق به «ریچارد برانسون»(Richard Branson) میلیاردر انگلیسی، آخرین پرواز آزمایشی خود را پیش از آغاز سفرهای کوتاه به فضا انجام داد.

هواپیمای فضایی «وی‌اس‌اس یونیتی»(VSS Unity) حامل هواگرد «وی‌ام‌اس اوه»(VMS Eve) ویرجین گلکتیک همراه با خدمه‌ای متشکل از چهار کارمند این شرکت، روز ۲۵ مه حدود ساعت ۱۱:۱۵ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی، از فرودگاه «اسپیس‌پورت آمریکا»(Spaceport America) در نیومکزیکو به پرواز درآمد.

پرواز فضانوردان ساخته‌شده از لگو به لبه فضا

۲۴ مه ۲۰۲۳. ۱۰۰۰ فضانورد ساخته‌شده از لگو آخر هفته گذشته با یک بالن استراتوسفری به لبه فضا سفر کردند و روی یک سکوی فرود ویژه به زمین بازگشتند. فضانوردهای موسوم به «لگونات»(Legonaut) از فرودگاه کوچکی در اسلواکی برخاستند و در یک وسیله نقلیه فضایی مانند شاتل فضایی بدون سقف که با روش چاپ سه‌بعدی از مواد کامپوزیت کربنی محکم اما سبک‌وزن ساخته شده بود، روی زمین فرود آمدند.

 لگونات‌های کوچک در دسته‌های حدود ۳۳۰ نفره در هر پرتاب، با سه بالون استراتوسفری مجزا به پرواز درآمدند. بالون‌ها لگونات‌ها را به ارتفاع ۳۴ کیلومتری زمین بردند. سپس، سکوهای فرود با چتر نجات به زمین بازگشتند.

عکس هابل از یک سیاه‌چاله نادر

۲۳ مه ۲۰۲۳. «تلسکوپ فضایی هابل»(HST) احتمالا یک سیاه‌چاله ​​نادر با اندازه متوسط را پیدا کرده است اما دانشمندان هنوز در مورد آن مطمئن نیستند. این سیاه‌چاله ممکن است در قلب یک خوشه کروی در کهکشان راه شیری در فاصله ۶۰۰۰ سال نوری از زمین قرار داشته باشد.

بیشتر سیاه‌چاله‌های شناخته‌شده یا بسیار کوچک یا بسیار بزرگ هستند. سیاه‌چاله‌های بسیار کوچک که «سیاه‌چاله‌های ستاره‌ای» نامیده می‌شوند، فقط چند برابر خورشید ما جرم دارند اما سیاه‌چاله‌های بسیار بزرگ موسوم به «سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم» که در مرکز بیشتر کهکشان‌ها قرار گرفته‌اند، دارای جرمی معادل میلیون‌ها یا میلیاردها جرم خورشیدی هستند.

دانشمندان تا به حال سیاه‌چاله‌های متوسط زیادی را ندیده‌اند. این گروه از سیاه‌چاله‌ها احتمالا نشان‌دهنده گام طبیعی تکامل آنها در تبدیل شدن از نوع ستاره‌ای به نوع کلان‌جرم هستند.

«شاون گوسفند» به سوی ماه

۲۲ مه ۲۰۲۳. عکسی که در اتاق ارزیابی ماموریت مرکز فنی آژانس فضایی اروپا در نوردویک هلند گرفته شده است، بازدیدکننده بسیار برجسته‌ای به نام «شاون گوسفند»(Shaun the Sheep) را نشان می‌دهد.

این عکس مربوط به بررسی کپسول «اوریون»(Orion) در روز پنجشنبه ۱۹ مه بود. شاون گوسفند و کپسول اوریون، پیوند ویژه‌ای با یکدیگر دارند زیرا این اوریون بود که شاون را به عنوان بخشی از ماموریت «آرتمیس I»(Artemis I) به فضا برد.

ملاقات دو موشک

۱۹ مه ۲۰۲۳. این عکس لحظه‌ای را نشان می‌دهد که یک موشک «فالکون ۹»(Falcon ۹) شرکت «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) از ایستگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا پرتاب شد و آسمان صبح را روشن کرد.

موشک با محموله‌ای شامل ۲۲ ماهواره «استارلینک»(Starlink) به مدار زمین پرتاب شد و اولین مرحله آن با فاصله زمانی هشت دقیقه و نیم بین بلند شدن و فرود آمدن به زمین بازگشت.

کهکشان مارپیچی در حال دود کردن

۱۸ مه ۲۰۲۳. عکسی که با تلسکوپ چهار متری «ویکتور ام بلانکو»(Víctor M. Blanco) در «رصدخانه میان‌آمریکایی سرو تولولو»(CTIO) در شیلی گرفته شده است، یک کهکشان مارپیچی را نشان می‌دهد که در میان تاریکی می‌درخشد و به نظر می‌رسد که در حال دود کردن است. «ان‌جی‌سی ۱۸۰۸»(NGC ۱۸۰۸) که در این عکس با «دوربین انرژی تاریک»(Dark Energy Camera) نشان داده شده است، یک کهکشان مارپیچی میله‌ای است که در صورت فلکی «کبوتر»(Columba) قرار دارد.

مقامات آزمایشگاه «NOIRLab» آمریکا در بیانیه‌ای نوشتند: تصور می‌شود که هسته ان‌جی‌سی ۱۸۰۸ یک سیاه‌چاله کلان‌جرم را در خود جای داده است که با تجمع مواد و روشنایی بالاتر از اندازه معمول مشخص می‌شود. مرکز در حال دود کردن توسط یک حلقه آبی کم‌رنگ پر از خوشه‌های ستاره‌ای و بقایای ابرنواختر احاطه شده است.

چراغ‌های درخشان بغداد

۱۷ مه ۲۰۲۳. «سلطان النیادی»(Sultan Al Neyadi) فضانورد امارات متحده عربی حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی، عکسی را از پایتخت عراق در توییتر منتشر کرد.

النیادی در توضیح این توئیت نوشت: اینجا شهر زیبا و تاریخی بغداد، سنگ بنای عصر طلایی دانش است. دانشمندان این شهر بزرگ، شعله‌های اکتشاف را برافروختند و مسیر علم مدرن را تعیین کردند. میراث آنها به ما یادآوری می‌کند که دست یافتن به ستاره‌ها را ادامه بدهیم.

قارچ‌های کهکشانی

۱۶ مه ۲۰۲۳. ساختارهای موجود در این عکس، قارچ‌های کهکشانی نیستند. آنها در واقع تلسکوپ‌های شکار امواج گرانشی هستند. «رصدخانه جنوبی اروپا»(ESO) مجموعه جدیدی از سه تلسکوپ به نام «بلکجم»(BlackGEM) را فعال کرد. این سه تلسکوپ که در «رصدخانه لاسیا»(La Silla Observatory) در شیلی قرار دارند، به جستجوی امواج گرانشی خواهند پرداخت.

ستون آتشفشانی

۱۲ مه ۲۰۲۳: این عکس آتشفشانی مربوط به سال ۲۰۲۱ که توسط آژانس فضایی اروپا منتشر شد، نمونه‌ای از این است که در صورت وقوع بلایای طبیعی چگونه رصد زمین می‌تواند مردم را ایمن نگه دارد.

در این عکس، یک ستون آتشفشانی دیده می‌شود که از جزیره نیشینوشیما در ژاپن فوران می‌کند. این عکس توسط ماهواره قوی «سنتینل-۲»(Sentinel-۲) گرفته شده است که  بخشی از «برنامه کوپرنیک»(Copernicus Programme) به شمار می‌رود.

مهمان جدید ایستگاه فضایی چین

۱۰ مه ۲۰۲۳. یک موشک «لانگ مارچ ۷»(Long March ۷) با فضاپیمای رباتیک «تیانژو ۶»(Tianzhou ۶) ساعت ۹:۲۲ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی از «مرکز پرتاب ماهواره ون‌چانگ» پرتاب شد.

تیانژو ۶ به مقصد ایستگاه فضایی «تیانگونگ»(Tiangong) پرتاب شد که چین در سال ۲۰۲۲ مونتاژ آن را در مدار پایین زمین به پایان رساند. «آکادمی فناوری پرتابگرهای چین»(CALT) اعلام کرد که پرتاب با موفقیت فضاپیما را به مدار از پیش تعیین‌شده فرستاده است.

پرتاب قوی مواد سازنده ستاره‌ها

۱۰ مه ۲۰۲۳. یک مهد ستاره‌ای، فواره بزرگی از مواد را به فضا پرتاب کرد. این جرم که با نام «۲۴۴-۴۴۰» شناخته می‌شود، در «سحابی شکارچی»(Orion Nebula) واقع شده است و تقریبا ۱۳۵۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.

عکس هابل از قلب یک هیولای کهکشانی

هشتم مه ۲۰۲۳. تلسکوپ فضایی هابل، عکس مجموعه خیره‌کننده‌ای از کهکشان‌ها را از فاصله دور ثبت کرد که به عنوان خوشه کهکشانی شناخته می‌شوند. این خوشه «eMACS J۱۸۲۳.۱+۷۸۲۲» نام دارد و در فاصله حدود ۹ میلیارد سال نوری از زمین در صورت فلکی «اژدها»(Draco) قرار گرفته است.

درخشش قمر مریخ در دل تاریکی

پنجم مه ۲۰۲۳. یک فضاپیما در نزدیکی قمر «دیموس»(Deimos) مریخ، نمای فروسرخ جدیدی را از این قمر کوچک طبیعی ثبت کرد. ماموریت «هوپ مارس»(Hope Mars) امارات متحده عربی، از «طیف‌سنج فروسرخ مریخ امارات»(EMIRS) برای اسکن کردن سطح دیموس استفاده کرد.

عکس تمام‌رنگی ماهواره هواشناسی اروپا از زمین

چهارم مه ۲۰۲۳. یک عکس جدید و زیبا از زمین با ماهواره هواشناسی اروپا به ثبت رسید. این عکس که توسط یکی از ماهواره‌های هواشناسی نسل جدید اروپا موسوم به «MTG-I۱» گرفته شده است، قاره‌های اروپا و آفریقا را با وضوح خیره‌کننده و رنگ واقعی نشان می‌دهد.

دوربین‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی در حال عکس گرفتن از چشم صحرا

سوم مه ۲۰۲۳. دوربین‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی در ۲۶ آوریل ۲۰۲۳ از «سازه ریشات»(Richat Structure) معروف به «چشم صحرا»(Eye of the Sahara) عکس گرفتند.

سازه ریشات، یک ویژگی زمین‌شناسی در موریتانی است که از حلقه‌های متحدالمرکز سنگ‌های رسوبی به جا مانده از یک گنبد آتشفشانی تشکیل شده است. این سازه در طول تاریخ زمین شکل گرفته و فرسایش یافته و لایه‌های حلقه‌مانندی از سنگ را که در عکس دیده می‌شوند، نمایان می‌کند.

عروس دریایی کهکشانی در میان ستارگان

دوم مه ۲۰۲۳. کهکشان خیره‌کننده «JO۱۷۵» که به یک عروس دریایی شباهت دارد، در این عکس تلسکوپ فضایی هابل که در روز اول مه ۲۰۲۳ ثبت شد، مملو از ستارگان دیده می‌شود. این صحنه پر از ستاره در فاصله بیش از ۶۵۰ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی «تلسکوپ»(Telescopium) قرار دارد.

اوج گرفتن موشک «فالکون هوی» در آسمان

اول مه ۲۰۲۳. شرکت اسپیس‌ایکس موشک قوی «فالکون هوی»(Falcon Heavy) خود را برای ششمین بار به همراه سه ماهواره به فضا فرستاد. فالکون هوی در ساعت ۸:۲۶ بعد از ظهر به وقت منطقه زمانی شرقی، از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا پرتاب شد. این پرتاب پس از چندین تاخیر به دلیل وضعیت آب و هوا انجام گرفت.

اسپیس‌ایکس در یک توییت نوشت که این ماموریت، سه ماهواره را طبق برنامه حدود ۴.۵ ساعت پس از پرتاب شدن مستقر کرد.