دانشمندان سرانجام معمای عجیب آبشار خونین جنوبگان را حل کردند

پژوهشی تازه نشان داده است که چرا در جنوبگان یک آبشار خونین وجود دارد و از داخل یخ‌ها آب قرمز بیرون می‌آید.

«توماس گریفیت تیلور»، زمین‌شناس بریتانیایی، در سال 1911 در مأموریتی به جنوبگان، به صحنه حیرت‌آوری از یک آبشار خونین برخورد کرد. این پدیده اسرارآمیز تاکنون برای دانشمندان تقریباً ناشناخته بود، اما پژوهشی تازه بالاخره توانسته است توضیحی را برای این آبشار عجیب ارائه کند.

پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز با استفاده از میکروسکوپ‌های الکترونی عبوری قدرتمند به بررسی نمونه‌های به‌دست‌آمده از این آبشار خونین پرداختند و متوجه شدند که مقدار زیادی نانوکره‌های غنی از آهن در این آب وجود دارد و پس از اکسیدشدن این رنگ خیره‌کننده را به نمایش می‌گذارد.

این نانوکره‌ها – با اندازه‌ای معادل یک‌صدم اندازه گلبول‌های قرمز بدن انسان – مشخصه‌های فیزیکی و شیمیایی منحصربه‌فردی دارند و شامل عناصری نظیر سیلیکون، کلسیم، آلومینیوم و سدیم هستند.

«کن لیوی»، محقق مرکز پردازش مواد جانز هاپکینز می‌گوید: «به‌محض اینکه به تصاویر میکروسکوپی نگاه کردم، متوجه این نانوکره‌های کوچک شدم که غنی از آهن هستند و به‌جز آهن عناصر زیاد دیگری هم دارند.»

تحقیق روی آبشار خونین جنوبگان برای کاوش‌های فضایی هم اهمیت داشت

دانشمندان معتقدند که کاوش درباره ویژگی‌های خاص جنوبگان و موجودات حاضر در آن نه‌تنها می‌تواند به افزایش دانسته‌های ما درباره زمین منجر شود، بلکه درزمینه جستجو به‌دنبال حیات فرازمینی یاری‌رسان باشد. دلیل حضور لیوی هم در این پروژه از تخصصش درزمینه مواد سیاره‌ای و تجزیه‌وتحلیل نمونه‌های مریخ نشأت گرفته است.

او می‌گوید: «چه می‌شد اگر یک مریخ‌نورد در جنوبگان فرود آید؟ آیا می‌توانست علت رنگ قرمز این آبشار خونین را تشخیص دهد؟» ازاین‌رو، دانشمندان تحقیقات خود را به‌گونه‌ای انجام دادند که گویی این آبشار در محل فرود یکی از کاوشگرهای مریخ قرار داشته است.

بااین‌حال، آن‌ها درنهایت مجبور شدند نمونه‌های به‌دست‌آمده را از جنوبگان به آزمایشگاه جانز هاپکینز بفرستند تا آن را با کمک یک میکروسکوپ الکترونی عبوری بررسی کنند.

درنتیجه این پژوهش هم یک‌ بار دیگر تأکید می‌کند که مأموریت بازگرداندن نمونه‌های مریخ به زمین تا چه اندازه اهمیت دارد و می‌تواند اطلاعات ما را درباره این سیاره افزایش دهد.

نتایج این پژوهش در مجله Frontiers in Astronomy and Space Sciences منتشر شده است.

منبع: دیجیاتو