کشف شواهدی از برخورد شهاب سنگی بزرگ با اسکاتلند

گروهی از دانشمندان به رهبری «کن آمور» از دانشکده علوم زمین شناسی دانشگاه آکسفورد شواهدی از بزرگترین برخورد شهاب سنگ با جزایر بریتانیا را یافته اند.

با تکیه بر آثار باقی مانده از این شهاب سنگ که برای اولین بار در سال 2008 در منطقه اولاپول واقع در شمال غرب اسکاتلند کشف شده بود، دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که 1.2 میلیارد سال قبل شهاب سنگی بزرگ در فاصله 15 تا 20 کیلومتری ساحل اسکاتلند به زمین اصابت کرده است.

در زمان برخورد اسکاتلند نزدیک خط استوا قرار داشته

به علت نقش پر رنگ برخوردهای این چنینی در تاریخ زمین، شهاب سنگ ها برای دانشمندان از اهمیت ویژه ای برخوردارند. به لطف چنین برخوردهایی بود که دایناسورها منقرض شدند و راه را برای پستانداران باز کردند.

آن ها همچنین مسئول بسیاری انقراض های دسته جمعی دیگر، تغییرات زمین شناسی و حتی حضور آب و بسیاری عناصر دیگر روی زمین هستند.

مشکل اینجاست که بر خلاف بسیاری سیاره ها و قمرهای دیگر مانند مریخ و ماه، ماهیت زنده ی زمین آثار ناشی از برخورد شهاب سنگ ها را به سرعت از بین می برد، مگر اینکه شرایط بسیار خاص و استثنایی باشد؛ مانند آن چه در منطقه «مینچ باسین» در شمال غربی اسکاتلند شاهدش هستیم. در این مکان آب و سنگ های جوان آثار این برخورد را به خوبی حفظ کرده اند.

«کن آمور» درباره کشف اخیر می گوید:

مواد حاصل از چنین اتفاقاتی روی زمین به ندرت حفظ می شوند، زیرا به سرعت فرسوده شده و از بین می روند. همین موضوع این کشف را بسیار هیجان انگیز می کند. اینکه این برخورد در این مکان صورت گرفت و روی آن به سرعت توسط لایه ای از رسوب پوشیده و نگهداری شد کاملا شانسی محسوب می شود. قدم بعدی انجام یک تحقیق ژئوفیزیکی جامع در منطقه برخورد است.

از آنجایی که مینچ زیر آب قرار دارد، تیم برای جای گذاری تکه های پخش شده از لایه های زیرین زمین هنگام برخورد شهاب سنگ به مشاهدات میدانی اتکا کردند.

همچنین با اندازه گیری تراز عناصر مغناطیسی (که به عنوان ساعت در زمین شناسی عمل می کنند)،  دانشمندان موفق به تشخیص مکانی شدند که این قطعات از آن جا آمده بودند. معلوم شد برخورد به زمانی مربوط می شود که اسکاتلند هنوز جزئی از یک قاره بزرگ در منطقه استوا محسوب می شده که شرایطش بسیار شبیه به زمانی بوده که در مریخ آب وجود داشته است.

طبق اطلاعات زمین شناسی به دست آمده، تیم تخمین زده که قطر دهانه برخورد چیزی در حدود 14 کیلومتر بوده است. اینکه شهاب سنگ مورد نظر چه اندازه ای داشته مشخص نیست اما احتمالا یا خیلی بزرگ بوده و یا خیلی سریع حرکت می کرده؛ شاید هم هر دو.

به نظر «آمور» برخورد این شهاب سنگ با منطقه ای وسیع و پخش شدن سنگ و خاک در مساحتی گسترده احتمالا منظره ای بسیار جذاب خلق کرده بود.

منبع: دیجیاتو