آیا بایدو، جی.پی.اس را به زانو در می‌آورد؟

به علاوه، با افزایش تعداد اپلیکیشن‌های موبایل‌ها و افزایش وسایل‌نقلیه خودرانی که از سیستم بایدو استفاده می‌کنند، اطلاعات و داده‌های کاربران بیشتری انتقال خواهد یافت.

در این میان، ارتش آمریکا نیز درحال ارتقای GPS با ماهواره‌های مدرن‌تری است که برای دادن مختصات دقیق‌تر به دستگاه‌های غیرنظامی در فضاهای سرپوشیده و صعب‌العبور طراحی شده‌اند. در هر حال بعید به نظر می‌رسد که تا چند سال آینده، نسل بعدی سرویس جی.پی.اس در اختیار غیرنظامیان قرار بگیرد.

این درحالی است که GPS پیشگام صنعت PNT بود که امکان دسترسی به یک سیستم جدید و رایگان را برای غیرنظامیان فراهم می‌کرد. این سیستم در ابتدا برای وزات دفاع آمریکا طراحی شد بود ولی بعدها به یک زیرساخت مهم جهانی مبدل شد که زیربنای بخش وسیعی از اقتصاد آمریکا به شمار می‌رود.

دیگر رقبای جی.پی.اس و بایدو

علاوه بر GPS و بایدو، دو سیستم ماهواره‌ای ناوبری جهانی (GNSS) دیگر نیز وجود دارند: Glonass روسیه و گالیله اتحادیه اروپا و البته نباید سیستم‌های منطقه‌ای ژاپن (QZSS) و هند (NavIc) را نیز فراموش کرد.

بایدو در ابتدا یک شبکه منطقه‌ای کوچک با گیرنده‌های ضعیف و تعداد محدودی کاربر غیرنظامی بود که کارش را در سال ۲۰۰۰با ارسال دو ماهواره به فضا آغاز کرد ولی از آن زمان تاکنون پیشرفت‌های چشمگیری داشته و در حال حاضر بیش از سی ایستگاه نظارت دقیق دارد و مدعی است که مکان کاربران را با چند سانتی متر اختلاف مشخص می‌کند و درعین حال قابلیت‌های شایان توجهی در زمینه برقراری ارتباط دوطرفه را نیز داراست.

هم بایدو و هم GPS، مزایای غیرنظامی متعددی نیز دارند که فراتر از انتظارات اصلی سیستم‌ها گسترش یافته‌اند. از جمله آنها می‌توان به رانندگان اوبر اشاره کرد که معمولا برای یافتن مسافران به داده‌های GNSS موبایل‌هایشان اتکا می‌کنند و یا کشاورزان که با بهره‌گیری از برنامه‌های مبتنی بر جی.پی.اس به برنامه‌ریزی مزرعه، نقشه‌برداری میدانی، نمونه‌برداری و اقدامات دیگر می‌پردازند.

به گفته دانا گووارد، رئیس بنیاد ناوبری و زمان‌بندی انعطاف‌پذیر، GPS ابزار بی‌صدا نامیده می‌شود؛ چرا که از سیگنال‌های آن تقریبا در هر نوع فناوری استفاده می‌گردد.

نیم‌نگاهی به آینده

GPS، موشک‌ها، کشتی‌ها و نیروهای آمریکایی را از طریق فرکانس‌های نظامی امنی که از سیگنال‌های غیرنظامی مجزاست، هدایت می‌کند. تسلط GPS در دنیا و در گذشته به نحوی بود که حتی ارتش‌های رقیب هم از این تکنولوژی تحت کنترل پنتاگون بهره می‌بردند.

ارتش آمریکا مدتهاست قصد دارد تا جی.پی.اس را با ناوگانی از ماهواره‌های مدرن و قابل ارتقا که مختصات دقیق‌تری را با تداخل کمتری ارائه می‌دهند، ارتقا دهد. ماهواره‌های جدیدتر قرار است تا داده‌ها را طریق فرکانس جدیدی به نام L۵ در اختیار کاربران غیرنظامی قرار دهند.

نیروی فضایی بعد از کمی تاخیر حالا هفده ماهواره مجهز به L۵ را در مدار قرار داده ولی هنوز نتوانسته به تعداد مدنظر ۲۴ ماهواره موردنیاز برای برخورداری از یک سیستم قابل اتکا دست بیابد.

برخی از این ماهواره‌ها در حال حاضر در کلورادو ساخته شده‌اند و در انتظار تامین بودجه برای پرتاب هستند. نیروی فضایی در بیانیه‌ای اعلام کرده که جی.پی.اس همچنان به تعیین استانداردهای طلایی برای دستیابی به اهدافش ادامه می‌دهد.

سخنگوی فرماندهی سیستم‌های فضایی به وال استریت ژورنال گفته:« در شرایطی که ممکن است دیگر کشورها بهبودهایی را در دقت و عملکرد مشابه موجود گزارش کرده باشند، اما GPS همچنان پیشرو در این مسیر است و تنها سیستمی است که در پروازهای بین‌المللی مورد تائید قرار گرفته و از آن استفاده می‌شود.»

منبع: خبرآنلاین