هوش مصنوعی فاصله ثروتمند و فقیر را کم می‌کند؟

بیل گیتس معتقد است که که ابزارهای هوش مصنوعی می‌توانند روند کشف دارو را به میزان قابل توجهی سرعت بخشند. او به آینده هوش مصنوعی امیدوار است.

به نقل از سی‌ان‌ان، امسال نخستین باری بود که از هوش مصنوعی نه فقط به‌عنوان یک پدیده تازه و نوظهور، بلکه برای کار استفاده کردم. فکر می‌کنم این موضوع برای بسیاری از مردم صادق است. ما در حال حاضر در آغاز شکوفایی عظیم فناوری هستیم.

دوره‌ای است هیجان‌انگیز و گیج‌کننده، پر از شک و تردید در مورد اینکه چگونه هوش مصنوعی سال‌های آینده را شکل می‌دهد، اما اکنون واضح‌تر از همیشه روشن است که چگونه می‌توان از هوش مصنوعی برای بهبود بهره‌وری و گسترش دسترسی به آموزش، مراقبت‌های بهداشت روان و موارد دیگر استفاده کرد.

کار من همیشه ریشه در یک ایده اصلی داشته است: نوآوری کلید پیشرفت است. به همین دلیل مایکروسافت را راه‌اندازی کردم. به همین دلیل است که ملیندا و من بنیاد گیتس را بیش از دو دهه پیش راه‌اندازی کردیم و به همین دلیل است که زندگی در سراسر جهان در طول قرن گذشته، بسیار بهبود یافته است.»

از سال ۲۰۰۰ تقریبا تعداد کودکانی که قبل از 5سالگی می‌میرند به نصف کاهش یافته و نوآوری دلیل بزرگی برای این امر است. دانشمندان راه‌های جدیدی برای ساخت واکسن‌هایی ابداع کردند که سریع‌تر و ارزان‌تر، اما به همان اندازه ایمن بودند.

آنها مکانیسم‌های انتقال جدیدی را ایجاد کردند که در دورافتاده‌ترین مکان‌های جهان کار می‌کرد که دسترسی به کودکان بیشتری را ممکن می‌کرد و واکسن‌های جدیدی ساختند که از کودکان در برابر بیماری‌های کشنده مانند روتاویروس محافظت می‌کرد.

منابع محدود

در دنیایی با منابع محدود، شما باید راه‌هایی برای به حداکثر رساندن تأثیر پیدا کنید. نوآوری کلیدی است که از هر دلار خرج شده بیشترین بهره را می‌برد و هوش مصنوعی در آستانه افزایش سرعت اکتشافات جدید با شتابی است که قبلا هرگز ندیده بودیم. یکی از بزرگ‌ترین تأثیرات آن تاکنون، ساخت داروهای جدید است.

ابزارهای هوش مصنوعی می‌توانند روند کشف دارو را به میزان قابل توجهی سرعت بخشند و برخی از شرکت‌ها در حال حاضر روی داروهای سرطانی که به این روش ساخته شده‌اند، کار می‌کنند. اولویت اصلی بنیاد گیتس در هوش مصنوعی این است که اطمینان حاصل کند این ابزارها برای رسیدگی به مسائل بهداشتی مانند ایدز، سل و مالاریا که به‌طور نامتناسبی فقیرترین افراد جهان را درگیر می‌کند، استفاده می‌شوند.

تحقیقات شگفت‌انگیز

من معتقدم ظرفیت زیادی برای استفاده از هوش مصنوعی برای بهبود زندگی در کشورهایی با درآمد کم و متوسط وجود دارد. اخیرا در سفری به سنگال با چندین نوآور از کشورهای در حال توسعه ملاقات کردم.

آنها تحقیقات شگفت‌انگیز هوش مصنوعی را با این هدف انجام می‌دهند که روزی به نفع مردم جوامع خودشان به‌کار گرفته شود. بسیاری از کارهای آنها هنوز در مراحل اولیه توسعه است، اما زمینه را برای رونق این فناوری در اواخر دهه ۲۰۲۰ فراهم می‌کند. ما شاهد مقدار قابل توجهی خلاقیت هستیم.

تلاش نوآوران

تیم‌هایی که ملاقات کردم در حال تحقیق هستند که چگونه هوش مصنوعی می‌تواند با پاتوژن‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک مبارزه کند، به افراد کمک کند تا خطر ابتلا به HIV را بهتر ارزیابی کنند، دسترسی به اطلاعات پزشکی را برای کارکنان بهداشتی راحت‌تر کند و موارد دیگر. من از نحوه تلاش نوآوران کشورهای در حال توسعه برای مقابله با برخی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش روی جوامع خود شگفت‌زده شدم.

این آمار هولناک را درنظر بگیرید: هر 2 دقیقه یک زن هنگام زایمان یا در دوران بارداری می‌میرد. تیمی از هند امیدوار است از هوش مصنوعی برای بهبود این وضعیت استفاده کند. مدل زبان بزرگ ARMMAN روزی به‌عنوان کمکی برای کارکنان بهداشتی عمل می‌کند که در درمان حاملگی‌های پرخطر فعال هستند.

می‌توان آن را هم به زبان انگلیسی و هم به زبان تلوگو(یکی از زبان‌های پرگویش در هند) استفاده کرد و جالب‌ترین بخش این است که به‌طور خودکار با سطح تجربه شخصی که از آن استفاده می‌کند تنظیم می‌شود؛ چه یک پرستار کاملا تازه‌کار یا یک ماما با چندین دهه تجربه.

من معتقدم پتانسیل زیادی برای استفاده از هوش مصنوعی برای بهبود زندگی در کشورهای با درآمد کم و متوسط وجود دارد. اخیرا در سفری به سنگال با چندین نوآور از کشورهای در حال توسعه ملاقات کردم. آن‌ها تحقیقات شگفت‌انگیز هوش مصنوعی را با این هدف انجام می‌دهند که روزی به نفع مردم جوامع خودشان به کار گرفته شود. بسیاری از کارهای آن‌ها هنوز در مراحل اولیه توسعه است، اما زمینه را برای رونق این فناوری در اواخر دهه ۲۰۲۰ فراهم می کند.

ما شاهد مقدار قابل توجهی خلاقیت هستیم. تیم‌هایی که من ملاقات کردم در حال تحقیق هستند که چگونه هوش مصنوعی می‌تواند با پاتوژن‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک مبارزه کند، به افراد کمک کند تا خطر ابتلا به HIV را بهتر ارزیابی کنند، دسترسی به اطلاعات پزشکی را برای کارکنان بهداشتی راحت‌تر کنند و موارد دیگر. من از نحوه تلاش نوآوران کشورهای در حال توسعه برای مقابله با برخی از بزرگترین چالش‌های پیش روی جوامع خود شگفت‌زده شدم.

این آمار هولناک را در نظر بگیرید: هر دو دقیقه یک زن در هنگام زایمان یا در دوران بارداری می‌میرد. تیمی از هند امیدوار است از هوش مصنوعی برای بهبود این وضعیت استفاده کند. مدل زبان بزرگ ARMMAN روزی به عنوان کمکی برای کارکنان بهداشتی عمل می‌کند کهدر درمان حاملگی‌های پرخطر فعال هستند.

می‌توان آن را هم به زبان انگلیسی و هم به زبان تلوگو استفاده کرد، و جالب‌ترین بخش این است که به طور خودکار با سطح تجربه شخصی که از آن استفاده می‌کند تنظیم می‌شود؛ چه یک پرستار کاملا تازه‌کار یا یک ماما با چندین دهه تجربه.

برای چنین پروژه‌هایی راهی طولانی در پیش است. موانع مهمی مانند نحوه افزایش مقیاس پروژه‌ها بدون از دست دادن کیفیت و نحوه ارائه دسترسی کافی برای اطمینان از عملکرد آن‌ها در طول زمان باقی مانده است.

برای به حداکثر رساندن سود آن‌ها، ما باید با برخی از خطرات گسترده مرتبط با هوش مصنوعی، از جمله سوگیری و توهم مقابله کنیم. توهم به مواقعی اشاره دارد که یک سیستم هوش مصنوعی با اطمینان ادعایی می‌کند که درست نیست، این می‌تواند در زمینه پزشکی فاجعه بار باشد.

برخی از محققان فکر می‌کنند توهمات مشکلی ذاتی در فناوری هوش مصنوعی است، اما من موافق نیستم. من خوشبین هستم که در طول زمان می‌توان به مدل‌های هوش مصنوعی آموزش داد که واقعیت را از غیر آن تشخیص دهند. برای مثال OpenAI در این زمینه کار امیدوارکننده‌ای انجام می دهد. (مایکروسافت سرمایه‌گذار و شریک اصلی در OpenAI است.)

ما همچنین باید مطمئن شویم که محصولات هوش مصنوعی برای افرادی که از آن‌ها استفاده می‌کنند، طراحی شده است. برای مثال، من بابت یک معلم مبتنی بر هوش مصنوعی به نام Somanasi هیجان‌زده هستم. ابزارهای آموزشی هوش مصنوعی که امروزه به صورت آزمایشی مورد استفاده قرار می گیرند، بسیار اهمیت دارند. این برنامه برای هماهنگی با برنامه درسی محلی کنیا نوشته شده و همچنین با توجه به ژس‌زمینه فرهنگی طراحی شده است تا برای دانش آموزانی که از آن استفاده می‌کنند، احساس آشنایی داشته باشد.

اگر اکنون سرمایه‌گذاری هوشمندانه‌ای انجام دهیم، هوش مصنوعی می‌تواند جهان را به مکانی عادلانه‌تر تبدیل کند. این می‌تواند زمان فاصله بین زمانی که فرد ثروتمند یک نوآوری دریافت می‌کند و زمانی که فرد فقیر دریافت می‌کند، کاهش دهد یا حتی حذف کند.

در کشورهای پردرآمد مانند ایالات متحده، من معتقدم که ما ۱۸ تا ۲۴ ماه با سطوح قابل توجه استفاده از هوش مصنوعی توسط جمعیت عمومی فاصله داریم. در کشورهای آفریقایی، من انتظار دارم که در سه سال یا بیشتر سطح قابل مقایسه‌ای از استفاده را ببینیم. هنوز شکاف وجود دارد، اما بسیار کوتاه‌تر از تاخیرهایی است که در سایر نوآوری‌ها دیده‌ایم.

کاهش این شکاف کلیدی برای کاهش نابرابری در سراسر جهان است. حتی در زمان‌های چالش‌برانگیز، وقتی به این فکر می‌کنم که چگونه می‌توان از هوش مصنوعی برای رساندن فناوری‌های بازی‌گردان به افرادی که به آن‌ها نیاز دارند، سریع‌تر از همیشه استفاده کرد، نسبت به آینده خوش‌بین هستم.

منبع: همشهری