(عکس) اولین تانک ارتش آمریکا؛ زره‌پوشی با طراحی رنو
تانک M1917 با استانداردهای امروزی تانک قابل توجهی نبود. اما زمانی که برای اولین بار معرفی شد تانک بسیار توانمند و شگفت انگیزی به شمار می رفت. این خودرو زرهی شش و نیم تنی به یک مسلسل پشتیبانی پیاده نظام ۳۷ میلیمتری یا یک مسلسل ۰.۳۰ میلیمتری مجهز می شد که هر دو روی یک سکوی گرد قرار می گرفتند.
وقتی ایالات متحده در سال ۱۹۱۷ وارد جنگ جهانی اول یا همان جنگ بزرگ شد، هیچ خودروی زره پوشی نداشت.
تانک M1917 با استانداردهای امروزی تانک قابل توجهی نبود. اما زمانی که برای اولین بار معرفی شد تانک بسیار توانمند و شگفت انگیزی به شمار می رفت. این خودرو زرهی شش و نیم تنی به یک مسلسل پشتیبانی پیاده نظام ۳۷ میلیمتری یا یک مسلسل ۰.۳۰ میلیمتری مجهز می شد که هر دو روی یک سکوی گرد قرار می گرفتند
این تانک دارای یک برجک با چرخش ۳۶۰ درجه بود که به آن امکان می داد در همه جهات تیراندازی کند. همچنین این تانک از یک زره فولادی ۱.۵ سانتیمتری با رویه تقویت شده سود می برد که از خدمه محافظت می کرد.
موتور گازوئیلی با قدرت ۴۲ اسب بخار نیروی لازم برای حرکت این تانک ۶.۵ تنی را فراهم می کرد، بنابراین انتظار نداشته باشید که این تانک با سرعتی فراوان در جاده حرکت کند. با این وجود، سرعت ۹ کیلومتر بر ساعت این تانک در زمان خود کافی بود، به ویژه از آن جهت که یک خودرو زرهی برای پشتیبانی پیاده نظام و نه یک پیشقراول برای پیشروی در نظر گرفته می شد.
از آنجایی که M1917 یک نسخه تحت لیسانس از تانک فرانسوی Renault FT با تغییراتی بود که بر اساس استانداردهای آمریکایی ها روی آن اعمال شده بود و البته طراحی اولیه آن نیز بهبود یافته بود، این تانک تفاوت هایی اندک با نسخه فرانسوی داشت.
برخی از این تغییرات شامل یک مسلسل کالیبر ۰.۳۰ بود که از مهمات آمریکایی استفاده می کرد، جایگزینی موتور رنو با یک موتور Buda، قرار دادن اگزوز در سمت چپ تانک و استفاده از چرخ های فولادی دارای پولی هرز گرد.
از آنجایی که M1917 یک تانک آمریکایی تحت لیسانس تانک فرانسوی Renault FT بود، می توانید بگویید که هر دو تانک میراث یکسانی دارند. با این وجود می توانید نشانه هایی از طراحی این دو تانک را در تانک های مدرن ببینید. برای مثال تقریباً تمام تانک های اصلی امروزی مانند تانک ام ۱ آبرامز، دارای برجک گردان ۳۶۰ درجه ای هستند.
یک تانک مدرن امروزی، تانک آلمانی لئوپارد ۲ نیز از موتوری استفاده می کند که در قسمت عقب نصب شده است. این ویژگی اولین بار در تانک Renault FT/M1917 دیده شد که ساختار آرایشی مشابهی داشت، برخلاف تانک های سنگین سری مارک بریتانیا که در آن ها موتور در داخل بخش حضور خدمه قرار می گرفت.
اگر چه تانک M1917 هرگز در میدان نبرد شلیک نکرد و هیچ وقت با حریف قابلی روبرو نشد، همچنان یک طراحی قابل توجه داشت.
این تانک به عنوان مبنایی برای تانک های مدرن عمل کرد و پیشگام طراحی تانک و تولید آن در ایاللات متحده بود. بدون M1917 نمی توانستیم تانک های افسانه ای مانند ام ۴ شرمن یا ام ۶۰ پتن را داشته باشیم.
منبع: روزیاتو
