با شروع اردیبهشت به تماشای قدیمی‌ترین بارش شهابی بنشینید

بارش شهابی شلیاقی که قدیمی‌ترین بارش شهابی ثبت شده است، بیشترین درخشش خود را از دوم تا سوم اردیبهشت به نمایش می‌گذارد.

یک رویداد بارش شهابی سالیانه معروف به بارش شهابی شلیاقی(Lyrid) که از اواسط تا اواخر آوریل(اوایل اردیبهشت) رخ می‌دهد، نزدیک است.

به نقل از آی‌ای، بارش شهابی شلیاقی قدیمی‌ترین بارش شهابی ثبت شده است که هنوز قابل مشاهده است.

گفتنی است که این بارش شهابی اولین بار در سال ۶۸۷ قبل از میلاد ثبت شده است.

این انفجار شهاب سنگی را می‌توان از سراسر جهان مشاهده کرد.

در طول فعالیت این بارش شهابی، زمین از میدان بقایایی دنباله‌دار C/۱۸۶۱ G۱ تاچر(C/۱۸۶۱ G۱ Thatcher) عبور می‌کند.

این بقایا در جو زمین می‌سوزند و رگه‌های درخشانی از نور به نام شهاب‌ها یا در اصطلاح رایج‌تر، ستاره‌های دنباله‌دار ایجاد می‌کنند.

کارشناسان می‌گویند، در اوج این بارش معمولاً ۱۰ تا ۲۰ شهاب در هر ساعت تولید می‌شود.

موزه سلطنتی گرینویچ(RMG) اعلام کرد: این قدیمی‌ترین بارش شهابی ثبت ‌شده است که هنوز قابل مشاهده است و اولین بار در سال ۶۸۷ قبل از میلاد ثبت شده است.

با توجه به شرایط زمین، بهترین زمان برای تماشای بارش شهابی شلیاقی از غروب ۲۱ آوریل(دوم اردیبهشت) تا سپیده دم ۲۲ آوریل(سوم اردیبهشت) شروع می‌شود. پیش‌بینی می‌شود اوج آن در روز ۲۲ آوریل در ساعت ۰۹:۲۳ به وقت جهانی(۱۲:۵۳ ظهر به وقت ایران) روی دهد.

کارشناسان می‌گویند، اوج بارش شهابی شلیاقی کوتاه است و مانند برخی دیگر از بارش‌های شهابی چند هفته امتداد ندارد.

ضمن اینکه تماشای این بارش شهابی ممکن است با ظاهر شدن ماه کامل در آسمان همزمان باشد، زیرا ماه کامل در روز ۲۳ آوریل ۲۰۲۴ در ساعت ۲۳:۴۹ به وقت جهانی نمایان می‌شود.

انتظار می‌رود بارش شهابی شلیاقی از ۱۵ تا ۲۹ آوریل ۲۰۲۴ به طول بیانجامد.

بارش‌های شهابی شلیاقی در سراسر آسمان دیده می‌شوند. مسیر آنها را می‌توان ردیابی کرد و به نظر می‌رسد آنها در صورت فلکی شلیاق(Lyra)، به طور خاص از ستاره آلفا شلیاق یا کرکس نشسته(Vega) ظاهر شده‌اند، اما این شهاب‌ها در واقعیت هیچ ارتباطی با این گروه دوردست از ستارگان ندارند.

جهتی که به نظر می‌رسد این شهاب‌ها از آن می‌آیند، توسط حرکت زمین و خود آنها تعیین می‌شود. همه شهاب‌ها تقریباً به موازات یکدیگر و به مانند خطوط ترافیکی در یک بزرگراه می‌آیند.

منجمان می‌گویند در یک آسمان تاریک و بدون حضور ماه، ۱۰ تا ۱۵ شهاب در هر ساعت قابل رصد خواهد بود. البته جهش‌های غیرمنتظره این شهاب‌ها می‌تواند منجر به نرخ ۱۰۰ شهاب در ساعت شود.

با این حال، شهاب‌های شلیاقی برای افرادی که از نیم‌کره جنوبی زمین می‌خواهند آن را تماشا کنند، به شکل قابل ‌توجهی قابل ‌مشاهده نخواهند بود، زیرا نقطه تابشی این بارش شهابی بر فراز بخش شمالی آسمان زمین قرار دارد.

کارشناسان می‌گویند، یک شهاب در این بارش شهابی به ندرت فوق‌العاده درخشان می‌شود، به طوری که بتواند حتی از سیارات درخشان‌ از جمله زهره که به عنوان درخشان‌ترین شیء شناخته می‌شود، پیشی بگیرد و به عنوان یک توپ آتشین طبقه‌بندی شود.

بینندگانی که امیدوارند بارش شهابی شلیاقی را تماشا کنند، باید به مناطقی با حداقل آلودگی نوری بروند تا تجربه‌ای بی‌نظیر از تماشای این بارش شهابی داشته باشند. همچنین به آنها توصیه می‌شود اجازه دهند چشم‌هایشان به ‌مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه به تاریکی آسمان عادت کند.

منبع: ایسنا