«جکوزی ناامیدی»؛ خطرناک‌ترین نقطۀ اقیانوس کجاست؟
این آبگیر راکد شور در ته خلیج مکزیک به قدری سمی است که هر خرچنگ و دوزیست بدشانسی که به درونش بیفتد، کشته و مومیایی می‌شود.
فرادید| «جکوزی یا حوضچه ناامیدی» نام یک آبگیر کشنده از آب بسیار شور در انتهای خلیج مکزیک است. شرایط این آبگیر به قدری کشنده است که فقط باکتری‌ها و تعداد انگشت‌شماری از حیوانات می‌توانند در آن زنده بمانند.
به گزارش فرادید، محققان این حوضچه آب داغ را طی یک سفر اکتشافی در سال ۲۰۱۵ در حال بررسی تراوشات سرد اعماق خلیج مکزیک کشف کردند. تراوشات سرد مکان‌هایی هستند که در آن‌ها، هیدروکربن‌ها (اجزای اصلی نفت و گاز) از کف دریا خارج شده و وارد آب می‌شوند. در خلیج مکزیک، هیدروکربن‌ها با جابجایی ورقه‌های نمک در پوسته زمین خارج می‌شوند. این ورقه‌های نمک میلیون‌ها سال پیش با تبخیر آب از یک دریای باستانی شکل گرفتند.
تیم اعزامی پس از مشاهده خرچنگ‌ها و موجودات مختلف دیگر که داخل این آبگیر کاسه‌مانند مرده بودند، این تراوش سرد خاص را «جکوزی داغ ناامیدی» نامیدند. این تراوش تقریباً ۱۰۰۰ متر زیر امواج قرار دارد و ۳۰.۵ متر قطر و ۳.۷ متر عمق آن است.
آب‌های شور این حوضچه ناشی از هیدروکربن‌هایی هستند که از میان صفحات مدفون نمک به بالا حباب می‌شوند. آب اینجا چهار برابر شورتر است، بنابراین بسیار متراکم‌تر از آب دریای اطرافِ «تراوش سرد» است و از مخلوط شدن این دو جلوگیری می‌کند.
دمای آب داخل آبگیر به ۱۹ درجه سانتیگراد می‌رسد که علاوه بر شوری زیاد، شرایط مرگباری را برای بیشتر موجودات زنده ایجاد می‌کند. آب شور سطوح بالایی سولفید هیدروژن و متان نیز دارد که فقط موجودات خاصی مانند صدف‌ها توان تحمل آن را دارند.
موجوداتی که در حوضچه داغ ناامیدی می‌افتند، مانند این خرچنگ، به ندرت از آن بیرون می‌آیند
حوضچه با دیوارهای شیب‌دار محصور شده که با جریان‌های معدنی قرمز، زرد و سفید و همچنین بسترهای صدف پوشانده شده است.
در ویدئویی که یک محقق از این اکتشاف با یک زهپاد (ROV) گرفته، با سرریز مواجه می‌شویم، جایی که آب شور داخل آبگیر مانند یک آبشار روی لبه می‌ریزد. محققان به موجودات مومیایی شده در داخل آبگیر نیز اشاره کرده‌اند.
مترجم: زهرا ذوالقدر
