«آخرالزمان اِسپرم» چیست و چگونه اتفاق می‌افتد؟
در طی چند دهه گذشته، شواهد علمی نگران‌کننده‌ای از کاهش قابل توجه تعداد اسپرم در مردان در سراسر جهان به دست آمده است. این پدیده، که به عنوان اسپرماگدون یا «آخرالزمان اسپرم» شناخته می‌شود، پیامدهای بالقوه فاجعه‌باری برای آینده باروری انسان و بقای نسل بشر به همراه دارد.
فرادید| طی 50 سال گذشته تعداد اسپرم مردان بیش از نصف شده است؛ رویدادی که می‌تواند عواقب شدیدی برای آینده نسل انسان‌ها داشته باشد و به یک آخرالزمان واقعی منجر شود که در آن ادامۀ نسل بشر با بحران جدی مواجه خواهد بود.
به گزارش فرادید؛ کاهش شدید تعداد اسپرم‌ها از دهه 1970 مستند شده است، اما تا دهه 1990 این مسئله توجه علمی مناسبی را جلب نکرده بود. در سال 2017، شانا سوان، اپیدمیولوژیست تولیدمثل و تیمش در دانشکده پزشکی آیکان در مونت سینای، نیویورک، یک متاآنالیز از 185 مطالعه از بیش از 42 هزار مرد بین سال‌های 1973 تا 2011 منتشر کردند؛ این بزرگترین مطالعه در نوع خود به حساب می‌آمد.
نتایج این مطالعۀ گسترده نشان داد که غلظت اسپرم در هر میلی‌لیتر منی و تعداد کل اسپرم‌ها در هر نمونه، در مردان آمریکای شمالی، اروپا و استرالیا بین 50 تا 60 درصد کاهش یافته است. اگر این کاهش با این نرخ ادامه یابد، تعداد اسپرم مردان تا اواسط دهه 2040 می‌تواند به «صفر» برسد.
عوامل اسپرماگدون
ویژگی‌های مختلف زندگی مدرن به عنوان علل احتمالی این کاهش مطرح شده‌اند؛ از جمله آلودگی، مصرف الکل و مواد مخدر، افزایش دما به دلیل گرمایش جهانی، استرس، رژیم غذایی نامناسب، سبک زندگی بی‌تحرک و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مانند آفت‌کش‌ها.
محققان به ویژه به آلاینده‌هایی که «مواد شیمیایی مختل‌کننده غدد درون‌ریز» یا به اختصار (EDC) نامیده شده‌اند به عنوان یکی از عوامل احتمالی اشاره کرده‌اند. این مواد شیمیایی که در بسیاری از محصولات روزمره مانند پلاستیک، لوازم آرایشی و مواد غذایی فرآوری شده یافت می‌شوند، می‌توانند تعادل هورمونی بدن را مختل کنند و بر تولید اسپرم تأثیر منفی بگذارند.
مطالعات دیگر نیز رابطه‌ای بین چاقی و تعداد کم اسپرم یا کاهش تحرک اسپرم پیدا کرده‌اند. چربی اضافی بدن می‌تواند التهابی ایجاد کند که تعادل هورمونی لازم برای تولید اسپرم را مختل می‌کند.
عواقب احتمالی چیست؟
کاهش تعداد اسپرم در صورتی که به زیر سطح مشخصی برسد می‌تواند عواقبی برای باروری انسان داشته باشد. در ضمن بسیاری از آلودگی‌های شیمیایی که به باروری آسیب می‌زنند، همچنین منجر به تولد نوزادانی با اختلالات تولیدمثلی بیشتر می‌شوند؛ اختلالاتی مانند بیضه‌های نزول‌نیافته، ناهنجاری‌های تناسلی و آلت تناسلی کوچکتر.
همچنین رابطه‌ای بین کاهش تعداد اسپرم و افزایش نرخ سرطان بیضه در میان مردان جوان وجود دارد.
اما در نهایت تنها خبر خوب این است که حداقل برخی از آسیب‌ها قابل بازگشت هستند؛ البته به شرطی که اقدام جدی انجام شود. رژیم‌های غذایی سالم و متعادل، کاهش وزن و ترک سیگار مواردی هستند که می‌توانند به افزایش تعداد اسپرم منجر شوند.
