اگر یک سیاه چاله سرگردان وارد منظومه شمسی شود، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟

چندی پیش دانشمندان متوجه شدند که یک سیاه چاله غول‌پیکر با سرعتی بسیار بالا در فضای میان‌ستاره‌ای حرکت می‌کند. این سیاه چاله پیش می‌رفت و هر آنچه در مسیرش قرار داشت را نابود می‌کرد. اگر روزی در اخبار علمی مشاهده کنیم که یک سیاه چاله سرگردان وارد منظومه شمسی شده است، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟

وارد شدن یک سیاه چاله بزرگ به منظومه شمسی سبب ویرانی وحشتناک خواهد شد

وارد شدن یک سیاه چاله به منظومه شمسی غیرممکن نیست. به‌عنوان مثال اگر دو سیاه چاله غول‌پیکر در حال رقص گرانشی باشند و ناگهان فرآیند ادغام دو کهکشان رخ دهد، سیاه چاله سوم وارد ماجرا می‌شود. در این حالت گرانش شدید باعث می‌شود که یک سیاه چاله با سرعتی وحشتناک به نقطه‌ای از فضا پرتاب شود. طبیعتا این خبر خوبی برای ستاره‌ها و سیاره‌های حاضر در مسیر سیاه چاله نخواهد بود.

پیش از اینکه این موقعیت فرضی را تصور کنیم، بیایید ابتدا یک باور اشتباه را برای همیشه از بین ببریم. سیاه چاله قدرت گرانشی فوق‌العاده زیادی دارد؛ اما همچون یک جاروبرقی فضایی عمل نمی‌کند. در واقع با توجه به میزان جرم سیاه چاله قدرت گرانشی آن تا فاصله خاصی تاثیرگذار خواهد بود. اینگونه نیست که یک سیاه چاله بتواند هرچیزی که در اطرافش قرار دارد را ببلعد. به‌همین‌خاطر اگر روزی یک سیاه چاله وارد منظومه شمسی شود، می‌توان با توجه به فاصله و جرمی که دارد انتظار نتایج گوناگونی را داشته باشیم.

تاثیر گرانشی یک سیاه چاله کوچک

به‌طورکلی دانشمندان با سه نوع سیاه چاله آشنایی دارند. سیاه چاله های آغازین ممکن است در نتیجه نوسانات شدید روزهای اولیه پدیدار شدن جهان شکل گرفته باشند و معمولا فوق‌العاده کوچک هستند. از نظر تئوری این سیاه‌ چاله ها حتی می‌توانند شعاعی به‌اندازه یک اتم داشته باشند. طبیعتا پدیدار شدن یک سیاه چاله با این ابعاد تاثیر خاصی در منظومه شمسی نخواهد گذاشت.

همچنین ممکن است سیاه چاله های کوچک جرمی معادل چند کره زمین داشته باشند و نیروی گرانش محدودی را به‌محیط اطراف خود وارد کنند. به‌عنوان مثال همین الان نیز دانشمندان متوجه شده‌اند که مدار سیاره‌های بیرونی منظومه شمسی تحت نیروی گرانش یک جرم پنهان قرار دارد. برخی تصور می‌کنند که این جرم پنهان سیاره نهم است و برخی دیگر نیز آن را یک سیاه چاله کوچک می‌نامند.

حضور یک غول پنهان فضایی در اطراف کره زمین

در دسته دوم سیاه چاله های ستاره‌ای قرار می‌گیرند. این سیاه چاله ها ممکن است جرمی معادل ۵ تا ۱۰۰ برابر خورشید را داشته باشند و در پایان چرخه حیات یک ستاره بزرگ ایجاد می‌شوند. در دسته سوم نیز سیاه چاله های کلان‌جرم قرار می‌گیرند. سیاه چاله های وحشتناکی که بین ۱۰۰ هزار تا میلیاردها برابر خورشید جرم دارند و در نتیجه ادغام سیاه چاله های ستاره‌ای به‌وجود می‌آیند.

اگر یک سیاه چاله ستاره ای یا کلان جرم سرگردان به منظومه شمسی نزدیک شود، مطمئن باشید که اخبار نجوم فورا از تحلیل‌های آخرالزمانی و وحشتناک پر خواهد شد. ورود این سیاه چاله ها به‌معنی آغاز یک فاجعه بسیار بزرگ خواهد بود. حتی اگر یک سیاه چاله بزرگ از دورترین نقطه منظومه شمسی یعنی ابر اورت گذر کند، سیارک‌ها و دنباله‌دارها به‌شدت منحرف خواهند شد و به‌سمت زمین پرتاب می‌شوند.

در این حالت زمین توسط سیارک‌های مختلف بمباران می‌شود و شاهد یک انقراض دسته‌جمعی شدید خواهیم بود. اگر سیاه چاله سرگردان حدود ۱۰۰ واحد نجومی (هر واحد نجومی معادل فاصله زمین تا خورشید) به ما نزدیک‌تر شود و در کنار مدار پلوتو قرار گیرد، شاهد تغییرات شدید در سیاره‌های بیرونی منظومه شمسی خواهیم بود. مدار اورانوس، نپتون و پلوتو تغییر خواهند کرد و اتفاقات پیش‌بینی نشده برای سایر سیاره ها رخ می‌دهد.

حالا بیایید تصور کنیم که سیاه چاله سرگردان در منظومه شمسی از مدار پلوتو بگذرد و وارد مدار اورانوس شود. در این حالت ما نیز فشار گرانشی سیاه چاله را مستقیما احساس خواهیم کرد. همچنین اورانوس و پلوتو دیگر تحت تاثیر گرانش خورشید قرار نخواهند داشت و به‌دور سیاه چاله می‌گردند.

در این هنگام مدار زمین نیز تغییر خواهد کرد. در ابتدا متوجه می‌شویم که فصل‌ها دیگر مثل گذشته نیستند. سپس نوبت به یک عصر یخبندان شدید یا افزایش دما به‌صورت جهنمی می‌رسد. به‌صورتی که حیات روی کره زمین کاملا از بین می‌رود. حالا بیایید تصور کنیم که سیاه چاله حتی از مدار سیاره زحل نیز بگذرد. در این حالت فشار گرانشی سیاه چاله به کره زمین از فشار گرانشی خورشید نیز فراتر خواهد رفت.

به‌همین‌خاطر ما از منطقه کمربند حیات ستاره خود خارج می‌شویم. به‌بیان ساده‌تر دیگر امکان وجود آب به‌صورت مایع در سطح کره زمین وجود نخواهد داشت. البته توجه داشته باشید که در این مثال ما یک سیاه چاله متوسط را در نظر گرفته‌ایم. اگر یک سیاه چاله سرگردان کلان‌جرم وارد منظومه شمسی شود، ماجرا از همان ابتدا فاجعه‌وار خواهد بود.

حالا بیایید تصور کنیم که سیاه چاله متوقف نشده و همچنان به‌سمت خورشید پیش می‌رود. اگر سیاه چاله از مدار مشتری عبور کند، کره زمین نیز فشار گرانشی وحشتناکی را تجربه خواهد کرد. به‌همین‌خاطر ما به‌جای خورشید به دور سیاه چاله خواهیم گشت. مشخص است که در این مرحله چیزی به‌اسم حیات باقی نمانده است. بیایید کمی جلوتر برویم و سیاه چاله را بین زمین و مریخ تصور کنیم.

در این حالت کل اقیانوس‌های کره زمین به‌خاطر گرانش شدید بخار خواهند شد و سطح زمین با مواد مذاب پر می‌شود. پیش رفتن بیشتر سیاه چاله نیز باعث می‌شود که تنها سیاره‌های باقی‌مانده منظومه شمسی یعنی زمین، زهره و عطارد به یک تاریکی ابدی کشیده شوند. در پایان نیز نوبت به خورشید می‌رسد که در برابر فشار شدید سیاه چاله سر خم کند و دچار فروپاشی گردد.

البته توجه داشته باشید احتمال اینکه یک سیاه چاله بزرگ وارد منظومه شمسی شود بسیار پایین است. ما معمولا نگران برخورد سیارک‌ها با زمین هستیم؛ زیرا آنها بسیار پرتعداد هستند. هرچند در مورد سیاه چاله مسئله اینگونه نیست. یک تفاوت دیگر هم در این زمینه وجود دارد. بشر ممکن است بتواند از سیاره زمین در برابر برخورد سیارک دفاع کند؛ اما در برابر سیاه چاله هیچ‌ کاری از دست ما بر نمی‌آید. به‌همین‌خاطر بهتر است خیلی نگران نباشیم.

منبع: خبرآنلاین