مقایسه جنگنده های چندمنظوره اف-۳۵ لایتنینگ ۲ و رافال داسو؛ کدام بهتر است؟

بله، خوانندگان عزیز، در اینجا ما دوباره با یک مسابقه روی کاغذ دیگر بین جنگنده پنهانکار نسل پنجمی F-35 Lightning II ساخت لاکهید مارتین و یک طرح هواپیمای رقیب در خدمت شما هستیم.

مقایسه مستقیم ویژگی های Lightning II و Rafale

در ابتدا همه چیز را با مقایسه صرف دو جنگنده بر اساس ویژگی ها و تجهیزاتشان آغاز می کنیم:

رافال

بنابراین، تنها بر اساس جدول بالا، به نظر می رسد که Rafale فرانسوی تقریباً در تمام دسته ها نسبت به همتای آمریکایی خود برتری دارد. سرعت، برد، سقف پرواز و نرخ صعود همه به نفع پرنده جنگی فرانسوی است. رافال دارای دو موتور است، به این معنی که اگر یک موتور خاموش شود (از کار بیفتد)، حداقل یک موتور پشتیبان وجود دارد که خلبان می تواند برای بازگشت ایمن به پایگاه از آن استفاده کند، در حالی که تک موتور در F-35 به این معنی است که در صورت خرابی موتور، تنها گزینه پیش برنده لایتنینگ ساختار SOL (سیستم فرود کوتاه) خواهد بود.

آخرین اما نه کم‌اهمیت ترین موضوع اینکه، رافال برخلاف هزینه های توسعه و تولید اف-۳۵ که بسیار خبرساز شده است، پروژه مقرون به صرفه و بی سروصدایی در این زمینه بوده است.

بنابراین، به نظر می رسد که رافال علیرغم همه هیاهویی که پیرامون Lightning II وجود دارد، در مقایسه رو در رو، برنده است. اما آیا چنین است؟

اف-۳۵ لایتنینگ ۲

به قول لی کورسو، مجری و مفسر افسانه ای کالج ESPN GameDay، «نه این قدر سریع، دوست من!»

در یک مورد، با وجود ویژگی های چشمگیر رافال، این جنگنده همچنان یک جنگنده نسل ۴.۵ است. اگرچه سطح مقطع راداری (RCS) به میزان قابل توجهی کاهش یافته است، اما همچنان دارای یک RCS بیشتر و بزرگ تر نسبت به جنگنده نسل پنجمی F-35 است. همچنین از برتری های F-35 می توان به قابلیت پنهانکاری آن اشاره کرد.

توانایی اجتناب از شناسایی توسط رادارهای دشمن، چه رادارهای زمینی و چه هواپیماهای دشمن را نمی توان دست کم گرفت. با توجه به اینکه چین و روسیه هر دو جنگنده‌های پنهانکار خود را توسعه داده‌اند، نیروهای هوایی متحدان ایالات متحده در اقیانوس اطلس، اقیانوس هند و اقیانوس آرام نمی‌توانند خطر کنند.

و اگرچه یکی از معروف‌ترین دیالوگ های فیلم ایندیانا جونز این است که «سن مهم نیست، مسافت پیموده شده مهم است»، اما واقعیت این است که F-35 از همتای فرانسوی خود جدیدتر است: این جنگنده اولین پرواز خود را در سال ۲۰۰۶ انجام داد و اولین بار در ۲۰۱۵ عملیاتی شد; در مقابل، Rafale A متعلق به اواخر قرن بیستم است و اولین پرواز خود را در سال ۱۹۸۶ انجام داد، پس از آن رافال C در سال ۱۹۹۱ به بهره برداری رسیده و در سال ۲۰۰۱ عملیاتی شد. و همانطور که آروا مولود اوغلو در مقاله ای در فوریه ۲۰۲۲ برای Politics Today گفت:

«اف-۳۵ و رافال هواپیماهای جنگی بسیار مدرن و توانمندی هستند، اما رافال در دهه ۱۹۹۰ طراحی شد، به این معنی که از طریق ارتقاء ها با نیازهای جنگ هوایی مدرن سازگار شده است. از سوی دیگر، F-35، از همان ابتدا در امتداد این مفاهیم و الزامات توسعه یافته است.»

به دلیل هزینه های اضافی فوق الذکر برای F-35، منطقی است که تصویر کنیم جنگنده ساخت لاکهید مارتین گران تر از جنگنده ساخت داسو است. بنابراین، خواندن این مقاله در ژانویه ۲۰۲۳ در SSBCrackExams به قلم سیدانت ساندو را می خوانید کمی حیرت زده و غافلگیر می شوید:

«با وجود پیشرفته‌تر و کمی سنگین‌تر بودن، خرید F-35 به دلیل اقتصاد مقیاس و تولید کارآمدتر، ارزان‌تر است؛ این هواپیما برای صادرات حدود ۱۴۰ میلیون دلار فروخته می‌شود، در حالی که رافال حدود ۲۴۵ میلیون دلار برای هر فروند هواپیما فروخته شده است. .. هر قراردادی در اقتصادهای توسعه یافته که رافال برای آن با F-35 رقابت می کرد، بازنده بوده است.»

در مورد مشکلات مربوط به قابلیت اطمینان بودن F-35، خریداران خارجی این هواپیما – از استرالیا گرفته تا اسرائیل، ژاپن و کره جنوبی – هیچکدام با این مشکلات و نقص ها مواجه نشده اند. همه آنها از عملکرد جنگنده نسل پنجمی خود کاملاً راضی هستند. این ما را به نکته دیگری که توسط آروا مولوت اوغلو گفته شده است، یعنی مزایای قابلیت همکاری و تعامل پذیری که هواپیمای لاکهید به روی میز آورده است، می رساند.

و انتخاب برنده دشوار است

به نقل از سیدانت ساندو:

«صادقانه بگویم، انتخاب بین این دو کار دشواری است، اما بسته به نیاز، می‌توان به نتیجه ای دقیق رسید».

به نظر من، با وجود همه مشکلات و فراز و فرودهای این پروژه، رای اعتماد بسیاری از کشورهایی که از جت اف-۳۵ استفاده می‌کنند، همراه با برتری فناوری ارائه شده با قابلیت پنهان‌کاری، تعادل را به نفع F-35 تغییر می‌دهد. با این وجود داسو رافال هنوز هم یک هواپیمای جنگی فوق العاده است.

منبع: روزیاتو