آغاز اولین جنگ هوش مصنوعی جهان؛ چین در حال پیروزی بر ایالات متحده

در فوریه ۲۰۲۴، گوگل رسماً تعهد خود را مبنی بر توسعه ندادن هوش مصنوعی برای تسلیحات نظامی منتشر کرد. این تغییر رویه، سیگنالی است که نشان می دهد شرکت های خصوصی اکنون این فناوری را برای کاربردهای نظامی اجتناب ناپذیر می بینند – و این تصمیم می تواند به ایالات متحده اجازه دهد تا برنامه های تسلیحاتی مبتنی بر هوش مصنوعی خود را تسریع بخشد. 

با این حال، وقتی صحبت از برتری هوش مصنوعی در جنگ به میان می‌آید، آمریکا و چین در یک مسابقه تسلیحاتی جهانی قرار گرفته اند و با بسیاری از معیارها، چین در حال پیشی گرفتن از رقیب خود است. این که آیا آمریکا می تواند با سرعت چین در توسعه چنین برنامه هایی همگان شود یا نه، هنوز مشخص نیست.

در ۵ مارس، چین در پاسخ به تعرفه های ایالات متحده، لفاظی های خود را تشدید کرد. سفارت چین در ایالات متحده با اعلام این که این کشور آماده جنگیدن با آمریکا در «هر نوع جنگ دیگری» است و اینکه «ما آماده جنگ تا آخر هستیم»، از آمادگی کشورش برای رویارویی تمام عیار با دولت ترامپ گفت. این عبارت بندی، تعریف گسترده تری از جنگ را ارائه می کند که فراتر از درگیری های متعارف خواهد رفت.

بر اساس گزارش موسسه بروکینگز در سال ۲۰۲۰، چین از سال‌ها پیش روی سیستم‌های تسلیحاتی هوش مصنوعی سرمایه‌گذاری کرده است. در آن زمان، تحلیلگران هنوز در مورد برنامه های این کشور گمانه زنی می کردند. سپس، نشنال سکیوریتی نیوز در ژوئن ۲۰۲۴ گزارش داد که چین می تواند ظرف دو سال تسلیحات هوش مصنوعی کاملاً خودمختار در میدان نبرد داشته باشد.

هم چین و هم ایالات متحده در سال‌های اخیر در حال آزمایش سیستم‌های رزمی مجهز به هوش مصنوعی بوده‌اند. در اکتبر ۲۰۲۴، Military.com گزارش داد که ارتش ایالات متحده یک “سگ رباتیک” مسلح را برای آزمایش به خاورمیانه فرستاده است. این وسیله نقلیه زمینی بدون سرنشین چهارپا (Q-UGV) که با قابلیت هدف گیری مبتنی بر هوش مصنوعی توسعه یافته است، به عنوان یک گام بزرگ رو به جلو در سلاح های مبتنی بر هوش مصنوعی تلقی می شود. با این حال، چین همین فناوری را در مانورهای نظامی مشترک «اژدهای طلایی» در کامبوج – ماه‌ها قبل تر، نشان داده بود.

آمریکا مسلسل های خودمختار دیگری نیز تولید می کند، اما با آزمایش های محدود در میدان جنگ. به عنوان مثال، شرکت فناوری دفاعی Allen Control Systems یک پلتفرم مسلسل خودکار بزرگ به نام Bullfrog را توسعه داده است که از هوش مصنوعی برای سرنگونی هواپیماهای بدون سرنشین استفاده می کند.

اما رویارویی قریب‌الوقوع بین ابرقدرت‌های جهانی با استفاده از استراتژی‌های مبتنی بر هوش مصنوعی مدتی است که شکل گرفته است. در گزارش سال ۲۰۱۹ آکادمی نظامی ایالات متحده در وست پوینت، مدیر تحقیقات و استراتژی آن، دکتر گوردون کوک، نوشت که هوش مصنوعی به زودی نقشی محوری در تصمیم‌گیری در میدان نبرد ایفا خواهد کرد و هشدار داد که «توانایی ادغام هوش مصنوعی در سیستم‌های تسلیحاتی می‌تواند اساساً توازن قدرت را تغییر دهد».

این بدان دلیل است که در حالی که سلاح‌های خودمختار مانند نگهبان‌های رباتیک و هواپیماهای بدون سرنشین مجهز به هوش مصنوعی، مشهودترین اشکال جنگ مبتنی بر هوش مصنوعی هستند، اما تنها بخشی از یک استراتژی بزرگ‌تر به شمار می آیند.

بر اساس گزارش سال ۲۰۲۳ مرکز امنیت جدید آمریکا (CNAS)، ارتش چین هوش مصنوعی را راهی برای پردازش، تجزیه و تحلیل و بهره برداری از اطلاعات سریعتر از تصمیم گیرندگان انسانی می داند. 

جیکوب استوکس، یکی از اعضای ارشد CNAS در این سند می گوید: «چین می‌بیند که هوش مصنوعی نقشی محوری در پیشبرد قدرت نظامی این کشور بازی می‌کند. در محیط پویای یک درگیری واقعی، شناسایی و هدف قرار دادن نقاط آسیب پذیر ایالات متحده مستلزم سنجش، انتقال، و پردازش حجم وسیعی از اطلاعات با سرعتی است که فقط رایانه‌ها می‌توانند با آن برابری کنند.» این نشان می‌دهد که نقش هوش مصنوعی در جنگ فقط به این نیست که چه کسی بهترین سلاح‌های خودمختار را دارد، بلکه به این موضوع نیز مربوط می‌شود که چه کسی می‌تواند از هوش مصنوعی برای تصمیم‌گیری سریع‌تر از دشمنش استفاده کند.

روسیه، یکی دیگر از قدرت های نظامی هوش مصنوعی و متحد چین، به نظر می رسد رویکرد متفاوتی را دنبال می کند. در گزارش سال ۲۰۲۱ موسسه چتم هاوس توضیح داده شده است که استراتژی نظامی هوش مصنوعی روسیه به جای تمرکز بر سلاح های جنگی مجهز به هوش مصنوعی، بر ناتوان کردن سیستم های فرماندهی و کنترل دشمن متمرکز است. این سیستم‌های رایانه‌ای متصل معمولاً به شدت رمزگذاری شده‌اند، اما با قدرت رمزشکنی هوش مصنوعی، ممکن است به‌گونه‌ای مختل شوند که تجهیزات نظامی را غیرفعال یا باعث اختلال در عملکرد آن ها شود.

روسیه و چین در حال تعمیق اتحاد خود هستند، اما به نظر نمی رسد که ایالات متحده هنوز دوستی های نظامی زیادی در حوزه هوش مصنوعی داشته باشد.

ایالات متحده همچنان یک رهبر جهانی در حوزه تحقیقات هوش مصنوعی است. با این حال، ماهیت کند قراردادهای دفاعی خصوصی و ذهنیت وال استریتی مبنی بر تصمیم گیری سود محور، رویکرد این کشور را به هوش مصنوعی نظامی مختل کرده است. نیروی هوایی ایالات متحده یکی از معدود شاخه هایی است که به شدت ادغام هوش مصنوعی در فناوری های خود را دنبال می کند. 

مجله Airman در سال ۲۰۲۴ گزارش داد که ابتکار “هوش مصنوعی نیروی هوایی و آینده نیروی هوایی ایالات متحده” در حال توسعه یک موتور شناختی مبتنی بر هوش مصنوعی است که برای سرعت بخشیدن به تصمیم گیری در سناریوهای جنگی طراحی شده است. بر طبق این مقاله، استفاده از مدل های یادگیری ماشین «می تواند تهدیدات را پیش بینی و فرآیندهای تصمیم گیری را با دقت بی سابقه ای تسهیل کند».

برخلاف چین که می‌تواند پیشرفت‌های نظامی هوش مصنوعی را در بخش دفاعی دولتی خود به سرعت و بدون تشریفات اداری زیادی ادغام کند، ایالات متحده برای انجام کاری مشابه، به مشارکت با شرکت‌های خصوصی مانند Google، OpenAI و Palantir متکی است. شرکت های آمریکایی باید قبل از درگیر شدن در قراردادهای نظامی، نگرانی های مالی و روابط عمومی را مد نظر قرار دهند. 

بیشتر شرکت‌های بزرگ فناوری آمریکایی که دولت فدرال برای یکپارچه‌سازی هوش مصنوعی به آنها متکی است، خودشان تولیدکنندگان سخت‌افزار تجهیزات دفاعی نیستند. از سوی دیگر، چین، روسیه و دیگر رقبای این کشور می‌توانند نمونه های اولیه ساخته و سپس سریع‌تر فناوری‌های جدید را در میدان نبرد به کار گیرند، که در سناریوهای درگیری، دوراهی ها و ابهامات اخلاقی بالقوه ای ایجاد می کند.

آینده سیستم های تسلیحاتی خودمختار، از همین حالا هم نتایج تکان دهنده ای را شاهد بوده است. به عنوان مثال، در مارس ۲۰۲۰، یک پرنده بدون سرنشین در لیبی، کوادکوپتر Kargu-2 ساخت ترکیه، یک انسان را کشت – بدون هیچ گونه دخالت اپراتور انسانی. این حادثه در جریان درگیری بین نیروهای دولتی لیبی و یک جناح نظامی جدا شده به رهبری ارتش ملی لیبی رخ داد. 

این موضوع بار دیگر نگرانی‌های مداوم در ایالات متحده و سایر کشورها در مورد میزان نظارت انسانی بر سلاح‌های مجهز به هوش مصنوعی را برانگیخت. این کشتار اولین مورد بالقوه از این نوع در جنگ بود که در آن یک پهپاد تهاجمی که برای ارائه اطلاعات تاکتیکی، نظارت و قابلیت های شناسایی برای نیروهای زمینی طراحی شده بود، بدون کنترل محسوس انسانی دست به حمله می زد.

در همین حال، کشورهایی که قدرت نظامی بالایی دارند به ساخت سلاح های خودمختار برای نبرد ادامه می دهند. اگر آینده جنگ حول محور هوش مصنوعی ساخته شود، جهان باید با احتیاط پیش برود.

در مقایسه با جنگ های سنتی، جنگ هوش مصنوعی بسیار سربسته و پنهانی است؛ تعریف آن دشوار است و تشخیص آن حتی سخت تر. بیانیه چین با عبارت “هر نوع جنگ دیگری” حاکی از این است که نبردهای مدرن همیشه در یک میدان جنگ متعارف رخ نخواهد داد.

اما اشتباه نکنید – ما از قبل نیز وارد اولین جنگ هوش مصنوعی شده ایم. اما این جنگ، یک مسابقه برای هواپیماهای بدون سرنشین یا سلاح های خودکار بهتر نیست. این جنگ اطلاعات، تصمیم گیری و اطلاعات میدان جنگ است. هوش مصنوعی فقط نحوه مبارزه ما در جنگ را تغییر نمی دهد، بلکه نحوه پیروزی در جنگ ها را نیز تغییر خواهد داد.

منبع: روزیاتو