عجیب‌ترین جزیرۀ دنیا که در درون دو جزیرۀ دیگر قرار دارد
دریاچه تال جزیره‌ای به نام جزیره آتشفشان دارد که درون خود دریاچه‌ای با یک جزیره دیگر دارد.
فرادید| دریاچه تال (Taal) یک دریاچه دهانه آتشفشانی در فیلیپین است که ساختار زمین‌شناسی نادری از جزایر و دریاچه‌های تو در تو دارد. پژوهشگران باور دارند این دهانه پس از مجموعه‌ای از فوران‌های آتشفشانی بین ۱۴۰٬۰۰۰ تا ۵٬۳۸۰ سال پیش از میلاد شکل گرفته است، هرچند چشم‌انداز منطقه از آن زمان به شکل چشمگیری تغییر کرده است.
به گزارش فرادید، این دریاچه، دهانه آتشفشان تال را پر کرده؛ حوضه‌ای کاسه‌مانند که زمانی ایجاد شد که رأس کوه آتشفشان در پی یک فوران ماقبل تاریخی منفجر شد. آب این دریاچه از دریا آمده و از راه رودخانه فعلی پانسیپیت (Pansipit) که از خلیج بالایان سرچشمه می‌گیرد، وارد این حوضه شده است. در همان دوران اولیه، جزیره‌ای در مرکز دریاچه شکل گرفت که به جزیره آتشفشان معروف شد.
جزیره آتشفشان، جزیره‌ای است درون دریاچه‌ای که خود روی جزیره‌ای در دریا قرار دارد. اما این همه ماجرا نیست، جزیره آتشفشان دریاچه‌ای به نام دریاچه دهانه اصلی (Main Crater Lake) دارد که آن نیز جزیره‌ای دیگر به نام نقطه ولکان (Vulcan Point) دارد.
بر پایه گزارش یونسکو، این ساختار غیرعادی که در پی فعالیت‌های آتشفشانی باستانی و فوران‌های بعدی شکل گرفته، در اصل «جزیره‌ای درون یک دریاچه‌ای درون یک جزیره‌ای درون یک دریاچه‌ای درون یک جزیره» است. این توصیف به ترتیب به نقطه ولکان، دریاچه دهانه اصلی، جزیره آتشفشان، دریاچه تال و جزیره لوزون اشاره دارد.
در آغاز، دریاچه تال یک دریاچه‌ی دریایی (آب شور) بود که از آب دریای فیلیپین غربی تغذیه می‌شد. اما به‌گزارش یونسکو، در پی یک فوران عظیم آتشفشانی در سال ۱۷۵۴، چنان حجم عظیمی از خاکستر و مواد به درون رود پانسیپیت ریخته شد که پیوند دریاچه با دریا قطع شد.
از آن زمان، تال به حوضه‌ای برای گردآوری آب باران و به‌تدریج به یک دریاچه آب شیرین تبدیل شد.
این تغییر بزرگ موجب شد گونه‌هایی که پس از فوران در دریاچه به دام افتادند، خود را با شرایط آب شیرین وفق دهند یا به گونه‌های جدید تکامل یابند. برای نمونه، دریاچه تال تنها زیستگاه شناخته‌شده در جهان برای ساردین آب شیرین (Sardinella tawilis) و همچنین میزبان مار سمی خاصی به نام مار دریاچه تال (Hydrophis semperi) است که در هیچ‌جای دیگری روی زمین یافت نمی‌شود.
یونسکو در وب‌سایت خود نوشته: «تبدیل دریاچه تال از محیط آب شور به آب شیرین که در مقیاس زمین‌شناسی رخدادی کم و بیش تازه است، همچنان فرآیند تکامل گیاهان و جانوران را تغذیه می‌کند و فرصت‌هایی برای اکتشافات علمی مداوم فراهم می‌کند.» 
دریاچه تال در گذشته یک دریاچه آب شور بود، اما فورانی در سال ۱۷۵۴ ارتباط آن را با دریا قطع کرد
پژوهشگران در ۴۵۰ سال گذشته، ۳۸ فوران از آتشفشان تال را ثبت کرده‌اند. آخرین فوران آن سال ۲۰۲۰، پس از ۴۳ سال سکوت رخ داد و موجب تخلیه شهرهای اطراف و پوشیده شدن جزیره آتشفشان و مناطق مجاور با خاکستر شد.
با علم زمین‌شناسی فعلی، تال سومین دریاچه بزرگ فیلیپین است. این منطقه بخشی از منطقه حفاظت‌شده چشم‌انداز آتشفشان تال به‌شمار می‌رود، اما اکوسیستم آن به‌واسطه صید بی‌رویه، گردشگری و برداشت آب برای آبیاری در معرض تهدید است.
مترجم: زهرا ذوالقدر
