«سوخو-۳۵ اس» بهترین جنگنده برای ایران در برابر «اف-۳۵ اسرائیل»؟

فرادید| برای انتخاب بهترین جنگنده برای ایران به منظور مقابله با اف-۳۵ لایتنینگ ۲ اسرائیل، باید چندین عامل را در نظر گرفت: قابلیت‌های رادارگریزی، سامانه‌های جنگ الکترونیک، برد عملیاتی، مانورپذیری، تسلیحات، و توانایی مقابله با فناوری‌های پیشرفته اف-۳۵ مانند رادار AESA و سیستم‌های شبکه‌محور.

به گزارش فرادید، با توجه به محدودیت‌های دسترسی ایران به جنگنده‌های غربی به دلیل تحریم‌ها، گزینه‌های موجود عمدتاً به جنگنده‌های شرقی (روسیه و چین) محدود می‌شود. بر اساس اطلاعات موجود و تحلیل توانمندی‌ها، سوخو-۳۵اس (Su-35S) به دلیل ویژگی‌های برجسته‌اش به عنوان یکی از بهترین گزینه‌ها برای ایران در نظر گرفته می‌شود، به‌ویژه با توجه به پست‌های اخیر در شبکه‌های اجتماعی که بر برتری آن در نبرد هوایی تأکید دارند.

چرا جنگنده سوخو-۳۵ اس؟

سوخو-۳۵اس یک جنگنده چندمنظوره نسل ۴++ است که از نظر مانورپذیری، تسلیحات، و سامانه‌های راداری پیشرفته‌ای دارد و می‌تواند در برابر اف-۳۵ رقابت کند، حتی با وجود رادارگریزی اف-۳۵.

اگرچه اف-۳۵ به دلیل پنهان‌کاری و سیستم‌های الکترونیکی پیشرفته‌اش برتری‌هایی دارد، اما سوخو-۳۵اس در نبردهای نزدیک (داگ‌فایت) و با پشتیبانی رادارهای زمینی قوی ایران، می‌تواند مؤثر باشد. همچنین، ایران به دلیل روابط نظامی با روسیه احتمالاً دسترسی به این جنگنده را خواهد داشت.

مشخصات فنی سوخو-۳۵اس

نوع: جنگنده چندمنظوره نسل ۴++  

سازنده: شرکت سوخو (روسیه)  

طول: ۲۱.۹ متر  

پهنای بال: ۱۴.۷۵ متر  

ارتفاع: ۵.۹ متر  

وزن خالی: حدود ۱۹,۰۰۰ کیلوگرم  

حداکثر وزن برخاست: ۳۴,۵۰۰ کیلوگرم  

موتور: دو موتور توربوفن AL-41F1S با پس‌سوز و قابلیت بردار رانش (Thrust Vectoring)، هرکدام با توان ۱۴۲.۲ کیلونیوتن با پس‌سوز  

سرعت: ماکزیمم ۲.۴ ماخ (حدود ۲,۵۰۰ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع بالا)  

برد عملیاتی: حدود ۳,۶۰۰ کیلومتر (با مخازن سوخت داخلی)؛ قابل افزایش با سوخت‌گیری هوایی  

سقف پرواز: ۱۸,۰۰۰ متر  

مانورپذیری: بسیار بالا به دلیل بردار رانش و طراحی آیرودینامیک پیشرفته  

رادار: رادار Irbis-E (PESA) با قابلیت ردیابی ۳۰ هدف به‌صورت هم‌زمان و درگیری با ۸ هدف در برد ۴۰۰ کیلومتر  

تسلیحات:  

موشک‌های هوا به هوا: R-77 (برد بلند)، R-73 (کوتاه‌برد، هدایت حرارتی)  

موشک‌های هوا به زمین: Kh-29، Kh-59  

بمب‌های هدایت‌شونده: KAB-500، KAB-1500  

توپ ۳۰ میلی‌متری GSh-30-1 با ۱۵۰ گلوله

سیستم‌های جنگ الکترونیک: سامانه‌های اخلالگر L175M Khibiny برای مقابله با رادارها و موشک‌های دشمن  

ویژگی‌های پنهان‌کاری: اگرچه کاملاً رادارگریز نیست، اما سطح مقطع راداری (RCS) کاهش‌یافته‌ای نسبت به جنگنده‌های نسل چهارم قدیمی‌تر دارد.

قدرت و توانمندی‌ها  سوخو 35 اس

مانورپذیری فوق‌العاده: قابلیت بردار رانش (Thrust Vectoring) به سوخو-۳۵اس امکان انجام مانورهای پیچیده در نبردهای نزدیک را می‌دهد، که در برابر اف-۳۵ (که مانورپذیری کمتری دارد) یک مزیت محسوب می‌شود.

رادار قدرتمند: رادار Irbis-E یکی از قوی‌ترین رادارهای غیر-AESA است و می‌تواند اهداف رادارگریز مانند اف-۳۵ را در فواصل نزدیک‌تر (با کمک رادارهای زمینی ایران) شناسایی کند.  

تسلیحات متنوع: توانایی حمل موشک‌های برد بلند R-77 و موشک‌های کوتاه‌برد R-73 با هدایت حرارتی، این جنگنده را برای درگیری‌های دور و نزدیک مناسب می‌کند.  

جنگ الکترونیک: سامانه Khibiny می‌تواند رادارهای اف-۳۵ و موشک‌های هدایت‌شونده را مختل کند، که برای خنثی کردن برتری رادارگریزی اف-۳۵ حیاتی است.  

پشتیبانی پدافند زمینی: همان‌طور که در پست‌های شبکه‌های اجتماعی اشاره شده، رادارگریزی اف-۳۵ در فواصل نزدیک با رادارهای قوی ایرانی قابل خنثی‌سازی است، و سوخو-۳۵اس می‌تواند در هماهنگی با پدافند زمینی (مانند سامانه S-300 یا باور-۳۷۳) مؤثر عمل کند.

مقایسه سوخو 35 اس با با اف-۳۵

مزایای اف-۳۵: رادارگریزی، رادار AESA (AN/APG-81)، سیستم‌های شبکه‌محور، و کلاه خلبان HMDS برای هدف‌گیری پیشرفته. اف-۳۵ برای مأموریت‌های تهاجمی و شناسایی طراحی شده و در عملیات دوربرد و پنهان‌کار برتری دارد.  

مزایای سوخو-۳۵اس: مانورپذیری برتر، سرعت بالاتر، برد عملیاتی بیشتر، و هزینه نگهداری کمتر. در نبردهای نزدیک و با پشتیبانی رادارهای زمینی، می‌تواند اف-۳۵ را تهدید کند.  

چالش‌ها: اف-۳۵ در فواصل دور به دلیل رادارگریزی و موشک‌های برد بلند (مانوه AIM-120 AMRAAM) برتری دارد. برای مقابله، ایران باید روی سامانه‌های پدافندی پیشرفته و جنگ الکترونیک سرمایه‌گذاری کند.