«جگلایِن»؛ جانور دورگه‌ای که نباید وجود داشته باشد
یک موجود عجیب و بسیار کمیاب به نام «جگلایِن» در سال‌های اخیر توجه علاقه‌مندان به حیات‌وحش و دانشمندان را به خود جلب کرده است. این حیوان که از پیوند غیرمنتظره جگوار نر و شیر ماده به دنیا می‌آید، نمونه‌ای نادر از دورگه‌های گربه‌سان است که باورهای پیشین درباره مرزهای ژنتیکی را به چالش می‌کشد.
فرادید| جگلاین‌ها یکی از کمیاب‌ترین هیبریدهای ثبت‌شده در جهان هستند و تولدشان هیچ برنامه‌ریزی قبلی نداشته است، اما امروز به داستانی شگفت‌انگیز در دنیای حیات‌وحش بدل شده‌اند.
به گزارش فرادید؛ این ترکیب عجیب نخستین‌بار در سال ۲۰۰۶ در پناهگاه حیات‌وحش «برکریک» در انتاریوی کانادا مشاهده شد. جفت غیرمنتظره‌ای که این دورگه را به دنیا آورد، «لولا» شیر ماده و «دیابلو» جگوار نر بودند که بدون هیچ برنامه پرورشی، صاحب دو توله شدند: نری به نام «تسونامی» و ماده‌ای به نام «جازهارا». ویژگی‌های ظاهری این حیوانات ترکیبی از والدینشان بود؛ تسونامی بدنی فشرده و عضلانی شبیه جگوار داشت و صورتش کمی کشیده‌تر مانند مادر شیرش بود، درحالی‌که خز طلایی او با لکه‌های تیره پوشیده شده بود. جا زهارا رنگ تیره‌تری داشت و نقش‌های بدنش پراکنده‌تر به نظر می‌رسید.
برخلاف بسیاری از دورگه‌های حیوانی مثل قاطر که معمولاً نابارورند، جگلاین‌ها نشانه‌هایی از باروری نشان داده‌اند. حتی شایعاتی وجود دارد که جا زهارا توله‌ای از جفت‌گیری با یک پلنگ سیاه به دنیا آورده است؛ ترکیبی که برخی آن را «جگلایوپون» می‌نامند. اگر این موضوع درست باشد، با یکی از کمیاب‌ترین نمونه‌های هیبرید روبه‌رو هستیم که نه‌فقط دو گونه بلکه سه گونه مختلف را در هم آمیخته است. با این حال هرگز هیچ تأیید رسمی‌ای برای این ادعا وجود نداشته است.
با وجود جذابیت علمی، تولد چنین حیواناتی بحث‌های اخلاقی و نگرانی‌های زیست‌محیطی زیادی به همراه داشته است. زیست‌شناسان معتقدند این‌گونه پیوندهای میان‌گونه‌ای طبیعی نیستند و اغلب پیامدهای ناخوشایندی دارند. دورگه‌هایی مثل جگلاین معمولاً در معرض مشکلات مادرزادی، ناهماهنگی‌های هورمونی و رفتارهای غیرعادی قرار می‌گیرند. علاوه بر این، چنین حیواناتی هیچ شانسی برای زندگی در طبیعت ندارند و تمام عمر وابسته به مراقبت انسانی هستند.
با وجود این، ظاهر منحصربه‌فرد جگلاین‌ها باعث شده تصاویر و ویدئوهای تسونامی و جا زهارا در شبکه‌های اجتماعی بسیار محبوب شوند و کنجکاوی عمومی را برانگیزند. اما همین جذابیت روی تاریکی هم دارد؛ تقاضای بالا برای حیوانات دورگه و خاص باعث شده برخی پرورش‌دهندگان برای کسب سود به ایجاد عمدی چنین حیواناتی روی بیاورند.
از نظر علمی، جگلاین‌ها پرسش‌های مهمی را درباره مرزهای ژنتیکی میان گونه‌های «پانترا» (شیر، ببر، پلنگ و جگوار) مطرح می‌کنند. پژوهش‌های ژنتیکی اخیر نشان می‌دهد این گربه‌سانان بزرگ ساختار کروموزومی مشابهی دارند و همین باعث می‌شود گاهی بتوانند فرزندانی زنده و حتی بارور به دنیا بیاورند. این یافته‌ها همزمان که بینش جالبی درباره نزدیکی ژنتیکی این گونه‌ها ارائه می‌دهد، خطرات و حساسیت‌های ایجاد چنین هیبریدهایی را نیز به ما یادآوری می‌کند.
