هیولای ۷ متری بعد از ۱۰۰ میلیون سال از زیر خاک بیرون آمد
فسیل ۷/۱ متری یک خزنده‌ی دریایی در غرب کوئینزلند کشف و به موزه «عصر دایناسورها» در وینتون اهدا شد. این فسیل یکی از کامل‌ترین نمونه‌های ایکتیوسور کشف‌شده در استرالیا است.
فرادید| اسکلت کمابیش کامل این شکارچی دریایی که شبیه یک دلفین غول‌آسا توصیف شده، در منطقه‌ای دورافتاده در کوئینزلند کشف شد. فسیل ۷/۱ متری یک ایکتیوسور که نزدیک ۱۰۰ میلیون سال پیش بر دریای درون‌خشکی این منطقه سلطه داشت، در غرب کوئینزلند کشف شد.
به گزارش فرادید، برآورد شده که نزدیک ۹۰ درصد این اسکلت سالم باشد. این کشف زمانی انجام شد که «کاساندرا پرینس» استخوان کوچکی روی زمین یافت. او درباره این کشف گفته: «ما در حال انجام کاری بودیم که به آن جمع‌آوری اِمو (emu) می‌گوییم؛ یعنی پیاده‌روی و جست‌وجوی سنگ‌هایی که ممکن است درونشان فسیل باشد. وقتی چیز کوچکی روی سطح پیدا می‌کنیم و اطرافش چیزی نیست، می‌دانیم بقیه‌اش زیر زمین است.»
خانم پرینس که از این کشف بسیار هیجان‌زده بود، با اجازه‌ی صاحب زمین، سم دنیلز کاوش را ادامه داد. سپس دنیلز این فسیل را به موزه عصر دایناسورها اهدا کرد. پژوهشگران معتقدند این نمونه به گونه‌ی Platypterygius australis (پلاتیپتِریجیوس آسترالیس) وابسته است.
دیوید الیوت، بنیان‌گذار موزه گفته: «این فسیل شاید کامل‌ترین ایکتیوسور کشف‌شده در استرالیا است. به نظر می‌رسد از هر نمونه‌ی دیگری کامل‌تر باشد.» او افزود تأیید نهایی تنها پس از آماده‌سازی کامل فسیل ممکن خواهد بود، فرآیندی که به هزاران ساعت کار نیامند است.
این اسکلت شامل ستون مهره‌ی کامل، باله‌ی چپ سالم، بخش‌هایی از باله‌ی راست، باله‌های عقبی نادر، بخشی از باله‌ی دمی و کمابیش جمجمه و تنه‌ی کامل می‌شود.
خانم پرینس سال ۲۰۲۳ این کشف را انجام داد و همراه خانواده‌اش در سال ۲۰۲۴ اسکلت را با دقت از دل زمین بیرون آورد. این فسیل اکنون به موزه منتقل شده و داوطلبان طی تابستان آن را آماده خواهند کرد تا در نیمه‌ی ۲۰۲۶ آماده نمایش شود.
الیوت می‌گوید این کشف نشان‌دهنده‌ی پشتکار خانم پرینس و خانواده‌ی فسیل‌یاب اوست. ما مشتاقانه منتظریم این بخش شگفت‌انگیز از ماقبل‌تاریخ استرالیا را با نسل‌های آینده به اشتراک بگذاریم.
دستاوردی برای علم
ایکتیوسورها نزدیک ۱۰۰ میلیون سال پیش شکارچیان اصلی دریای درون‌خشکی غرب کوئینزلند بودند. اِسپِن نوتسن، دیرین‌شناس ارشد موزه‌ی استوایی کوئینزلند گفته: «نمونه‌های پیشین این گونه تنها سر یا بخشی از بدن را داشتند. اما این کشف به ما امکان می‌دهد تناسبات دقیق بدن را ببینیم. همچنین اگر سن فسیل را شناسایی کنیم، می‌توانیم بفهمیم شکل بدن در طول زندگی چگونه تغییر کرده و چه ارتباطی با بوم‌شناسی و شیوه‌ی حرکت این جانور داشته است.»
او افزود بررسی محتویات معده‌ی ایکتیوسور می‌تواند داده‌های تازه‌ای درباره‌ی رژیم غذایی آن در کوئینزلند به دست دهد.
دکتر نوتسن تأکید کرد فسیل‌های بسیاری هنوز در دل سرزمین‌های پهناور و دورافتاده‌ی کوئینزلند پنهان هستند: «کافیست وقت بگذاریم و روی زمین قدم بزنیم. باید تکه‌های کوچک را پیدا کرد و سپس کند و کاو کرد تا شاید اسکلت کامل را یافت. گاه شانس روی می‌آورد و گاه نه، اما بدون شک صدها یا حتی هزاران فسیل دیگر در این سرزمین‌ها در انتظار کشف هستند»
مترجم: زهرا ذوالقدر
