نوار کاستی که تمام آهنگ‌های جهان در آن جا می‌گیرد!

پژوهشگران با ترکیب قابلیت‌های ذخیره‌سازی اطلاعات دی‌ان‌ای (DNA) با طراحی الهام‌گرفته از نوار کاست، یک ابزار ذخیره‌سازی ایجاد کرده‌اند که می‌تواند ۳۶ پتابایت داده را در خود نگه دارد.

نوارهای کاست قدیمی ممکن است با کمک دی‌ان‌ای دوباره به بازار بازگردند. در حالی که پیش از این دی‌ان‌ای به‌عنوان یک رسانه‌ی ذخیره‌سازی اطلاعات استفاده شده بود، پژوهشگران اکنون این قابلیت را با راحتی و ظاهر نوار کاست‌های دهه ۱۹۸۰ ترکیب کرده‌اند و چیزی که آن را «نوار کاست دی‌ان‌ای می‌نامند، ایجاد کرده‌اند.

به نقل از نیوساینتیست، شینگ‌یوی جیانگ از دانشگاه علوم و فناوری جنوبی در گوانگ‌دونگ، چین، و همکارانش این نوار کاست را با چاپ مولکول‌های مصنوعی دی‌ان‌ای روی یک نوار پلاستیکی ایجاد کردند. او می‌گوید: ما می‌توانیم توالی آن را طوری طراحی کنیم که ترتیب بازهای A، T، C، G اطلاعات دیجیتال را نشان دهد، درست مثل صفر و یک‌ها در یک رایانه. این یعنی می‌تواند هر نوع فایل دیجیتال، چه متن، تصویر، صوت یا ویدئو را ذخیره کند.

یکی از مشکلات روش‌های قبلی ذخیره‌سازی دی‌ان‌ای، دشواری دسترسی به داده‌ها بود، بنابراین گروه پژوهشی یک سری بارکد روی نوار قرار دادند تا بازیابی اطلاعات آسان‌تر شود. جیانگ می‌گوید: این فرآیند مثل پیدا کردن یک کتاب در کتابخانه است. اول باید قفسه‌ی مربوط به کتاب را پیدا کنیم، سپس خود کتاب را در همان قفسه پیدا کنیم.

نوار همچنین با چیزی که پژوهشگران آن را «زره کریستالی» ساخته شده از ایمیدازولات زئولیتی می‌نامند پوشانده شده است، که از شکستن پیوندهای دی‌ان‌ای جلوگیری می‌کند. این یعنی نوار می‌تواند داده‌ها را برای قرن‌ها بدون خراب شدن ذخیره کند.

در حالی که یک نوار کاست سنتی حدود ۱۲ آهنگ در هر سمت خود داشت، ۱۰۰ متر از نوار جدید دی‌ان‌ای می‌تواند بیش از سه میلیارد قطعه موسیقی را با اندازه ۱۰ مگابایت برای هر آهنگ ذخیره کند. ظرفیت کل ذخیره‌سازی داده‌ها ۳۶ پتابایت است که معادل ۳۶ هزار هارد درایو یک ترابایتی است.

با این حال، جیانکای لی، عضو تیم پژوهشی و از دانشگاه علوم و فناوری جنوبی، می‌گوید اگر یکی از این نوارهای جدید را در یک واکمن قدیمی بگذارید، هیچ صدای قابل‌توجهی تولید نمی‌کند، زیرا نوار دی‌ان‌ای از سیگنال‌های مغناطیسی نمونه‌ی قدیمی استفاده نمی‌کند.

لی می‌گوید: نوار ما مولکول‌های دی‌ان‌ای را حمل می‌کند. به عبارت دیگر، مثل این است که بخواهید یک عکس را در یک گرامافون پخش کنید. فرمت‌ها با هم سازگار نیستند.

منبع: ایسنا