آیا حافظه تصویری وجود دارد؟

فرادید | پیتر گوردون؛ وقتی 16 ساله بودم، چیزی به نام "حافظه تصویری" در من شکل گرفت. آیا این نوع حافظه واقعاً وجود دارد؟

بری گوردون استاد مغز و اعصاب و علوم شناختی در دانشگاه پزشکی جان هاپکینز دراین‌باره توضیح داد:

تصور غالب درباره حافظه تصویری این است دقیقاً مانند یک عکس عمل می‌کند: هر وقت بخواهید می‌توانید آن را به یادآورید و روی قسمت‌های مختلف آن زوم کنید. اما حافظه تصویری با این تعاریف وجود ندارد.

اکثر ما به‌نوعی یک حافظه تصویری داریم. در اکثر افراد حافظه بصری قویی‌تر است. مثلاً اکثر ما چهره افراد را بهتر از نام آن‌ها به یاد می‌آوریم. اما این حافظه‌ی تصویری نیست؛ بلکه فقط تفاوت‌های عادی میان انواع حافظه را نشان می‌دهد.

حتی حافظه‌های بصری که ایدئال‌های بالایی دارند را هم نمی‌توان کاملاً تصویری قلمداد کرد. این نوع حافظه از ترکیبی از توانایی‌های ذاتی، مطالعات و تلاش‌های خودِ فرد حاصل می‌شود.

حافظه‌ای که در یک زمینه شگفت‌انگیز عمل کند، ممکن است در زمینهٔ های دیگر چندان قوی نباشد. مثلاً برنده المپیک حافظه برای فراموش نکردن امور روزانه روی یخچال یادداشت می‌گذاشت.

پس یک حافظه تصویری چگونه به وجود می‌آید؟ این نوع حافظه به چندین عامل مانند ژنتیک، رشد مغزی و تجربه بستگی دارد. تفکیک توانایی‌هایی که به دلیل علاقه یا آموزش به وجود آمده‌اند بسیار دشوار است. اکثر افرادی که در یک زمینه حافظه فوق‌العاده‌ای دارند، از روزهای اول زندگی این توانایی را داشته‌اند و با تمرین و تکرار آن را تقویت کرده‌اند.

بخش‌های مختلف مغز در دوره‌های مختلف زندگی به بلوغ می‌رسند. نوجوانی اصلی‌ترین دوره برای این تغییرات است. احتمالاً آقای گوردون در 16 سالگی متوجه این توانایی شده است. برای مشخص شدن قدرت و زمینه‌های فعال حافظه باید آزمایش‌های استانداردی انجام شود. سپس می‌توانیم با داشتن شواهد قابل‌اطمینان‌تر به بحث درباره این نوع حافظه بپردازیم.

ترجمه: وب‌سایت فرادید