رهایی دخترنوجوان از قصاص

دختری که در نوجوانی و با همدستی مادرش، پدر خود را با چاقو به قتل رسانده بود، با حکم قضات شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران، با استناد به ماده 91 قانون مجازات اسلامی واعلام نظریه پزشکی قانونی از قصاص نجات یافت.

به گزارش ایران، 28 خرداد سال 90، جسد مردی میانسال که با اصابت ضربه‌های متعدد چاقو به قتل رسیده بود، در یکی از خیابان‌های شرق تهران کشف شد.

یکی از اهالی که شاهد رها کردن جسد توسط یک زن ودختر بود به مأموران گفت: امروز مادر و دختری را که خانه‌شان کمی دورتر از اینجاست، دیدم که جسد را در کوچه انداختند و فرار کردند. من آنها را می‌شناسم. نام آن دختر زهراست و 15 سال دارد.

بدین‌ترتیب مادر و دختر دستگیرشده و در بازجویی‌های ابتدایی به قتل اعتراف کردند. زهرا گفت: مدتی قبل با پسری دوست شده بودم و می‌خواستم با او ازدواج کنم اما پدرم مخالفت کرد، برای همین نقشه قتلش را با مادرم کشیدیم.

روز حادثه، مقداری قرص در شربت آلبالویش ریختیم. وقتی خورد بیهوش شد. سپس با مادرم به اتاق خوابش رفتیم. من متکا را روی دهان پدرم گذاشتم و مادرم چند ضربه چاقو به او زد.بعد هم من چاقو را گرفتم و چند ضربه دیگر زدم. وقتی پدرم فوت کرد، جسدش را با مادرم بیرون بردیم و چند کوچه دورتر از خانه رها کردیم.

همسر مقتول نیز اعترافات دخترش را تأیید کرد و بدین‌ترتیب کیفرخواست پرونده صادر شد و برای رسیدگی در اختیار شعبه 113 وقت دادگاه کیفری استان تهران قرار گرفت. سپس مادر و دختر با درخواست اولیای‌دم - دو پسر مقتول - به قصاص محکوم شدند.

دیوان عالی کشور نیزحکم همسر مقتول را تأییدکرد اما حکم زهرا را برای بررسی سلامت روانی رد کرد و پرونده برای رسیدگی دوباره به شعبه دوم دادگاه فرستاده شد. دادگاه بعدی در حالی برگزار شد که پزشکی قانونی اعلام کرده بود: «زهرا در زمان وقوع حادثه، ماهیت قتل را درک نکرده است.»

به این ترتیب دختر 15 ساله با وجود درخواست مجدد قصاص از طرف برادرانش، به حبس محکوم شد. اما این حکم نیز پایانی بر پرونده نبود چرا که دیوان عالی کشور به روند رسیدگی نقص گرفت و پرونده را بار دیگر به دادگاه برگرداند.

در جلسه سوم، دو برادر متهم بار دیگر برای خواهرشان درخواست قصاص کردند. سپس زهرا در جایگاه ایستاد و در حالی که اشک می‌ریخت گفت: «من از کاری که کردم پشیمانم. از قضات می‌خواهم اگر حکم‌شان قصاص است، هر چه زودتر آن را صادر کنند و اگر غیر از این فکر می‌کنند، نگذارند در کانون اصلاح وتربیت بلاتکلیف بمانم. من اگر آزاد شوم مثل بچه‌های دیگر زندگی می‌کنم. هرچند برادرانم مرا نمی‌پذیرند و مجبورم به بهزیستی بروم.»

سرانجام قضات شعبه دوم به ریاست قاضی زالی وبا حضور قاضی ابراهیم اسلامی -مستشار دادگاه - صبح دیروز پس از بررسی پرونده پزشکی زهرا وتعیین رشد کمال عقلی وی، دریافتند که زهرا در زمان وقوع قتل به رشد کامل عقلی نرسیده بود. به همین خاطر دخترک را به پرداخت دیه و سه سال حبس ازجنبه عمومی جرم محکوم کردند.