تشییع غریبانه

پیکر آهنگ‌ساز پیشکسوت ایرانی عبدالکریم مهرافشان صبح روز گذشته به شکل غریبانه‌ای و با حضور اندک هنرمندان و موسیقی‌دوستان از مقابل تالار وحدت برگزار شد. فاضل جمشیدی در این مراسم با بیان اینکه هنرمندان انگشت‌شماری به بدرقه پیکر این هنرمند آمدند، گفت: ما موسیقیدان‌ها نیاز به دشمن نداریم.

من برای خودم متاسف هستم که ۳۰ سال در این عرصه زحمت کشیدم. جمشیدی بیان کرد: مهرافشان نزدیک به ۳۰۰ آهنگ ساخته بود که امثال شهبازیان‌ها، فخرالدینی‌ها، روشن‌روان‌ها و تهرانی‌ها به نوعی مدیون او هستند. کامبیز روشن‌روان نیز با بیان اینکه بیش از ۵۰ سال است که مهرافشان را می‌شناسد گفت که او آثار جاودانه‌ای با صدای خوانندگان مختلفی داشت و اظهار کرد: او بزرگوار و دارای مناعت طبع بود. من هیچ‌گاه ندیدم متکبر باشد یا خود را بالاتر از دیگران بداند.

سالار عقیلی نیز قطعه‌ای از ساخته‌های مهرافشان با نام «بهار رویا» را به صورت زنده اجرا و به روح این آهنگ‌ساز تقدیم کرد. عبدالکریم مهرافشان در سال ۱۳۰۷ متولد شد. از سن ۲۵ سالگی در رادیو ایران استخدام شد و در ارکستر شماره دو و ارکستر ویژه که توسط مشیر همایون تاسیس شده بود، نوازنده ویولن شد و در سال ۱۳۳۷ توسط حسین دهلوی به وزارت فرهنگ و هنر وقت منتقل شد و در ارکستر صبا به نوازندگی ویولن پرداخت.

این هنرمند در سال ۱۳۴۲ به سمت آهنگساز و سرپرست یکی از ارکسترهای موسیقی ملی وزارت فرهنگ و هنر منصوب شد و در مدت همکاری‌اش بیش از یکصد و چهل آهنگ ساخت که در حدود چهل عدد آنها ضبط شد. از آثار وی می‌توان به «ایوان مدائن» با شعری از خاقانی، «سروچمان» با شعر حافظ، «شعله‌‌های عشق» با شعر ابراهیم صفایی، «زلف بر باد مده» با شعر حافظ، «واله و شیدا» با شعر مولوی و برای ارکستر «امید» در دستگاه چهارگاه و «مژده» در دستگاه ماهور اشاره کرد. او دوم اسفندماه به‌دلیل شکستگی از ناحیه لگن در ۹۰ سالگی درگذشت.