دولت باید غذا را سهیمه بندی کند و درِ خانه های مردم تحویل دهد
تاریخ ثابت کرده تشویقِ مردم به دست کشیدن از خرید‌های خودخواهانه و احتکار و انبارِ مواد غذایی کاری بیهوده است و عادلانه نیست که وظیفه سهمیه‌بندی را به گردنِ کارکنانِ سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌ها بگذارند.
کد خبر :
۷۸۵۶۱
بازدید :
۳۹۸۳
فرادید | یکی از اساتید برجسته تاریخ در بریتانیا استدلال کرده است که با توجه به اینکه یافته‌های تاریخی نشان می‌دهد متکی بودن به رفتار‌های عموم در محدود کردنِ خریدِ مواد غذایی «جوابگو نخواهد بود»، این کشور می‌بایست برنامه سهمیه‌بندیِ غذا در دورانِ جنگ را اجرا کند.
برایس اِوانز، استاد تاریخ و سیاست در دانشگاهِ لیوِرپول هُپ، می‌گوید این کشور هنوز به نقطه بحرانِ غذا نرسیده است، اما او از مردم درخواست می‌کند که دست از خرید از روی ترس بردارند.
درعین‌حال او از دولتِ این کشور درخواست کرده به درس‌هایی که از دو جنگ جهانی اول و دوم گرفته‌اند توجه کنند و با هر نوع کمبودِ احتمالیِ آذوقه در بحرانِ ویروسِ کرونا مبارزه کنند.
او هشدار داده است که تاریخ ثابت کرده تشویقِ مردم به دست کشیدن از خرید‌های خودخواهانه و احتکار و انبارِ مواد غذایی کاری بیهوده است و عادلانه نیست که وظیفه سهمیه‌بندی را به گردنِ کارکنانِ سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌ها بگذارند.
بیشتر بخوانید:
پروفسور اوانز می‌افزاید که ما می‌توانیم یک وزارتِ غذای جدید را تصور کنیم که موادِ غذایی موردِ نیازِ افراد را از طریقِ خریدِ آنلاین به درِ خانه‌ها می‌رساند که البته هر خانواده باید از «کوپن‌های سهمیه‌بندی» استفاده کند.
اوانز به دیلی‌میل گفته است: «این بحران کم‌اهمیت شمرده شده است. اگر مردم رفتارِ مصرفیِ خود را ادامه دهند، بعید نیست تا چند هفته دیگر با بحرانِ غذا مواجه شویم.»
او می‌گوید هر دو جنگِ جهانی نشان داده که دولت در زمانِ بحران‌های این چنینی چگونه باید عمل کند. متأسفانه صرفِ درخواست از مردم برای اینکه از روی ترس خرید نکنند و به صورتِ داوطلبانه مصرفِ خود را کاهش دهند، مثمر ثمر نخواهد بود. روشِ درست استفاده از سهیمه‌بندیِ غذاست.
«باید یک برنامۀ منظم و منطقیِ دولتی برای سهمیه‌بندیِ کالا‌های ضروری اجرا شود. این کار پیش از این با همکاریِ تولید‌کننده‌ها انجام شده است و دوباره هم می‌توان آن را به همراهِ کنترلِ قیمت‌ها و در نظر گرفتنِ جریمه‌های سنگین‌تر برای دلالانِ سودجو و کاسبانِ بازار‌های سیاه انجام داد.
دولت نباید وظیفه سهمیه‌بندی را به عهده کارکنانِ سوپرمارکت‌ها بگذارد و آن‌ها را با خریدارانِ عصبانی روبرو کند. دولت خودش باید وارد عمل شود و زحمت این کار را برعهده بگیرد.
ضمناً خرید‌ها باید از به صورتِ آنلاین صورت بگیرد، چون تجمعِ صد‌ها خریدار در آخر هفته‌ها در فروشگاه‌ها می‌تواند خطرِ گسترشِ ویروس را افزایش دهد.»
اوانز که پیش از این درباره تغذیه عمومی در زمان جنگ نوشته است، می‌گوید بسیاری از افرادِ فقیر به دلیلِ کم شدنِ اهدای غذا تحتِ فشار هستند.
«سیستم تحتِ فشارِ شدید است و اثر آن روی قشرِ ضعیفِ جامعه است. اگر همه چیز به همین سرعتی که اکنون دارد پیش می‌رود، ادامه پیدا کند ما در اروپا با مشکلِ بزرگی مواجه خواهیم شد.
به یاد داشته باشید که بیشترین مقدار غذای انگلستان از اروپا و فراتر از آن تأمین می‌شود. اگر این شبکه‌ها از کار بیفتد، اثرات آن روی همه ما آشکار خواهد شد.
انگلستان در دو دوره جنگِ جهانی وزارت غذا داشت. اکنون نیاز به تشکیلِ مجددِ چنین وزارتخانه‌ای احساس می‌شود.
اکنون که همه مدارس تعطیل و خالی است چرا آن‌ها را تبدیل به مکانی برای تهیه غذا و تحویل آن از طریقِ راهرو‌ها نمی‌کنیم.
در زمانِ جنگ زنانِ جوان بعد از هر بمباران غذا را از طریقِ وَن‌ها به مردم منتقل می‌کردند.
اکنون می‌توانیم با استفاده از برنامه‌های کاربردی مانند اوبِرایت یا جاست‌ایت این کار را انجام دهیم و غذای سهمیه‌بندی شده را به در خانه مردم برسانیم. زمانِ آن رسیده که با دخالتِ دولت فرهنگِ مصرفگرایی که همه خوب می‌شناسیم تغییر پیدا کند.»
این عضوِ دانشگاه همچنین از دولتِ انگلستان درخواست کرده جریمه‌های سنگینی برای دلالان در دورانِ بحران در نظر بگیرد.
«زندان و جریمه‌های نقدیِ سنگین برای کسانی که در این دوران سودجویی می‌کنند را پیشنهاد می‌کنم. نمی‌توان صرفاً با شرمگین کردنِ این افراد در انظار عمومی آن‌ها را تنبیه کرد. دولت باید در این زمینه نیز وارد عمل شود.»
۰
