سلبریتی‌ها برای کرونا چه کردند؟
مجری محترم ما اگر ساعتش را بفروشد می‌تواند حداقل امکانات زندگی یک سال چند کارگر را تامین کند. در این شرایط چگونه ما می‌توانیم به عدالت برسیم؟
کد خبر :
۷۹۵۸۴
بازدید :
۵۹۳۲
محمدتقی فهیم | اولین چیزی که رقم‌های نجومی دستمزد مجریان تلویزیون به ما اثبات می‌کند این است که ما در کشوری با روابط و مناسبات سرمایه‌داری زندگی می‌کنیم، یعنی سیستم اداره کشور بر مبنای کلان سرمایه‌داری طراحی می‌شود و این هزاران قدم فاصله با اقتصاد اسلامی دارد.
اینجا معیار‌ها همه بر مبنای سود هستند و هر کسی به این فکر می‌کند که چه چیز برایش سودآور است، اما در دیگر کشور‌هایی که با سرمایه‌داری کلاسیک اداره می‌شوند همه‌چیز قانونمند و شفاف پیش می‌رود. آنجا همه باید مالیات بدهند و همه قرارداد‌ها واضح و علنی برای همه روشن هستند و هیچ چیز پوشیده‌ای وجود ندارد مگر در مناسبات مافیایی؛ در نتیجه ما کمتر شاهد بی‌عدالتی به مفهوم رایج مثل آنچه در اقتصاد ایران اتفاق می‌افتد، هستیم.
بی‌عدالتی از آنجایی بروز می‌کند که پنهان‌کاری صورت می‌گیرد و قرارداد‌ها برای توده مردم آشکار نمی‌شود؛ لذا مطالبه توده‌ای نیز شکل نمی‌گیرد. وقتی سلبریتی قرار است در یک پروژه مهم حضور پیدا کند و همه قرارداد‌ها و بده بستان‌هایش مشخص باشد و مردم بدانند او چه میزان دستمزد دریافت کرده و چه درآمدی دارد، فساد شکل نمی‌گیرد، اما آنجایی بی‌عدالتی رخ می‌دهد که همه‌چیز در هاله‌ای از ابهام باشد. در واقع مرز بی‌عدالتی در همین پنهان‌کاری و فقدان شفافیت شکل می‌گیرد.
شما ببینید در بحران کرونا و سیل سلبریتی‌های پردرآمد که از منابع عمومی دولتی استفاده کردند چقدر وارد صحنه شدند؟ متاسفانه باید اشاره کنیم که آن‌ها صحنه را خالی کردند در صورتی اگر دستمزدهای‌شان مشخص بود مطالبه‌ای از طرف مردم شکل می‌گرفت که آن‌ها به رسالت خود عمل کنند و نقش و تعهد و وظیفه انسانی خود را به جا بیاورند.
شما ببینید در بحران کرونا و سیل سلبریتی‌های پردرآمد که از منابع عمومی دولتی استفاده کردند چقدر وارد صحنه شدند؟ متاسفانه باید اشاره کنیم که آن‌ها صحنه را خالی کردند در صورتی اگر دستمزدهای‌شان مشخص بود مطالبه‌ای از طرف مردم شکل می‌گرفت که آن‌ها به رسالت خود عمل کنند و نقش و تعهد و وظیفه انسانی خود را به جا بیاورند.
آن‌وقت می‌شنویم که در هندوستان یک سلبریتی دفترش را در اختیار بیماری کرونایی قرار می‌دهد. در ایران هنرمندان برای بحران کرونا چه کردند؟ در ایران به راحتی سلبریتی دستمزدش را انکار می‌کند و می‌گوید اصلا قراردادی ندارم یا اصلا پولی نگرفتم. ما نیز مجبوریم بپذیریم.
رقم‌هایی که درباره دستمزد برخی مجریان فاش شده اجحافی است در حق مردمی که به حداقل‌های زندگی دسترسی ندارند. مجری محترم ما اگر ساعتش را بفروشد می‌تواند حداقل امکانات زندگی یک سال چند کارگر را تامین کند. در این شرایط چگونه ما می‌توانیم به عدالت برسیم؟ من مخالف شرایط اقتصاد آزاد نیستم ولی اقتصاد آنارشیستی منتج به خالی کردن جیب مردم می‌شود.
۰
