کشف سنجاق سینۀ طلایی در یک گورستان قرون وسطایی

فرادید | از آنجا که باستان‌شناسان از قرن نوزدهم پی به حضور ِگورستانی با این قدمت برده‌ بودند، پیش از نصب لوله‌های آب و برق جدید در منطقه، یک حفاری باستان‌شناسیِ نجات انجام دادند. در حفاری اوایل امسال، گور قرن ششمیِ دختر جوانی کشف شد که همراه مجموعه‌ی خیره‌کننده‌ای شامل حدود ۱۶۰ مُهره دفن شده بود. از گور‌های حاوی ملحقاتِ باارزش، چشمگیرترین آن‌ها کشفِ سگکِ طلایی یک ردا است. این گور متعلق به زن جوانی از طبقه بالای جامعه است که در قرن هفتم، احتمالاً در سن ۲۰ سالگی از دنیا رفته است. متاسفانه اسکلت زن جوان به صورت تصادفی حین بازسازی‌های قرن بیستم از بین رفته و جواهرات درون آن نیز کشف‌نشده باقی مانده بود.

به گزارش فرادید ، درون این گور یک گل‌سینه‌ی دیسک‌مانندِ کمیاب از جنس یک صفحه پایه‌ی غیرآهنی با روکش طلا کشف شد. این دیسک با سنگ‌های قیمتی لعل و شیشه‌ی آبی منبت‌کاری و با مفتول طلایی تزیین شده است. این گل‌سینه به احتمال زیاد شنلی را دور گردن نگه می‌داشته که دیگر اثری از آن نیست.

(جواهرات درون گور‌ها شامل مهره‌های زیادی بوده که نشان‌دهنده‌ی طبقه بالای اجتماعی متوفی است)

تزیینات گور نشان می‌دهد که زن جوان متعلق به طبقه‌ی بالای جامعه بوده است. کشف او در حالی بود که ۱۶۰ مروارید و سکه‌های رومی به عنوان جواهر درون گور او پیدا شد. تا به حال گور‌های دیگری با هدایای باارزش توسط باستان‌شناسان کشف شده‌اند. از جمله گور دختری که حاوی یک سگک کمربند طلایی و ۳۸۰ مروارید و گور پسری که حاوی لوازم جانبی کمربند از جنس نقره و اقلام دیگر بود. گیدو لاسائو، باستان‌شناسِ بازل، روز جمعه به رسانه‌ها گفت: «این قطعه فوق‌العاده‌ای است. چنین یافته‌هایی از گور‌های قرون وسطی در نوع خود منحصربفرد هستند.» کشفیات اخیر نشان داد که این گورستان نسبت به تصورات پیشین باستان‌شناسان جمعیت بیشتری را در خود جای داده است.

قدیمی‌ترین بقایای زیست‌گاه‌های اولیه‌ی بازل به دوران پارینه سنگی میانی (حدود ۱۳۰ هزار سال پیش) بازمی‌گردد. سکونت‌گاه‌های اولیه‌ی این ناحیه در عصر‌های برنز و آهن شامل سواحل راین، ناحیه‌ی کارخانه‌ی گاز سابق (که کمپ نُوارتیس امروزی) و مانسترهاگل می‌شود. دیوار‌های گالیک (روش ساخت‌وسازِ دیوار‌های دفاعی در اروپای غربی) که بقایای آن‌ها را هنوز می‌توان نزدیکِ مونستر (از شهر‌های بزرگ آلمان) دید توسط سِلت‌ها در قرن نخست پیش از میلاد ساخته شدند تا ناحیه‌ی اخیر (کلیسای جامع) را مستحکم کنند. رومی‌ها در همان مکان کلونیا راوریکا را ساختند که بعد‌ها آن را به قلعه‌ای در قرن سوم تبدیل کردند. مستعمره‌ی آگوستا راریکا (شهر رومی) که توسط امپراتور آگوستوس سزار تاسیس شد، نشانه‌ی آغاز رسمی رومی‌سازی منطقه بود. پس از عقب‌نشینی نیرو‌های رومی، جمعیت روم در قلعه مستقر شدند در حالی که آلمانی‌ها در سراسر شمال راین و همینطور در آگوست پراکنده شدند.

منبع: arkeonews

مترجم: زهرا ذوالقدر