دستور عجیب به دار کشیدن مجرمان در میدانی پر از سبزی‌خوردن
سبزه‌میدان یکی از میدان‌های قدیم تهران است که چون در دوره زندیه محل کاشت سبزی در تهران بود به این نام شهره شد.
با شروع دوره قاجار و پس از اینکه آقامحمدخان ردای پایتختی بر تن تهران کرد، این محل میدان اصلی شهر به حساب آمد.
«ناصر نجفی» در کتاب «ایران قدیم و تهران قدیم» درباره این میدان نوشته است: «به گفته اعتمادالسلطنه، وجه تسمیه سبزه‌میدان این بود که در دوران سلطنت زندیه و بعداً قاجاریه، برای تامین سبزی اهالی تهران، در این محل که ظاهراً دشت وسیعی بود، انواع و اقسام سبزی‌ها را می‌کاشتند. بعدها یک دروازه و ۲ طبقه بنا در ۴ طرف این محوطه ایجاد کردند که طبقات زیرین آن با ایوان‌های سرپوشیده به دکاندارها و عطارها اختصاص یافت.»
تماشای اعدام
نام این میدان علاوه بر سبزه و سبزیکاری با اعدام و مجازات هم گره خورده، چرا که این میدان در دوره قاجار محل اعدام محکومان بود و مردم در این محل کیپ تا کیپ جمع می‌شدند تا لحظه اعدام دلخراش مجرمان و محکومان را تماشا کنند. از اتفاقات مهمی که در سبزه‌میدان آن روزگار رخ داد، به دار آویختن ۷ نفر از جماعت بابیه بود که به توطئه علیه ناصرالدین‌شاه متهم بودند.
برپایی مراسم مذهبی
سال ۱۲۶۸ قمری حاجب‌الدوله به دستور امیرکبیر تغییرات عمده‌ای در وضع میدان به‌وجود آورد و سبزه‌میدان به‌کلی از وضع ناگوار و چشم‌انداز آلوده قبل درآمد. حالا سبزه‌میدان علاوه بر مرکز تجاری، محل تجمع اهالی طهران در مراسم مختلف بود و دسته‌های عزاداری محله‌های مختلف تهران در ماه محرم در این میدان گردهم می‌آمدند.
منبع: همشهری
