(ویدئو) کشفیات باستان‌شناسی در دُبی؛ از بازار عصر آهن تا بندرگاه دوران عباسیان
باستان‌شناسان در ناحیه «حتا» گورهایی یافتند که قدمت‌شان به ۳ هزار سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد.
دُبی را همگان همچون شهری تازه می‌شناسند اما کشفیات اخیر باستان‌شناسی نشان می‌دهد که تاریخ این منطقه به حدود ۵ هزار سال پیش بر می‌گردد.
یورو نیوز نوشت: باستان‌شناسان، اخیرا در امارات مجموعه کشفیاتی هیجان‌انگیز و رمزآلود داشته‌اند که بندر تجاری باستانی موسوم به شهر سفید در جمیرا نیز یکی از آنهاست.
شهر سفید؛ بندرگاهی تجاری از زمان خلافت عباسیان
منصور بُریک، باستان‌شناس اهل امارات دربارهٔ این منطقه می‌گوید: «هنگامی که این مجموعه کشف شد کارشناسان متوجه شدند که دیوار بناهای ناحیهٔ جمیرا در آن، چنانکه می‌بینید، از درون و بیرون با نوعی دوغاب سفید شده، و کارشناسان گفتند که به احتمال زیاد این بندر، در دوران عباسی، از دور، به‌شکل یک شهر سفید دیده می‌شده است.»
ناحیهٔ باستانی جمیرا، دُبی را در زمان خلافت عباسیان نشان می‌دهد. محل جغرافیایی این مجموعه واقعا مهم است، چون بر ساحل دوبی و در مسیر تجاری بین‌النهرین، عمان و هند قرار گرفته. یعنی این شهر بندری در میانهٔ شبه‌جزایر عربستان و هند واقع شده بوده است.
آقای بُریک می‌گوید: می‌بینید که در میانهٔ این شهر کهن میدان عظیمی هست، این میدان برای ساکنان شهر و تاجرانی که به اینجا می‌آمده‌اند جای مهمی بوده تا دورهم جمع شوند.
این محدودهٔ باستانی که ۸۰ هزار متر مربع وسعت دارد در سایهٔ برج خلیفه قرار گرفته است و سبب شده که معماری کهن و نوی این شهر، به‌زیبایی، در تقابل با هم قرار گیرند. برج‌های نگهبانی با فرم مارپیچی خبر از ثروتمند بودن جمعیت شهر می‌دهد که تلفیقی بوده‌اند از مردمان بومی و تاجران مسافر. مجموعهٔ متنوعی از سکه‌های نقره، دست‌ساخته‌های سفالی، مسی و شیشه‌ای از این محل به‌دست آمده و همچنین بقایای کهنترین مسجد امارات نیز همینجا یافت شده است.
منصور بُریک، می‌افزاید: شهرهای دوران تمدن اسلامی چند ویژگی دارند؛ یکی، نوعی استراحتگاه، یا مهمان‌سرا یا همان کاروان‌سراست و سپس دو عنصر مهم دیگر؛ یعنی مسجد و بازار. مسجد جایگاه عبادت و نیایش بوده و بازار هم جایگاه تجارت و دادو‌ستد کالاهایی که به اینجا می‌ٰرسیده است.
ساروق الحدید؛ بازمانده‌ای از عصر آهن
ساروق الحدید (یا بازار آهن) نگین حلقهٔ کشفیات باستان‌شناسی دُبی است. تاریخ این کانون باستانی کار با فلزّات به عصر آهن باز می‌گردد و نشان می‌دهد که دُبی در آن زمان نوعی مرکز تجاری بوده است.
احمد محمود، مدیر مرکز میراث فرهنگیِ شهرداری دُبی می‌گوید: «زیرساختهایی در کار بوده که مردم را برای تجارت به‌سوی اینجا می‌کشیده، مهمتر از آن، ذهنیتِ مردمِ اینجا بوده است. آنها ذهنی باز داشته‌اند، چون برای تجارت می‌توان از همگان دعوت کرد.»
بیش از ۱۸ هزار دست‌ساخته از جنس مس، برنز، و آهن در این محل کشف شده که در موزهٔ ساروق الحدید نگهداری می‌شوند. یکی از برجسته‌ترین قطعات کشف شده، حلقهٔ طلائی است که الهامبخش طراحیِ نشان اکسپو ۲۰۲۰ دُبی شده است.
گورخانه‌های حتا؛ تدفین‌گاه‌هایی با ۵ هزار سال قدمت
ناحیهٔ «حتا» که در ۱۱۵ کیلومتری دُبی قرار دارد واحه‌ای است زیبا در میانهٔ کوهستان. باستان‌شناسان برخی از کهنترین کشفیات خود را اینجا پیدا کرده‌اند؛ گورهایی که به ۳ هزار سال پیش از میلاد مسیح تعلق دارند.
منصور: اینجا بیش از ۸۰ گور داریم که برخی‌شان چنانکه می‌بینید مرمت شده است. اینها را گورهای کندویی می‌نامیم. این گورخانه‌ها گنبدی دارند با یک ورودی باریک، و سقف بالای قبرشان، نوعی طاق ضربی است. مرده را به‌حالت جنینی در آنها می‌گذاشته‌اند. در برخی گورها اشیایی را یافتیم که برای زندگی پس از مرگ، به درگذشتان تقدیم می‌شده؛ اشیایی نظیر صدف‌های تزئین‌شده و دست‌ساخته‌های بُرنزی.
گذشتهٔ باستانی دُبی به‌تازگی آشکار شده و حالا گردشگران و تاجران امروز می‌توانند تماشاگر این کشفیات جذاب باشند.
