کشف فسیل گونه جدید دایناسور با ویژگی ظاهری منحصر به فرد

اما جالب‌ترین ویژگی ظاهری این دایناسور که ۱۱۰ میلیون سال قبل می‌زیسته، تیغه‌های بیرون زده از شانه‌های آن هستند. محققان می‌گویند این تیغه‌ها صاف، بلند و سخت با برآمدگی کوچک در قسمت میانی بوده‌اند. جنس این تیغه‌ها از کراتین بوده که پر و منقار پرندگان و همچنین موهای انسان از آن تشکیل شده است. محققان با بررسی فسیل این جاندار که قسمت‌هایی از استخوان و حتی بافت‌های نرم مثل پوست و تیغه‌های کراتینی سالم باقی مانده بود به این نتیجه رسیدند.

محققان می‌گویند قرارگیری تیغه‌ها روی شانه‌ها احتمالاً به این معنی است که Ubirajara می‌توانسته آنها را مثل یال خود بالا و پایین بیاورد و اشاره می‌کنند که تاکنون فسیل هیچ دایناسوری شبیه به این جاندار کشف نشده است.

اما چرا باید یک دایناسور تیغه‌هایی به این شکل داشته باشد که شناسایی آن را برای طعمه و شکارچیان آسان‌تر می‌کنند؟ به گفته محققان برای یافتن پاسخ این سوال باید به نوادگان این جاندار بنگریم. آنها معتقدند نقش این تیغه‌ها احتمالاً برای جلب توجه جفت، شکست رقبا، ترساندن شکارچیان و یا ترکیبی از این موارد بوده است.

«Robert Smyth»، محقق دانشگاه پورتسموث و نویسنده اصلی تحقیق می‌گوید: «موفقیت فرگشتی فراتر از زنده ماندن است، اگر می‌خواهید ژن‌های خود را به نسل‌های بعد انتقال دهید باید زیبا هم باشید. بسیاری از پرندگان امروزی پرهای تزئینی برای جلب توجه جفت دارند، طاووس نر و مرغان بهشتی (Paradisaeidae) مصداق بارز این مورد هستند. Ubirajara به ما نشان می‌دهد که تمایل به خودنمایی خصوصیتی منحصر به فرد در پرندگان نیست، بلکه پرندگان آن را از نیاکان دایناسوری خود به ارث برده‌اند.»

یافته‌های این تحقیق در ژورنال Cretaceous Research منتشر شده است.