عجیب ترین استحکامات نظامی تاریخ؛ از خط آبی هلند تا قلعه های دریایی ماونسل

کشورها به طور سنتی از دیرباز استحکاماتی برای محافظت از خود در برابر حملات خارجی ساخته اند. اما استحکامات دیگر به اندازه گذشته مفید نیستند، چرا که ارتش ها به طور فزاینده ای متحرک شده و می توانند به سادگی آن ها را دور بزنند.

برخی از موثرترین دیوارها، مجموعه پناهگاه ها، و سیستم های دفاع ملی شامل استفاده از آب دریا، دیوارهای سنگی که صدها مایل امتداد دارند، و مقادیر زیادی رنگ برای تبدیل پناهگاه ها به خانه های غیرواقعی بوده اند.

ارتش ها استحکاماتی برای کمک به مدافعان در دفع حملات دشمن می سازند. استحکاماتی مانند سنگرهای مسلسل، خندق ها، گودال ها، تله های تانک و سیم های خاردار برای کند کردن پیشروی دشمن طراحی شده اند و آن ها را به امید متوقف یا کند کردن حمله، در برابر آتش فرسایشی دشمن قرار می دهند.

استحکامات در طول چند هزار سال گذشته شکل های مختلفی به خود گرفته اند که برخی از آن ها قطعاً عجیب تر از بقیه هستند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۵ نوع از عجیب ترین استحکامات نظامی آشنا کنیم.

۱- خط آبی هلند

هلند کشوری است که رابطه ناخوشایندی با دریا دارد. این کشور مدت ها است که اقیانوس را با مجموعه ای از سدها، دیوارها و دیگر موانع از خاک خود دور نگه داشته و در نتیجه حدود ۱۷ درصد از مساحت این کشور زمینی است که از دریای شمال باز پس گرفته شده است.

۲۶ درصد از خاک هلند در واقع پایین تر از سطح دریا قرار دارد و اگر مهندسی هوشمندانه ای صورت نگیرد، به طور طبیعی دچار سیل خواهد شد.

در قرن هفدهم، هلندی ها قصد داشتند اقیانوس را مهار کنند تا موانعی غیرقابل نفوذ بسازند. در سال ۱۶۲۹، شاهزاده فردریک هنری شروع به ساخت خط آبی هلند کرد، یک خط دفاعی تقریباَ ۲۰۰ کیلومتری که شامل روستاهای مستحکم، یا قلعه های ساخته شده در اطراف مناطق غیرقابل سکونت در معرض سیل بود. موانع آبی موقتی را می توان با رهاسازی انتخابی آب ایجاد کرد که ارتش های دشمن را مجبور به عقب نشینی می کنند.

این سیستم ابتکاری در اواسط دهه ۱۶۰۰ زمانی که خط آبی هلند، ارتش فرانسه را در جنگ فرانسه- هلند در سال های ۱۶۷۲ – ۱۶۷۸ متوقف کرد، به خوبی جواب داد. با این حال، با فرا رسیدن قرن بیستم، این سیستم منسوخ شده بود زیرا در برابر بمب های مدرن و گلوله های توپ بسیار آسیب پذیر بود.

۲- دیوار بزرگ چین

دیوار بزرگ چین بزرگ ترین پروژه ساخته شده توسط انسان روی زمین است. این استحکامات عظیم که از سنگ و خاک ساخته شده است، از شورزارهای صحرای گوبی تا اقیانوس آرام کشیده شده است.

این دیوار در واقع مجموعه ای از چندین دیوار به طول ۲۱,۰۷۳.۵ کیلومتر است که با توجه به کوچک تر شدن یا بزرگ ترین شدن قلمرو امپراطوری های چینی پس از شروع ساخت، به صورت موج دار ساخته شده است. ارتفاع هر بخش به طور متوسط ۴.۸ تا ۸ متر و عرض آن ۴ تا ۵ متر است که بین آن ها پست های دیده بانی، برج و بارو و مواضع جنگی ساخته شده است.

سوال اصلی این است که آیا مقامات چینی باور داشتند که این دیوار واقعاً از آن ها در برابر حملات خارجی محافظت خواهد کرد یا خیر. دیوار بزرگ در هیچ نقطه ای غیرقابل تسخیر نیست و از زمانی که برای اولین بار در ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح ساخته شد، جنگ های متعددی بخش هایی از آن را تخریب کرده اند.

به نظر می رسد که هدف از ساخت این دیوار کند کردن پیشروی مهاجمان بوده است – نه متوقف کردن آن ها – و جلوگیری از این که ارتش های خارجی به راحتی هر گونه اموال دزدیده شده از سرزمین چین را با خود ببرند.

این دیوار که طول و کلیت آن حتی در دوران قرون وسطی نیز شناخته شده بود، ممکن است نماد قابل مشاهده ای از قدرت امپراطوران چین نیز بوده باشد. روی هم رفته، هدف دیوار بزرگ چین ممکن است هشدار دادن به دشمنان بوده باشد مبنی بر این که احتمالاً حمله به مناطق دیگر آسان تر و عاقلانه تر خواهد بود.

۳- خط مک نامارا

در اواسط دهه ۱۹۶۰، دخالت آمریکا در جنگ ویتنام به استقرار نیروهای زمینی در این کشور انجامید، و پنتاگون به این نتیجه رسید که باید در مورد خطوط تدارکاتی که نیروها و تدارکات دشمن را به ویتنام جنوبی می رساند، کاری انجام شود.

حمله هوایی به مسیر موسوم به «خط هو شی مین» به دلیل عدم حضور دائمی روی زمین بی اثر بود. در پاسخ، وزیر دفاع رابرت اس. مک نامارا به سراغ محققان گروه JASON رفت، گروهی از دانشمندان که توصیه هایی در مورد فناوری و سیاست نظامی ارائه می دادند.

گروه JASON استفاده از مین های شلیک شده از هوا و دیواری نامرئی از سنسورها را برای شناسایی نیروهای دشمن توصیه کرد. ACOUSID که در اصل یک میکروفون معلق طراحی شده برای شناسایی زیردریایی های دشمن بود، برای دریافت صدای موتورهای کامیون ها یا حتی صحبت کردن افراد مورد استفاده قرار می گرفت.

ADSID ها یا دستگاه های نفوذ لرزه ای هوایی می توانستند صدای غرش کامیون های دشمن را تشخیص دهند. هواپیما این داده ها را برای تجزیه و تحلیل به ایستگاه های زمینی منتقل کرده و هر گونه تحرک مشکوک دشمن با حملات هوایی همراه می شد. متاسفانه این سیستم هیچ گاه آنطور که طراحی شده بود کار نکرد و تاثیر محسوسی در روند جنگ نداشت.

۴- قلعه های دریایی ماونسل

در روزهای اولیه جنگ جهانی دوم، دولت بریتانیا متوجه شد که بمب افکن های آلمانی رود تیمر را به سمت غرب دنبال می کردند تا آن ها را مستقیماً به قلب لندن هدایت کند.

برای جلوگیری از این امر، نیروی دریایی سلطنتی چهار قلعه در سواحل شرقی بریتانیا ساخت، در حالی که ارتش بریتانیا سه قلعه در خور رودخانه احداث کرد. این قلعه های دریایی به اصطلاح قلعه های ماونسل بودند که طراح آن ها گای ماونسل نام داشت.

این قلعه ها از بتن و فولاد ساخته شده، در مسیر هواپیماهای آلمانی قرار داشتند و به توپ های ضدهوایی ۳.۷ اینچ و ۴۰ میلی متری مسلح بودند.

این قلعه ها همچنین به عنوان سکوهای هشدار اولیه عمل می کردند و از نزدیک شدن هواپیماهای آلمانی با ارتفاع پایین به انگلستان خبر می دادند. بسیاری از این قلعه ها هنوز پابرجا هستند، اگر چه هیچ کدام برای سکونت مناسب نیستند.

۵- خانه ها و ویلاهای غیرواقعی سوییس

سوئیس از سال ۱۸۱۵ به طور رسمی کشوری بی طرف در تمام درگیری های مسلحانه بوده است. این سیاست از درگیر شدن سوییس در جنگ ها از طریق اتحاد با کشورهای دیگر جلوگیری می کند.

نکته مثبت این است که سوئیس بیش از ۲۰۰ سال از صلح برخوردار بوده است و نکته منفی این است که این کشور متحدی ندارد و باید بی طرفی خود را با تجهیزات نظامی تقویت کند. در دهه ۱۸۸۰، سوئیس طرح “استحکامات ملی” را مطرح کرد که جامعه سوئیس را به مرکز کشور عقب نشینی می داد، جایی که کوهستان ها حفاظت بیشتری را ارائه می دادند.

ارتش سوئیس برای خرید زمان، تعدادی دهکده غیرواقعی با ساختمان های جعلی ساخت که برای کند کردن پیشروی دشمن طراحی شده بودند. پناهگاه های بتنی به گونه ای تزیین شده بودند که شبیه خانه های سنتی سوئیس به نظر برسند، با سقف های دارای کاشی های رنگی و پنجره ها و دیگر تزیینات.

در واقع، این پناهگاه ها پست های دیده بانی، آشیانه های مسلسل و دیگر مواضع مستحکم بودند. عکس های شناسایی هوایی توسط دشمن، آن ها را خانه های روستایی معمولی نشان می داد اما در واقعیت، آن ها زمین های کشتار بودند.

عملیات تاننباوم، حمله برنامه ریزی شده آلمان و ایتالیا به سوئیس در طول جنگ جهانی دوم، تا حدی به این دلیل لغو شد که هزینه فتح این کشور به شکل غیرقابل قبولی، بالا بود.

منبع: روزیاتو