(عکس) سفر به ایران قدیم؛ از دفتر خاطرات قدیمیترین دبستان شمیران؛ آلاحمد اینجا درس میداد

دبستان شاپور برای اهالی تجریش یعنی روزهای سراسر خاطره، روزهای شیطنت پشت نیمکت های درس. شاپور کهنترین مدرسه تجریش بود؛ دبستانی با مدیریت علی شعشعانی.
دبیرستان شاپور که این روزها به نام جلال آلاحمد شناخته میشود در محدوده باغ فردوس تجریش سال ۱۳۱۵ از طرف وزارت فرهنگ آن زمان به عنوان نخستین دبستان شمیران ساخته شد. در آن زمان علی شعشعانی بهعنوان مدیر دبستان انتخاب شد. شعشعانی تدریس در این مدرسه را هم برعهده گرفت و تا سال ۱۳۲۲ به عنوان مدیر و معلم مدرسه باقی ماند.
عباس صالحی، از معتمدین محله تجریش، میگوید: «خاطرات آن روزهای مدرسه شاپور یادم نمی رود. اکثر قدیمی های تجریش در این مدرسه درس خواندهاند. راستش هر کاری می کردیم به غیر از درس خواندن، اطراف مدرسه باغ بود. هیچ وقت خوردن های راه مدرسه را فراموش نمیکنم.»
رضا فوقانی نیز از دانش آموزان روزهای گذشته مدرسه شاپور می گوید: «معلم قرآنی داشتیم که بسیار مومن و کاردان بود. درسش را که میداد بلندبلند می گفت: «ای میز، ای تخته، ای دیوار شما شاهد باشید، من درسم را دادم این بچهها گوش نکردند.»
بین سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۰ شخصیتهای مهم ادبی در مدرسه شاپور تدریس می کردند. جلال آلاحمد، نویسنده معروف، تدریس ادبیات را در این مدرسه بر عهده داشت. محمود گلابدرهای نیز که بعدها داستاننویس شد از شاگردان آلاحمد در مدرسه شاپور بود. بعداز انقلاب اسلامی نام مدرسه شاپور به جلال آلاحمد تغییر یافت.
از خاطرات مدرسه شاپور میتوان از خواهران دوقلوی نازتاب و فرانک سالور نام برد؛ تنها دخترانی که در مدرسه شاپور درس خواندند. آن زمان شرایط آب و هوایی تجریش رفت و آمد را دشوار کرده بود و به همین سبب، با هماهنگی رئیس آموزش و پرورش، اسم این دو خواهر در مدرسه شاپور نوشته شد. فرانک بعدها در رشته طراحی و نازتاب معلمی را انتخاب کرد و تا سال ها در همین شمیران تدریس کرد. آنها جزو اولین دختران تجریشی بودند که به مدرسه رفتند.
از معروفترین مدارس دخترانه تجریش می توان مدرسه بنتالهدی، بهمن، سمیه و فراست را نام برد که اکثر دختران تجریشی در آنها درس میخواندند. سهیلا بابایی از دانشآموزان مدرسه بهمن میگوید: «دورتادور مدرسهمان درختان چنار بود. حوض بزرگی وسط آن خودنمایی می کرد. پنجرههای چوبی کلاسمان هنوز یادم است. وقتی این چهار مدرسه تعطیل می شد از خیابان آصف تا میدان تجریش پر از دختران دانش آموزی بود که با شور و شوق به سمت خانههایشان میرفتند.»
منبع: همشهری