سفر به تهران قدیم؛ تهرانی‌ها در اولین نوروز پس از انقلاب چه کردند؟
در دقایقی که سال نو تحویل می‌شد انقلابیون مسلح و مردمی که برای گرامی‌داشت شهدا به بهشت‌زهرا آمده بودند، به مزار شهدا رسیدند و رزمندگان مسلح در صفوف منظم در مزار شهدا مستقر شدند و هریک در برابر مقبره یک شهید زانو زدند.
حدود یک ماه و نیم پس از پیروزی انقلاب، برپایی مراسم نوروز در تهران حال و هوایی دیگر داشت؛ حال و هوایی کاملا انقلابی. در هنگام تحویل سال ۵۸، هزاران تهرانی خاطره شهدای جنبش انقلابی ایران را در بهشت‌زهرا گرامی داشتند.
به گزارش فرارو، گزارش خبرنگار کیهان را در این زمینه که روز ششم فروردین ۵۸ در این روزنامه منتشر شد می‌خوانیم:
در این مراسم انقلابیون دختر و پسر مسلح، در صفوف منظم و با نظم انقلابی حرکت و به یاد شهدا هزاران تیر هوایی شلیک کردند.
در اولین دقایق نخستین بهار آزادی، تفنگ‌ها و مسلسل‌ها به نشانه ادای احترام به شهدا، شلیک کردند. انقلابیون مسلح در هیأتی باشکوه از دروزاه بهشت‌زهرا به طرف مزار شهدا (قطعه ۱۷) به راه افتادند. در پیشاپیش صفوف انقلابیون مسلح، جوانی تفنگ بر دوش حرکت می‌کرد و به فاصله ۲۰ متر از او سه کودک سرخ‌پوش که نوار سرخی به سر بسته بودند جلوی حلقه گل سرخ بزرگی باوقار و طمانینه گام برمی‌داشتند. پشت سرشان نوجوانان سرخ‌پوش و سه نوجوان که طبل و سنج می‌زدند و پشت سر آنها دختران مسلح انقلابی در صف سه‌نفری حرکت می‌کردند و پشت سر دختران، جوانان مسلح در حرکت بودند. در میان رزمندگان مسلح انقلابی، تعدادی از پرسنل نیروی هوایی هم دیده می‌شدند و یک ستوان سوم جوان، انقلابیون مسلح غیرنظامی را از نظر تنظیم حرکات نظامی راهنمایی می‌کرد.
رزمندگان مسلح با آهنگ طبل و سنج درجا قدم‌رو می‌زدند و همراه با آن سه بار جمله «درود بر شهدا» در فضای بهشت‌زهرا طنین می‌انداخت؛ و سپس نوجوانان جلوی صف سرود «شهادت» را می‌خواندند. این حرکت و توقف متناوب و سرودخوانی تا محل مزار شهدا چند بار تکرار شد.
رزمندگان گل سرخ بر سینه داشتند و همه‌شان نوار سرخ به نشانه احترام به شهدا در بهار آزادی به سر بسته بودند. در پشت سر رزمندگان انقلابی مسلح، دختران دبیرستان «الفتح» قرار داشتند و در پلاکاردی که با خود حمل می‌کردند نوشته بودند: «وقتی خون و جسم شهید آرام می‌گیرد، خون و جسم ما به خروش می‌آید و این خون نشانه بودن شهید و نقش موثرش در پیشرفت انقلاب است.»
رزمندگان مسلح انقلابی حدد ساعت ۸.۴۵ صبح جلوی غسال‌خانه بهشت‌زهرا به احترام شهدا یک دقیقه سکوت اعلام کردند.
در این مراسم حاج خلیل‌الله رضایی پدر چهار مجاهد شهید، پدر کامران نجات‌اللهی استاد شهید، نعمت میرزازاده، م آزرم، شاعر و آیت‌الله نوری و جمعی از روحانیون و نیز گروهی از انقلابیون مسلح مسجد جامع محمدیه مجدیه هم شرکت داشتند.
در دقایقی که سال نو تحویل می‌شد انقلابیون مسلح و مردمی که برای گرامی‌داشت شهدا به بهشت‌زهرا آمده بودند، به مزار شهدا رسیدند و رزمندگان مسلح در صفوف منظم در مزار شهدا مستقر شدند و هریک در برابر مقبره یک شهید زانو زدند.
ابتدا حاج خلیل‌الله رضایی درباره شهادت و این‌که «شهادت چیست» سخن گفت. سپس نوجوانان خیابان شهباز [۱۷ شهریور کنونی]سرود «شهادت» را سر دادند: «در این صبح خونین/ پیام از شهادت... شکستی ندارد، چریک مسلمان و...»
بعد از سرود نوجوانان، یکی از انقلابیون خیابان شهباز، پیام جوانان این خیابان را به نام «برانداختگان ظلم و استبداد» خواند.
انقلابیون مسلح در این مراسم به احترام شهدای به خون خفته خلق، هزاران تیر هوایی شلیک کردند. بعد از شلیک تیر هوایی، پدر استاد شهید کامران نجات‌اللهی سخنرانی کرد و سپس یکی از انقلابیون خیابان شهباز یک دسته گل سرخ به او تقدیم کرد.
آخرین سخنرانی این گرامی‌داشت، آیت‌الله علامه نوری بود که درباره شهادت صبحت کرد.
