سفر به ایران قدیم؛ مهاجرت اقوام به ری برای کار در صفائیه

صفائیه به واسطه مزارع کشاورزی و سبزیکاری های وسیعی که داشت از سال های دور به منطقه ای ایده آل برای کشاورزانی به شمار می رفت که برای کار و امرار معاش به ری می آمدند.

موج مهاجرت اقوام مختلف به صفائیه از دوره پهلوی اول شروع شد و با ساخت چند کارخانه در این محله قدیمی شدت گرفت. مهاجران عمدتا برای کار در صیفی کاری و سبزیکاری های این محدوده که رونق بسیاری داشت آمدند. آنها در یک بازه زمانی نسبتا کوتاه مورد اعتماد معدود ارباب هایی که صاحب زمین های زارعی بودند، قرار گرفتند.

«اسدالله عالمی» از ساکنان قدیمی صفائیه، وجود مزارع کشاورزی در صفائیه را دلیل اصلی مهاجرت دو طایفه به این محله می داند. او در این باره می گوید: «تا اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی اول که قانون ارباب و رعیتی رعایت می شد، مهاجرانی از شهرهای قم، کاشان، اردستان و اصفهان به ری آمدند و به عنوان کشاورز و به عبارتی رعیت مشغول به کار شدند. طایفه لرها و آذری ها هم به صفائیه آمدند و در سبزیکاری های اینجا که حول چشمه علی و محدوده اطراف آن بود مشغول به کار شدند.»

از دوره پهلوی اول، ری و به تبع آن صفائیه آرام آرام به سمت صنعتی شدن پیش رفتند و با راه اندازی کارخانه های سیمان و گلیسیرین در صفائیه موج دوم مهاجرت ها به این محله شروع شد. عالمی می گوید: «بعد از راه اندازی کارخانه های ممتاز و چیت سازی ری که مهم ترین مراکز تولید پارچه در ایران و خاورمیانه به حساب می آمدند، مهاجرانی که در زمین های کشاورزی صفائیه کار می کردند اقوامشان را از راه اندازی کارخانه های متعدد در ری باخبر کردند. با راه اندازی کارخانه های سیمان و گلیسیرین، لرها و آذری هایی که آمادگی مهاجرت به تهران را داشتند به صفائیه آمدند و در این دو کارخانه مشغول به کار شدند. با رونق گرفتن کارخانه سیمان، خانواده مهاجران به صفائیه آمدند و در خانه های سازمانی روبه روی کارخانه سیمان سکونت پیدا کردند. مهاجران لرستانی و آذری زور بازوی خوبی داشتند و به همین دلیل مدیران کارخانه سیمان صفائیه در ازای امتیازهایی مثل واگذاری خانه های سازمانی آنها را استخدام می کردند.»

منبع: همشهری