عکس؛ سفر در زمان؛ گزارشی از باند دخترانه توزیع هروئین در تهران سال ۴۳
سال ۱۳۴۳ تهران ۱۵ هزار معتاد به هروئین داشته که میزان مصرف روزانه‌شان حدود ۷ کیلوگرم بوده است.
روزنامه کیهان ۳ تیر ۱۳۴۳ گزارشی از میزان مصرف هروئین در تهران منتشر کرده که حاوی آمار و ارقام حیرت‌آوری از میزان مصرف این ماده مخدر در پایتخت کشور است. در این گزارش می‌خوانیم: «در تهران ۱۵ هزار نفر معتاد به هروئین هستند که اکثر آنها جوانان ۲۰ تا ۲۵ ساله می‌باشند و مصرف هروئین یک شبانه‌روز شهر تهران در حدود ۷ کیلو می‌باشد.»
اما این حجم از هروئین از چه مبادی‌ای تأمین می‌شده است؟ گزارش کیهان پاسخ این پرسش را چنین داده: «مقداری از این هروئین طبق گفته مقامات رسمی توسط اعضای چند باند مجهز از کشورهای خارج وارد ایران می‌گردد و بقیه در تهران و شهرستان‌ها در لابراتورهای مجهزی که در مخفی‌گاه تأسیس شده تهیه می‌گردد.»
اعدام بی‌ترحم عاملان اصلی
هادیان، بازپرس اداره مبارزه با مواد مخدره، به خبرنگار کیهان گفته: «ظرف چهار ماه گذشته در حدود ۱۲ دستگاه مجهز هروئین‌سازی در تهران و شهرستان‌ها کشف شده است.» همچنین به گفته سرهنگ معین، رئیس اداره مبارزه با مواد مخدره شهربانی، از سال ۱۳۴۱ تا آن تاریخ، اعضای ۴۰ باند تهیه و فروش هروئین دستگیر شده‌اند.
بازپرس اداره مبارزه با مواد مخدره به کیهان گفته تا ۴ سال قبل، یعنی حول‌وحوش سال ۱۳۳۹، کشف شیره‌کش‌خانه برای مقامات اداره مبارزه با مواد مخدره بسیار قابل اهمیت بود، ولی از بس دستگاه‌ها و لابراتوارهای هروئین‌سازی در سراسر کشور دایر شده دیگر برای ماموران دیدن این‌همه دستگاه عادی شده است.
اما برای مبارزه با این وضعیت چه کار شده بوده؟ هادیان گفته با پیگیری‌ها و شدت عمل اداره مبارزه با مواد مخدره قیمت هروئین ظرف ۴ سال بالا رفته بوده و فقط با اعدام بی‌ترحم مروجین اصلی و سازندگان هروئین امکان مهار این آفت خانمان‌سوز وجود داشته.
لبنانی‌های قاچاقچی و دو گروه معتاد
سرهنگ معین در مصاحبه با خبرنگار کیهان به دستگیری اعضای ۴۰ باند قاچاق و کشف ۳۵ دستگاه لابراتوار هروئین‌سازی اشاره کرده است. به گفته سرهنگ معین، اکثر اعضای باندهای خارجی لبنانی‌اند. او معتادان را به دو دسته تقسیم میکند؛ گروه اعیان که در جشنها و مهمانی‌ها مصرف می‌کنند و گروه بی بضاعتان.
در سال ۱۳۴۳ تهران ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر جمعیت داشته که از این تعداد ۱۵ هزار نفر آن معتاد بوده‌اند.
مطابق این گزارش، با وضع قانون ممنوعیت کشت خشخاش، عده‌ای از این موقعیت برای گشترش مصرف هروئین بین جوانان استفاده می‌کنند و هرچه از مصرف شیره کم می‌شود، بر میزان مصرف هروئین اضافه می‌گردد.
این گزارش می‌گوید در سال ۱۳۳۹ فقط یک مورد جزئی از فروش هروئین در ساری دیده شده بوده، اما در سال ۱۳۴۳ ساری یکی از مراکز افراد هروئینی شده. در کل از سال ۱۳۳۹ به بعد، بر تعداد افراد هروئینی به طور چشمگیری افزوده شده بوده.
باند «جوراب سیاه»
هروئین چطور وارد کشور می‌شده؟ گزارش کیهان می‌نویسد: «تا دو سال قبل "دختران جوراب سیاه" رابط بین قاچاقچیان هروئین و دختران و پسران بودند. دختران جوراب سیاه هروئین را از قاچاقچیان تحویل می‌گرفتند و آن را در مدارس و جاهای دیگر بین جوانان پخش می‌کردند. ماموران از فعالیت این باند باخبر شدند و چند تن از اعضای باند و دختران جوراب سیاه دستگیر شدند. با دستگیری آنان، قاچاقچیان به فکر افتادند راه‌های دیگری برای پخش هروئین انتخاب نمایند و بدون ترتیب دختران، جوراب‌های سیاه را که علامت مشخصه و رمز مشخص بود از پا درآوردند.»
در ادامه این گزارش می‌خوانیم که با رواج توزیع هروئین در مهمانی‌ها چند رقاصه به شیوه‌ای خاص وظیفه رساندن مواد را به عهده گرفته‌اند: «بدین ترتیب که (رقاصه) هنگام رقص با مشتری، مقدار مصرفی هروئین را پشت گوش می‌مالد و مشتری هنگام رقص مشغول کشیدن هروئین از پشت گوش یا گردن رقاصه می‌گردد. عده‌ای نیز در رخت‌کن‌ها و توالت و یا مکان خلوت دیگری زرورق داخل پاکت سیگار را درمی‌آورند و مقداری هروئین روی آن می‌زنند. بعد کبریت روشنی زیر زرورق می‌گیرند و دود هروئین را با لوله کاغذ باریکی از راه دهان می‌بلعند.»
منبع: اطلاعات آنلاین
