دندان «ماموت دورگه» بعد از 25 هزار سال به آزمایشگاه رفت
دو دندان فسیل‌شده که به دورگه‌ای از ماموت پشمالو و ماموت کلمبیایی تعلق دارند، پیدا شده‌اند.
فرادید|تحلیل جدید فسیل‌ها نشان می‌دهد گونه‌های ماموت آمریکای شمالی طی هزاران سال بارها با هم تلاقی داشته‌اند و نسل‌های دورگه ایجاد کرده‌اند. این یافته‌ها دید ما درباره تکامل این غول‌های عصر یخبندان و واکنش آن‌ها به تغییرات شدید اقلیمی را تغییر می‌دهند.
به گزارش فرادید، به طور کلی گمان می‌رفت ماموت پشمالو که در مناطقی می‌زیست که اکنون کانادا و شمال ایالات متحده است و ماموت کلمبیایی که در مناطق جنوبی‌تر یافت می‌شد، ارتباط زیادی با هم نداشتند. این دو گونه با اقلیم‌ها و منابع غذایی متفاوت سازگار بودند و با توجه به اینکه میزان تلاقی آن‌ها روشن نبود، گمان می‌رفت زندگی مستقلی داشتند، اما به نظر می‌رسد اینطور نبوده است.
دو دندان فسیل‌شده که به ماموت‌های متفاوت تعلق دارند در کانادا کشف شده و تحلیل ژنتیکی آن‌ها نشان داده که هر دو دورگه‌ای از ماموت پشمالو و ماموت کلمبیایی بوده‌اند. پژوهشگران معتقدند ماموت‌های پشمالو در دوره‌های یخبندان به مناطق جنوبی آمریکای شمالی گسترش یافته و با ماموت‌های کلمبیایی جفت‌گیری کرده‌اند. افزون بر این، این کشف ثابت می‌کند دورگه‌سازی طولانی‌مدت بین این دو گونه در واقع رخ داده است.
جوان‌ترین فسیل از این دو که مربوط به ۲۵٬۰۰۰ سال پیش است، حاوی DNA بیشتری از ماموت کلمبیایی (۳۵ درصد) نسبت به فسیل دیگر (۲۱ درصد) بود که کمابیش ۳۶٬۰۰۰ سال قدمت داشت. این موضوع پژوهشگران را به این نتیجه رساند که دو گونه ماموت طی هزاران سال بارها با هم تلاقی داشته‌اند و این نتیجه‌گیری، تصور سنتی ما از تکامل را تغییر می‌دهد.
پروفسور آدریان لیستر، از نویسندگان این تحقیق، توضیح داده: «این یافته‌ها به درک فزاینده‌ای کمک می‌کند که ودرگه‌سازی نقش مهمی در تکامل داشته است. در واقع، بسیاری از گونه‌ها به این روش ایجاد شده‌اند که با ایده استاندارد داروینی از تکامل متفاوت است. ما همواره به تغییر یک رده زمانی و شاخه‌بندی گونه‌ها فکر می‌کنیم، اما آنچه می‌تواند رخ دهد، ایجاد پیوند متقابل بین دو گونه و تولید شاخه جدید است.»
افزون بر این، بررسی دقیق‌تر کروموزوم‌های جنسی دورگه‌ها نشان داد که برخوردهای بین‌گونه‌ای در اصل بین ماموت‌های کلمبیایی نر و ماموت‌های پشمالوی ماده بوده است.
یکی از دندان‌های دورگه ماموت که در این مطالعه بررسی شد
این یافته‌ها بر مطالعه‌ای از سال ۲۰۲۱ تکیه دارند، زمانی که همان تیم شواهدی از دورگه‌های ماموت در کرِستوکا، سیبری یافتند. آن‌ها DNA یک میلیون و دویست هزارساله از دندان ماموت استپ استخراج کردند که آن زمان قدیمی‌ترین DNA کشف‌شده بود. تحلیل‌ها نشان داد ماموت کرستوکا به یک شاخه متمایز از ماموت‌های استپ تعلق دارد که در رویدادی دورگه‌ای با ماموت‌های پشمالو تلاقی کرده و شاید منجر به ایجاد ماموت کلمبیایی شده است.
چنین رویدادهای دورگه‌سازی، تنوع ژنتیکی جمعیت‌های ماموت را افزایش می‌دهد که همواره شانس سازگاری گونه با تغییرات محیطی را بهتر می‌کند. درک چگونگی تکامل ماموت‌ها در واکنش به شرایط متغیر عصر یخبندان می‌تواند پیامدهایی برای دیگر حیوانات باستانی و حتی گونه‌های مدرن مانند فیل‌ها داشته باشد.
لیستر دراین‌باره گفته: «رویکردی که ما برای بررسی این ماموت‌ها انتخاب کرده‌ایم، می‌تواند به شکل بالقوه برای دیگر حیوانات منقرض‌شده هم به کار رود. با بازسازی تاریخ آن‌ها، بهتر می‌توانیم نقش دورگه‌سازی را در تکامل گونه‌هایی که امروز می‌بینیم، مشاهده کنیم.»
او افزود: «درک چگونگی سازگاری گونه‌ها با تغییرات محیطی، در حال حاضر بسیار مهم است و می‌توانیم از تغییرات اقلیمی گذشته برای کمک به این موضوع استفاده کنیم. می‌دانیم ماموت‌ها در نهایت پایان عصر یخبندان را ندیدند و بررسی سازگاری آن‌ها می‌تواند به ما کمک کند دلیل آن را بهتر بفهمیم.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
